Για ακόμη μία φορά παίζει τη χώρα στα ζάρια

Για ακόμη μια φορά ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε το ρόλο του τζάμπα μάγκα μπροστά στις κάμερες και ενώπιον του εσωκομματικού του ακροατηρίου. Κατηγορώντας όλους τους άλλους ότι φταίνε για την αποτυχία του να κλείσει την αξιολόγηση, με ύφος χιλίων Καρδιναλίων και με εκφράσεις τύπου... «δεν παίζουμε τις κουμπάρες» (άραγε πώς να το μετέφρασαν στον Τουσκ;) ο πρωθυπουργός ζήτησε ουσιαστικά Σύνοδο Κορυφής των χωρών του ευρώ σε περίπτωση που δεν γίνει τίποτε την Παρασκευή.

Κατηγόρησε τους πάντες ότι φταίνε για τα δικά του ναυάγια αλλά ούτε μια λέξη δεν βρήκε να πει για τα λάθη του που μεγάλωσαν τον λογαριασμό. Κάθε φορά που αυτός δεν υπέγραφε τα μέτρα, έρχονταν και νέες απαιτήσεις από τους δανειστές.

Αν είχε κλείσει τα πάντα το φθινόπωρο τώρα δεν θα μιλούσαμε για τόσο μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις, ούτε για αφορολόγητο στα 5.500 ευρώ.

Το κυριότερο: Δεν θα μιλούσαμε για νέα μέτρα, πέραν αυτών της δεύτερης αξιολόγησης. Διότι με την ανάπτυξη να μην κλείνει στο 2,7% φέτος αλλά να είναι μεταξύ 1% και 1,5% είναι σίγουρο ότι οι δανειστές θα απαιτήσουν και νέες παρεμβάσεις.

Υποβαθμίζοντας το ρόλο του Eurogroup σε... άτυπο διευθυντήριο, ο Τσίπρας δείχνει να επιλέγει την σύγκρουση προκειμένου να πείσει το ακροατήριό του στην Ελλάδα ότι αυτός είναι σκληρός πατριώτης που αγωνίζεται για το καλό. Όμως, είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για μια στρατηγική όμοια με αυτή του 2015. Τότε, όμως, είχαν τους ημίτρελους του Βαρουφάκη και είχαν και αυταπάτες. Σήμερα που τα έχουν υπογράψει όλα γιατί δεν τα κλείνουν να τελειώνουμε;

Κουβέντα δεν είπε ο πρωθυπουργός για το ποιες είναι οι απαιτήσεις των δανειστών που μπλοκάρουν τη συμφωνία. Τι είναι το καινούργιο δηλαδή για να ξέρουμε;

Δεν είναι απολύτως τίποτε. Είναι η κατασκευή των εχθρών προκειμένου να αποσείσει τις ευθύνες του για ένα ενδεχόμενο «ατύχημα». Φταίει η Νέα Δημοκρατία που αποδέχεται, λέει τα μέτρα της τρόικας. Φταίει ο Στουρνάρας που τους χτυπάει τα καμπανάκια στο κεφάλι για να ξυπνήσουν. Φταίει το ΔΝΤ που δεν τα βρίσκει με τον Σόιμπλε και φταίει ο Σόιμπλε που είναι κακός άνθρωπος. Ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου και ο πρωθυπουργός δεν φταίνε άραγε;

Αλλά τι θα αναζητήσει ο Τσίπρας από μια Σύνοδο Κορυφής; Τι θα του πει δηλαδή η Μέρκελ και ο Ολάντ που έχουν και εκλογές; Ότι του χαρίζουν τα πάντα; Τι θα του πει ο υπηρεσιακός στην Ιταλία; Ο σκληρός Πολωνός ή ο Ούγγρος, ο... δεξιός Ραχόι τι άραγε περισσότερο μπορούν να προσφέρουν στην Ελλάδα; «Άντε στο καλό αγόρι μου στην τρόικα και βρείτε τα» θα του πουν ακόμη κι αν γίνει Σύνοδος, κομματάκι δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο για την Ελλάδα.

Μήπως, λοιπόν, ο Τσίπρας φτιάχνει ένα σενάριο παρόμοιο με αυτό του 2015 και προετοιμάζει κανένα γελοίο δημοψήφισμα; Μήπως θέλει να δείξει ότι αυτός προσπάθησε, αγωνίστηκε, πάλεψε 17 ώρες αλλά τι να κάνει, υπέκυψε για το καλό της πατρίδας;

Ό,τι κι αν συμβαίνει πρόκειται για επικίνδυνο παιχνίδι. Όχι για την κυβέρνηση που λίγο μας ενδιαφέρει αν θα πάει στον αγύριστο. Αλλά για την Ελλάδα που ήδη έχει ζημιωθεί τα μέγιστα από αυτό το παζάρι που γίνεται. Και είτε παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είτε έρθει η ΝΔ θα βρει μπροστά της πραγματικά καμένη γη και διαλυμένη κοινωνία.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Απριλίου 10, 2017