Πώς θα διορθωθεί η ζημιά του Τσίπρα…

Χθες έκανα μια πρώτη - και πολύ «συντηρητική» - αποτίμηση του πόσο «κόστισε» στη χώρα η διετία Τσίπρα…

Μιλάμε για τη ζημία που έκανε αποκλειστικά η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αποκλειστικά με δική του ευθύνη, ανεξάρτητα από την κρίση που προϋπήρχε.

Κρίση που εξ αιτίας του «βάθυνε» (σε ένταση και σε οδύνη), αλλά και «μάκρυνε» (σε διάρκεια)…

Συνολικός «λογαριασμός»: 109 δισεκατομμύρια!

-50 από πρόσθετη επιβάρυνση δημοσίου χρέους…

-12 δισεκατομμύρια από απώλεια διαθεσίμου εισοδήματος, λόγω των πρόσθετων μέτρων λιτότητας που πάρθηκαν (αφού αφαιρεθούν τα μέτρα που ζητούσαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, ύψους 1,6 δισεκατομμυρίων για τη διετία 2015-16)…

-14 δισεκατομμύρια από απώλεια διαθεσίμου εισοδήματος που χάθηκε γιατί ματαιώθηκε η ανάπτυξη, που όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ) προέβλεπαν για την Ελλάδα τη διετία 2015-16 (Αφού αφαιρεθούν τα φορολογικά έσοδα για τα δύο αυτά χρόνια).

-33 δισεκατομμύρια από εκροή καταθέσεων από το τραπεζικό μας σύστημα λόγω Τσίπρα, Βαρουφάκη και capital controls (Η εκροή καταθέσεων που προκάλεσε ο Τσίπρας ήταν μεγαλύτερη - ξεπερνά τα 40 δισεκατομμύρια - αλλά 7 δισεκατομμύρια είχαν «φύγει» στην προεκλογική περίοδο κι αυτά του τα «χαρίζουμε»…).

Αυτό το άθροισμα – 109 δισεκατομμύρια! – είναι πολύ «συντηρητικό», και μόνο μέχρι στιγμής.

Κι όλα τα επί μέρους στοιχεία του αφορούν εξελίξεις που ο Τσίπρας προκάλεσε. Που ΔΕΝ προϋπήρχαν!

Και που δεν θα συνέβαιναν, αν δεν είχε επιβάλει εκλογές το Γενάρη του 2015:

--Ούτε Τρίτο Μνημόνιο θα υπήρχε (μας είχαν ήδη εγκρίνει να βγούμε από τα Μνημόνια και μας είχαν δώσει «πιστοληπτική γραμμή στήριξης» για να δανειζόμαστε άφοβα και φτηνά απ τις διεθνείς αγορές)…

--Ούτε capital controls θα είχαν επιβληθεί, ούτε νέα ανακεφαλαίωση των τραπεζών (το τραπεζικό μας σύστημα ήταν πλήρως κεφαλαιοποιημένο ήδη από τον Νοέμβριο του 2014 και με τη «βούλα» του ESM, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης).

--Ούτε πρόβλημα θα είχαμε με τη βιωσιμότητα του χρέους (το ΔΝΤ και τότε και αργότερα, υποστηρίζει πως το Νοέμβριο του 2014 το Χρέος μας ήταν πλήρως «σε τροχιά βιωσιμότητας» και το 2022 θα έφτανε στο 104,6% του ΑΕΠ! Ενώ μετά τον Ιούλιο του 2015 το ΔΝΤ θεωρεί το χρέος μας: «εξαιρετικά ΜΗ βιώσιμο» πια! Και το προβλέπει στο 170% του ΑΕΠ το 2022).

--Ούτε πρόβλημα με υπέρ-φορολόγηση θα είχαμε, αφού η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά ήδη μείωνε φόρους, χωρίς πρόβλημα για τα πλεονάσματα.

