Κ. ΚΑΠΟΣ: Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ (Κεφ.5) - ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΛΙΟ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟΝ (ουφ!)

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ (Κεφ.5)

ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΛΙΟ ΣΤΙΣ ΜΑΖΕΣ

Δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι δεν γελάσαμε στα 4,5 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, θα πέσει φωτιά να μας κάψει, φίλε Θανάση. Οι καθημερινές δηλώσεις από διάφορα στελέχη στα κανάλια και στον Τύπο θα αρκούσαν από μόνες τους να γεμίσουν ολόκληρο βιβλίο και ήταν πολύ πιο διασκεδαστικές και πολύχρωμες από του μακαρίτη του Παπαδόπουλου και των παρατρεχάμενών του επί Χούντας, αρκεί βέβαια να ήσουν προετοιμασμένος με τα χάπια για την πίεση σε πρώτη ζήτηση, βλέποντας άτομα που δεν είχαν κολλήσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή τους, να μιλάνε με ύφος σαράντα καρδιναλίων, εκστομίζοντας απίστευτες μπούρδες.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Είναι αδύνατον να παραθέσουμε τον καταιγισμό ανοησίας, ιδεοληψίας, ταξικού μίσους και υπερφίαλων δηλώσεων στις οποίες γίναμε μάρτυρες όλα αυτά τα χρόνια, από άτομα που δεν θα τους εμπιστευόταν κανείς ούτε τη διαχείριση ενός νταβά με κουλούρια στην Πλατεία Ομονοίας.

Ας σταθούμε τουλάχιστον στην Ελληνική ΥπΕρεσία Διαστήματος που έφτιαξε ο αξιαγάπητος Νίκος Παππάς, βάζοντας μάλιστα επικεφαλής της τον αξιολογότατο αλλά μάλλον ανενημέρωτο περί του Ελληνικού Τσίρκου, Δρ. Σταμάτη Κριμιζή, ο οποίος μόλις είδε με τι είχε να κάνει απεχώρησε άρον-άρον και στη θέση του μπήκε κάποιος κολλητός του Νικολάκη που θεωρούσε ως απαύγασμα επιστημονικής οξυδέρκειας κάποιον Καψοκαλυβίτη άγιο, μου διαφεύγει το όνομά του, μεγάλη η Χάρη του. Αν αυτό δεν καταδεικνύει το φαντασιακό κόσμο που ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι, δεν γνωρίζω τι μπορεί να το κάνει, πιο πειστικά.

Επίσης, ο Νίκος Παππάς, για να χτυπήσει το Νεποτισμό και την οικογενειοκρατία, διόρισε τον μπαμπά του ως Πρόεδρο του ΟΑΣΘ και τις κόρες της συντρόφου του μπαμπά του στο ΚΘΒΕ και το Γραφείο του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, μια θέση-εφαλτήριο για να καταφέρει η κα Κατερίνα Νοτοπούλου να διεκδικεί τα ταλαίπωρα αυτιά μας με τις κοσμοϊστορικές της δηλώσεις. Και να σκεφτεί κανείς ότι το κορίτσι ξεκίνησε ως εργαζόμενη στην Υπηρεσία Καθαριότητας του Δήμου, άσχετο αν δεν γνωρίζει ποια είναι η σωστή άκρη για να κρατήσει κανείς μια σκούπα.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ

Όπως είναι γνωστό, πιστός στο σύνθημα του Καρόλου Μαρξ «εργάτες όλου του κόσμου, ενωθείτε», ένας συνεπής αριστερός θεωρεί ότι οι ταξικές διαφορές είναι πολύ σημαντικότερες από τις Εθνικές. Θεωρεί δηλαδή ότι ο εργάτης από το Μπαγκλαντές έχει πολύ περισσότερη συγγένεια και κοινά συμφέροντα με έναν Έλληνα εργάτη, απ’ όση συγγένεια μπορεί να έχει ο Έλληνας εργάτης με ένα άλλο Έλληνα, εκπρόσωπο μιας ανώτερης οικονομικής τάξης.

Φυσικά θα ήταν ένα εξαιρετικό κοινωνικό πείραμα να βάζαμε μια ομάδα τέτοιων διεθνιστών συμπολιτών μας σε ένα νησί γεμάτο με Αφγανούς, Μπαγκλαντεσιανούς και Πακιστανούς εκπροσώπους της εργατικής Τάξης, για να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε εάν οι ταξικοί δεσμοί είναι ισχυρότεροι από άλλα χαρακτηριστικά, όπως ο ισλαμιστικός φανατισμός ή η τάση κάποιων από τους προαναφερόμενους να μην διαχωρίζουν τα φύλα, όταν πρόκειται να ικανοποιήσουν κάποιες πιεστικές αναπαραγωγικές τους ανάγκες.

Όπως και να’χει, για μια μεγάλη μερίδα των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι λέξεις «Πατρίδα», «Έθνος», «σύνορα», «εθνική συνείδηση», «θρησκεία» και «Εθνική άμυνα» φέρουν ένα απεχθές βάρος από το οποίο αισθάνονται υποχρεωμένοι να απαλλάξουν όλους εμάς, τους «νοικοκυραίους» και «εθνίκια», όπως μας αποκαλούν (χαϊδευτικά, είμαι βέβαιος). Αντίθετα, λέξεις όπως «ταξικός πόλεμος», «ταξική αλληλεγγύη», «ανοιχτά σύνορα», «δικαιωματισμός» και άλλοι τέτοιοι μοδέρνοι όροι βρίσκονται καθημερινά στο στόμα τους, προκαλώντας τους τόση απόλαυση όση και μια καραμέλα βουτύρου.

