Αυτό θα πει διορατικότητα

     «Είμαστε με την σωστή μεριά της ιστορίας» βαυκαλίζονται τα στελέχη της κυβέρνησης. Τους φάνηκε πολύ έξυπνη ατάκα και διαρκώς την αναμασάνε κομπάζοντας για την «διορατικότητα» τους.

     Εχουν καμία ένδειξη έστω, ότι η Μαριούπολη και οι ομογενείς μας θα βρεθούν μετά τον πόλεμο υπό Ουκρανική διοίκηση; Πως είναι τόσο σίγουροι, ότι ο Πούτιν δεν θα καταφέρει να κρατήσει ούτε το Ντονμπάς;

     Αρα είναι σίγουροι, ότι τελικά θα συρθεί σιδηροδέσμιος στο δικαστήριο, που του ετοιμάζουν. Και καλά ρε φίλε (Κούλη) ας πούμε, ότι τα πιστεύεις αυτά. Δεν δίνεις ούτε μία πιθανότητα να μην γίνουν ακριβώς έτσι τα πράγματα; Παίζεις σε μία ζαριά την τύχη 100.000 Ελλήνων; Τι λέω, ε; Εδώ κάθε τόσο παίζει στα ζάρια την τύχη όλων των Ελλήνων…

…

     Παρά το ότι οι τελευταίες Ρώσικες δηλώσεις φανερώνουν αδιέξοδο και προσπάθεια απεγκλωβισμού του Πούτιν, δεν ξέρω, αν θα του το επιτρέψουν. ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΙΧΝΟΣ ΣΥΝΕΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι δεν θα εκμεταλλευτούν αυτήν την αναδίπλωση και θα το εκλάβουν ως επικείμενη κατάρρευση, την οποία θα προσπαθήσουν να σιγουρέψουν ρίχνοντας κι άλλο λάδι στην φωτιά.

     Γιατί ο Μπάιντεν και οι συνοδοιπόροι του είναι πολύ πιο αδίστακτοι και πολύ πιο επικίνδυνοι; Γιατί ΞΕΡΟΥΝ, ότι πριν τον νικήσουν ολοκληρωτικά, θα έχει πει «γαία πυρί μιχθήτω». Υποθέτω (ή μάλλον θέλω να ελπίζω) ότι δεν θα φτάσουν μέχρις εκεί. Για να μην φτάσουμε εκεί όμως, μόνο ένας τρόπος υπάρχει: να παρουσιάσει έστω κάποια μικρή «νίκη». Το Ντονμπάς (άρα και η Μαριούπολη) είναι το ελάχιστο που μπορεί να κερδίσει, χωρίς να κινδυνεύει (άμεσα) η ζωή του (από τους ίδιους τους Ρώσους).

     Αν λοιπόν του επιτρέψουν τελικά αυτήν την μικρή «νίκη», γιατί δεν το έκαναν πριν τον πόλεμο; Γιατί δεν σταματάνε έστω τώρα τον πόλεμο, δηλώνοντας δημόσια, ρητά και απερίφραστα, ότι αποδέχονται την προσάρτηση της Κριμαίας, την ανεξαρτησία του Ντονμπάς και την ουδετερότητα της Ουκρανίας; Χωρίς (να προηγηθούν) διαπραγματεύσεις. Χωρίς να περιμένουν (προσχηματικά) την σύμφωνη γνώμη της Ουκρανικής ηγεσίας, που θα καταλάβαινε, ότι θα σταματούσαν να της δίνουν όπλα, αν δεν το δεχόταν. Μία απλή δήλωση των «σταυροφόρων της δημοκρατίας» μπορεί να σταματήσει αμέσως τον πόλεμο.  

     ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ. ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΑΩΝ. Αυτός είναι ο λόγος που εξανάγκασαν τον Πούτιν να ξεκινήσει τον πόλεμο και τώρα με την αδίστακτη τακτική τους τον εξαναγκάζουν να συνεχίζει.

     Αυτή είναι λοιπόν η «σωστή πλευρά της ιστορίας»; Η πιο αδίστακτη; Η πιο τυχοδιωκτική; Και με τους ομογενείς τι θα γίνει; Θα πούμε απλά ότι δεν κατοικούν στην «σωστή πλευρά»; [Όπως λέμε «η Κύπρος κείται μακράν».]

…

     Και μια και μιλάμε για Κύπρο, ώρα για ένα παραμύθι. Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν ένας όμορφος φιλέλληνας γενναίος ιππότης, που μάχονταν για το καλό όλου του κόσμου, αλλά η μεγάλη λαχτάρα της καρδιάς του ήταν να ελευθερώσει την μαρτυρική Κύπρο από τον Αττίλα. Επειδή εκτός από τα παραπάνω ήταν και πανέξυπνος, πρότεινε στον Αττίλα να πολεμήσουν μαζί τους συμμάχους του, για να μην μπορούν μετά να τον βοηθήσουν, όταν θα εκστρατεύσει εναντίον του. Επέλεξε λοιπόν ως πρώτο στόχο τον τσάρο Βλαδίμηρο, που ήταν ο πιο δυνατός και ο πιο κοντινός από τους συμμάχους του Αττίλα.

     Επειδή όμως εκτός από τα παραπάνω προτερήματα είναι και εξαιρετικά φιλαλήθης, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ξεφουρνίζει το πανέξυπνο σχέδιο του. Το έμαθε λοιπόν το σχέδιο ο Μητσοτάκης κι αμέσως άδραξε την ευκαιρία «Εδώ σ` έχω Αττίλα. Είμαι από την σωστή πλευρά της ιστορίας». Ακόμα πιο έξυπνος από τον ιππότη σκέφτεται «συνεχίζω το εμπόριο και τις μπίζνες με τον βρωμοούνο, κάνω και μια συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο να τον αποκοιμίσω και μόλις με το καλό φάμε τον τσάρο, του ξηγιόμαστε κι αυτουνού μετά»…

     Το τέλος του παραμυθιού δεν το ξέρω, αλλά κάτι μου λέει, ότι η αποκαθήλωση του τσάρου θα γίνει «μακροχρόνιος στόχος» και ο ιππότης θα μείνει για πάντα σύμμαχος του Αττίλα. Η Ελλάδα δε ως «κράτος αρχών» δεν θα χαλάσει ποτέ την ζαχαρένια του ιππότη (αλλά και των επιχειρηματιών της) ζητώντας ίδια εκστρατεία και για την Κύπρο. Παρεΐτσα με τον Ερντογάν θα στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία, κλαίγοντας για την αιματοχυσία…

Π. Ρέππας 

Δημοσίευση: Μαρτίου 27, 2022