--Ούτε πρόβλημα με την ανάπτυξη υπήρχε επί Σαμαρά, αφού στο τρίτο τρίμηνο του 2014 η Ελλάδα είχε, με βάση τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, την υψηλότερη ανάπτυξη της Ευρωζώνης (!) κι έκλεισε τη χρονιά εκείνη με θετικό πρόσημο, ενώ για τις επόμενες χρονιές όλοι προέβλεπαν 2,9% ανάπτυξη για το 2015 και 3,7% ανάπτυξη για το 2016 και πάνω από 3,2% για τα επόμενα χρόνια κατά μέσον όρο.

Ενώ επί Τσίπρα η χώρα ξαναγύρισε στη στασιμότητα και την ύφεση…

Και σήμερα, το 2017 το ΑΕΠ μας θα πλησίαζε τα 200 δισεκατομμύρια!

Ενώ τώρα μένει καθηλωμένο στα 183 δισεκατομμύρια.

--Ούτε πρόσθετη λιτότητα θα είχαμε, αφού το μέγιστο που ζητούσε η Τρόϊκα τότε (Νοέμβριος του 2014, πάντα) ήταν 1,6 δισεκατομμύρια, από τα οποία η κυβέρνηση Σαμαρά τους είχε καλύψει τα 0,9 δισεκατομμύρια (email Χαρδούβελη)! Κι αυτά για όλη την περίοδο μέχρι ΚΑΙ το 2016! (Μετά έτσι κι αλλιώς η ανάπτυξη θα άφηνε και «υπέρβαση» στόχου…).

Ενώ ο Τσίπρας ήδη πήρε πρόσθετα μέτρα 9,2 δισεκατομμυρίων και του ζητάνε άλλα 3,6 δισεκατομμύρια.

Όλα αυτά δημιουργήθηκαν επί Τσίπρα και εξ αιτίας του.

Βεβαίως η κρίση προϋπήρξε.

Αλλά στα τέλη του 2014 όλα έδειχναν και όλοι παραδέχονταν πως είχε αρχίσει να ξεπερνιέται.

Και η Ελληνική οικονομία είχε μπει σε ανοδική τροχιά από κάθε άποψη…

Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ την ξανά-σπρωξε σε κρίση…

Κι αυτό δεν συγχωρείται…

Γιατί στοίχισε στους Έλληνες - μέχρι στιγμής και κατά τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς - 109 δισεκατομμύρια!

Αυτή είναι η αλήθεια.

Κι όσο περνάει ο χρόνος ο λογαριασμός μεγαλώνει…

Γι’ αυτό και πρέπει να φύγει ο Τσίπρας! Αμέσως…

Και να επανέλθει η χώρα στο δρόμο που ήδη είχε μπει από την προηγούμενη κυβέρνηση. Όσο αυτό είναι εφικτό πλέον. Και όσο χρόνο χρειαστεί για να γίνει…

Το πρόβλημα, λοιπόν, σήμερα, δεν είναι τι θα κάνουν «οι άλλοι» (Θα δούμε αμέσως πιο κάτω τι πρέπει να κάνουν οι «άλλοι»…).

Όμως, οι «άλλοι» ήδη έδειξαν, τη διετία 2012-14, τι μπορούν να κάνουν.

Το πρόβλημα είναι να σταματήσει το καταστροφικό έργο του Τσίπρα…

Κι όσο γρηγορότερα σταματήσει, τόσο το καλύτερο…

Το… «ταξίμετρο» της ζημιάς «γράφει» συνέχεια…

Ήδη φτάσαμε στα 109 δισεκατομμύρια!

Σταματήστε να κατέβει… ο Τσίπρας!

Η Ελλάδα που θα προκύψει μετά την εκδίωξη Τσίπρα από τη διακυβέρνηση, μπορεί να βάλει στόχο να βγει οριστικά από τα μνημόνια το 2020!

Όποιος σας πει πως αυτό είναι εφικτό νωρίτερα, σας λέει ψέματα…

Και μέχρι τότε να έχει καλύψει τη μισή περίπου απώλεια από τα προ της κρίσης επίπεδα (Και σε μια τριετία ακόμα, να ξεπεράσει τα προ του 2008 επίπεδα).

Και η ανεργία της να βρεθεί τότε κοντά στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα (και σε μια τριετία ακόμα να βρεθεί πολύ χαμηλότερα).

Όλα αυτά προϋποθέτουν μεσοσταθμικό ρυθμό αύξησης 3,2% για τα επόμενα χρόνια (και κάτω από το 1% φέτος).

Δηλαδή τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης ή και λιγότερο ακόμα, απ’ όσο προβλέπουν οι διεθνείς οργανισμοί για μια χώρα που βγαίνει από την κρίση, αφού κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις (Η Ιρλανδία έπιασε πέρσι… 30%, αλλά εδώ δεν μιλάμε για τέτοια νούμερα, είμαστε πολύ πιο «μετριοπαθείς»).

Και σίγουρα αυτό σημαίνει επτά πράγματα (τουλάχιστον):

* Πρώτον, εμπροσθοβαρώς όλες οι μεταρρυθμίσεις! Αυτές που μας ζητούν σήμερα. Αλλά κι αυτές που δεν μας ζητούν…

Εργασιακά, οπωσδήποτε! Και διοικητική μεταρρύθμιση στο δημόσιο.

Η βάση του «ηλεκτρονικού κράτους» που άρχισε να δημιουργείται επί κυβέρνησης Σαμαρά και εγκαταλείφθηκε επί Τσίπρα, είναι πολύ ισχυρό εργαλείο για να επισπεύσει τα πράγματα.

*Δεύτερον, μείωση προσωπικού στο δημόσιο! Οπωσδήποτε! Χωρίς αυτό δεν δημιουργείται «δημοσιονομικός χώρος» για αληθινές μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών που είναι απαραίτητες για να υπάρξει σημαντικό αναπτυξιακό άλμα τα επόμενα χρόνια…

Τρόποι να γίνει η μείωση προσωπικού στο δημόσιο υπάρχουν πολλοί. Κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν σε βάθος πενταετίας. Κάποια άλλα όμως, πρέπει να γίνουν άμεσα: Όπως η απομάκρυνση όσων προσελήφθησαν παράνομα και χωρίς ΑΣΕΠ την τελευταία διετία. Είναι γύρω στις 80 χιλιάδες (μαζί με τους «επίορκους» που… επαναπροσλήφθηκαν)! Και η απομάκρυνσή του 75% από αυτούς, φέρνει εξοικονόμηση κοντά στο ένα δισεκατομμύριο! Άμεσα…

Η μείωση στο δημόσιο μπορεί να φτάσει τις 250 χιλιάδες μέσα σε πενταετία! (Είχε γίνει μείωση 90 χιλιάδων στα δυόμιση χρόνια Σαμαρά!).

Μπορεί να γίνει με εξήντα χιλιάδες σε πρώτη φάση, απαρέγκλιτη εφαρμογή του «ένας προσλαμβάνεται για κάθε 5 που συνταξιοδοτούνται» τα επόμενα χρόνια (σύνολο 130 χιλιάδες), συν άλλες 12-15 χιλιάδες απολύσεις το χρόνο, επί πέντε χρόνια, από κατάργηση θέσεων του δημοσίου και ευρύτατη αξιολόγηση προσωπικού.

Σε 5 χρόνια η εξοικονόμηση που θα έχει γίνει από τη μισθοδοσία του δημοσίου θα ξεπερνά τα 4 δισεκατομμύρια ετησίως!

(Και οι μείωση προσωπικού στο δημόσιο πρέπει να συνδυαστεί με ταυτόχρονη μείωση φόρων στον ιδιωτικό τομέα. Για να καμφθούν οι αντιδράσεις…)

* Τρίτον, εμπροσθοβαρές πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων! Αυτές που είχε ήδη ξεκινήσει η κυβέρνηση Σαμαρά, τις υπέγραψε και στη συνέχεια τις μπλόκαρε ο Τσίπρας (Ελληνικό, ΔΕΣΦΑ, αεροδρόμια) ή τις μπλόκαρε εξ αρχής ο Τσίπρας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ), ή και δεν είχαν προλάβει να «ωριμάσουν» προηγουμένως (υποδομές, τραίνα, λιμάνια, «παράκτιο μέτωπο» κλπ).

Όλα αυτά μαζί μπορούν να φέρουν πάνω από 20 δισεκατομμύρια σε πέντε χρόνια! Συν τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας που θα προκύψει. Και μιλάμε για υγιείς θέσεις εργασίας, όχι για προγράμματα… «δίμηνης» απασχόλησης!

* Τέταρτον, μεγάλη μεταρρύθμιση στις πληρωμές. Με συμψηφισμούς οφειλών από και προς το κράτος, αλλά και μεταξύ των ιδιωτών (εκκαθαρίσεις ΦΠΑ κλπ.) Πράγμα που είχε ήδη προχωρήσει αρκετά το Νοέμβριο του 2014 (είχαν γίνει οι σχετικές ηλεκτρονικές πλατφόρμες) και δεν εφαρμόστηκε ποτέ!

Και που ισοδυναμεί με άτυπη και συνεχή «ένεση ρευστότητας» στην αγορά, αλλά και με εφ’ άπαξ σβήσιμο προστίμων, μια που πολλές «οφειλές» των ιδιωτών είτε προς το κράτος είτε προς τις τράπεζες οφείλονται στο ότι το ίδιο το κράτος δεν πληρώνει τις δικές του οφειλές. Και βάζει πρόστιμα από πάνω, στους ιδιώτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Κι αυτό για να λειτουργήσει προϋποθέτει ακόμα, ότι εμπροσθοβαρώς θα πληρωθούν οι οφειλές του κράτους προς τους ιδιώτες, με χρήματα που θα δανειστεί η επόμενη κυβέρνηση αμέσως.

Οι οφειλές αυτές του κράτους κανείς δεν ξέρει σήμερα πόσες είναι:

--Η κυβέρνηση λέει 4-4,5 δισεκατομμύρια (3,5 δισεκατομμύρια το Φεβρουάριο, αλλά ανέβηκαν).

Η Κομισιόν λέει γύρω στα 5 δισεκατομμύρια (4 το Φεβρουάριο).

Το ΔΝΤ κοντά στα 7,5 δισεκατομμύρια (6,5 το Φεβρουάριο).

Αν αυτά τα δανειστούμε αμέσως και τα ξεπληρώσουμε στους δικαιούχους μέσα στο χρόνο, ο «πολλαπλασιαστής» τους είναι πολύ μεγάλος και το αποτέλεσμα στο ΑΕΠ θα γίνει αμέσως αισθητό (χώρια που θα επεκταθεί και την επόμενη χρονιά)…

Αν κάτι καινούργιο πρέπει να διαπραγματευθεί η επόμενη κυβέρνηση είναι η άμεση αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών (arrears).

* Πέμπτον, και σημαντικότερο ίσως. Το έχουμε ήδη υπονοήσει: Φορολογική μεταρρύθμιση! Που όχι μόνο θα ανακουφίσει άμεσα, αλλά θα θέσει και στόχο για περαιτέρω μειώσεις φόρων τα επόμενα χρόνια. Και των ασφαλιστικών εισφορών!

Με στόχο σε μια πενταετία το ΦΠΑ να είναι μεσοσταθμικά γύρω στο 15% (τώρα είναι σχεδόν 20%), ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής εισοδήματος να μη ξεπερνά το 35% (τώρα είναι 45%), και ο φόρος κερδών να πέσει στο 15% (από 29% σήμερα). Και να έχει μειωθεί κάτω από 50% η «προκαταβολή» φόρου…

Αυτά όλα δεν μπορούν να γίνουν «με τη μία». Αλλά μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα και να κλιμακωθούν στην επόμενη πενταετία. Όσο μάλιστα υποκινούν ανάπτυξη, τόσο θα κάμπτονται και οι όποιες αντιρρήσεις της Τρόϊκας.

(Το απέδειξε αυτό και η πολιτική Σαμαρά με τη μείωση του ΦΠΑ στην Εστίαση το 2013 και τη μείωση της Εισφοράς Αλληλεγγύης και του φόρου Πετρελαίου του 2014…)

Μόνο με μειώσεις φορολογικών συντελεστών μπορεί να γίνει διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Γιατί το σημερινό σύστημα υποκινεί τους πάντες για φοροδιαφυγή (και εισφοροδιαφυγή).

* Έκτον, αποκατάσταση του νόμου και της τάξης.

--Με πρώτο στόχο να «καθαρίσουν» τα Εξάρχεια μέσα στη χρονιά!

--Να επανέλθει η ποινικοποίηση της κουκούλας.

--Να «σφραγίσουν» τα σύνορα και πάλι.

--Να μαντρωθούν οι λαθρομετανάστες και να αρχίσει ταχύτατα η «επαναπροώθησή» τους στις χώρες καταγωγής τους. Με διευρυμένη εφαρμογή του συστήματος «Αμυγδαλέζα» (που δούλεψε απόλυτα τη διετία 2012-14).

--Να επανέλθουν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας.

--Αλλά και να αλλάξει το σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Για να τελεσιδικεί το 80% των υποθέσεων μέσα στο χρόνο και το 20% μέσα σε διετία το πολύ.

Όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο.

* Έβδομον, η επόμενη κυβέρνηση, εφ’ όσον βέβαια έχει αυτοδυναμία, να ψηφίσει αμέσως ένα εκλογικό νόμο όπως ο σημερινός: Που εξασφαλίζει σταθερή διακυβέρνηση με ποσοστά γύρω στο 38%.

--Είτε με διατήρηση του μπόνους των 50 εδρών (χωρίς το οποίο δεν θα έστεκε καμία κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια)

--ή/και με μικρότερο μπόνους αλλά παράλληλη αύξηση του ορίου εισόδου στο 4% ή στο 5% (όπως είναι στη Γερμανία).

Ώστε να απομακρυνθεί για πάντα το χάος της απλής αναλογικής.

Κι αν δεν προκύψουν οι 200 ψήφοι που είναι απαραίτητες για να ακυρωθεί η απλή αναλογική αμέσως, ας θεσπιστεί τουλάχιστον σωστό σύστημα από τώρα.

Έστω και για τη… μεθεπόμενη φορά!

Αν χρειαστεί μελλοντικά, ας γίνουν διπλές εκλογές. Για μια φορά μόνο!

Ώστε να καταλάβουν όλοι τι «τρελλοκομείο» θέσπισε ο Τσίπρας.

Αλλά στο μεταξύ, πρέπει η χώρα να κυβερνηθεί αμέσως και η απλή αναλογική είτε να εξοβελιστεί οριστικά είτε να αποδειχθεί ένα πολύ δυσάρεστο και πολύ σύντομο «διάλειμμα».

Κι αμέσως μετά να επανέλθει πλήρως η χώρα στη σταθερότητα.

--Όλα αυτά μαζί, μπορούν να απογειώσουν τη χώρα μέσα σε ενάμιση χρόνο το πολύ.

--Να την επαναφέρουν εκεί που ήταν στα τέλη του 2014, ως τα μέσα του 2019.

--Και το 2020 να είμαστε σε εντελώς άλλη κατηγορία…

Τότε θα έχουν σχεδόν μηδενιστεί και οι ζημιές που προκάλεσε ο Τσίπρας στην τραγική διετία του.

Αναλυτικά αν θέλετε, όλα αυτά θα έχουν φέρει:

Εισόδημα από ανάπτυξη στους πολίτες 55 δισεκατομμύρια στην πενταετία.

Συν 20 δισεκατομμύρια από ιδιωτικοποιήσεις.

Συν 35 δισεκατομμύρια από επιστροφή καταθέσεων στο τραπεζικό σύστημα (αν δεν υπάρξει bail in στο μεταξύ).

Συν 15 δισεκατομμύρια τουλάχιστον από σβήσιμο προστίμων σε οφειλές.

Συμπέρασμα: Η ζημιά διορθώνεται ακόμα.

Αλλά όχι για πολύ…

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Απριλίου 10, 2017