Συνεπώς, η προσφυγική κρίση του 2015-2016, για όλους αυτούς τους συμπολίτες μας ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για να επιδείξουν την ταξική τους αλληλεγγύη, επιτρέποντας σε πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους να φτάσουν στο Ελληνικό έδαφος ως «πρόσφυγες πολέμου» και να ζητήσουν άσυλο στη χώρα μας.

Βέβαια, το γεγονός ότι η γείτων Τουρκία δεν υποφέρει από κάποιες πολεμικές επιχειρήσεις στα εδάφη της, διέλαθε παντελώς της λογικής των διεθνιστών φίλων μας που διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι δεν επρόκειτο περί οικονομικών "παράτυπων" μεταναστών, κατευθυνόμενων από τις Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, σε αγαστή συνεργασία με διάφορες ντόπιες και Ευρωπαϊκές ΜΚΟ, αλλά για δυστυχισμένους ανθρώπους που έφευγαν από κάποιον αόριστο «πόλεμο» εγκαταλείποντας πίσω τους τα γυναικόπαιδα, φροντίζοντας πάντα να βυθίζουν τη βάρκα τους 5 μέτρα από τα Ελληνικά παράλια και πάντα να χάνουν τα χαρτιά τους, αλλά ΟΧΙ τα smartphones τους, πιστοί στις οδηγίες των δουλεμπόρων και των ΜΚΟ που τους είχαν φέρει εδώ.

Ήταν δε τόση η πρεμούρα τους να συνδράμουν στην ανακούφιση του δράματος όλων αυτών των δυστυχισμένων υπάρξεων που ξοδεύτηκαν 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ Ευρωπαϊκών κονδυλίων για να τους πετάξουν σαν σκουπίδια σε κάποιες δομές που δεν θα έβαζε κανείς ούτε τα σκυλιά του, ή να τους προωθούν στην Αθήνα όπου λιάζονταν για λίγο καιρό και μετά εξαφανίζονταν, όπως δήλωσε και η κα Χριστοδουλοπούλου επίσημα στη Βουλή.

Βέβαια, όσοι από τους μετανάστες αυτούς ήταν εκπαιδευμένοι σε κάποια ειδικότητα ανώτατου επιπέδου, ή έμπειροι τεχνικοί, έπαιρναν αυτόματα την άγουσα για Γερμανία, Γαλλία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, αφήνοντας «αμανάτι» σε εμάς όλους τους υπόλοιπους, που δεν μπορούσαν να προσφέρουν τίποτα στη χειμαζόμενη οικονομία μας.

Είμαι πεπεισμένος ότι το Μεταναστευτικό αποτελεί ένα σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, τόσο ως προς την αδράνεια της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να εμποδίσει τις ανεξέλεγκτες ροές, όσο και για τη διαχείριση των Ευρωπαϊκών κονδυλίων και σε ποιες τσέπες κατέληξαν αυτά. Πάντως, σε οποιοδήποτε Ευρωπαϊκό ευνομούμενο Κράτος, το να βρεθεί ένας ευρωβουλευτής με δεκάδες ακινήτων νοικιασμένων σε ΜΚΟ για τη φιλοξενία μεταναστών, θα προκαλούσε τουλάχιστον κάποιο ανασήκωμα φρυδιών, αν όχι κάτι πολύ εντονότερο.

Αυτός ο λυσσαλέος Διεθνισμός εκδηλώθηκε και από τον Τύπο που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ, τη Νεολαία του κόμματος και διάφορους ιδεολογικούς συγγενείς του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, με απροκάλυπτη προπαγάνδα υπέρ των θέσεων της Τουρκίας, όταν αυτή εξαπέλυσε πραγματική επίθεση με εκατοντάδες χιλιάδες εισβολείς ως «πρόσφυγες» στα σύνορα του Έβρου και οι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις μας έκαναν αγώνα για να τους κρατήσουν έξω από το έδαφός μας.

ΤΙ ΜΥΓΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΤΣΙΜΠΗΣΕΙ, ΤΕΛΙΚΑ;

Πολλοί θα πουν ότι είμαι προκατειλημμένος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και πιθανότατα θα έχουν δίκιο, οπότε θα ήταν σκόπιμο να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα:

Η διαφορές μου με τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε ταξικές, ούτε εμφυλιοπολεμικές, ούτε καν ιδεολογικές, μια και δεν πιστεύω ότι σαν κόμμα έχει κάποια ιδεολογία. Μόνο ιδεοληψίες έχει και μια απέραντη λαχτάρα για την κουτάλα που έπιασε στα χέρια του πρώτη φορά και δεν ήθελε να αφήσει κάτω.

Η μεγάλη διαφορά μου με όλους αυτούς τους αγαπητούς συμπολίτες μου είναι καθαρά διαφορά αισθητικής και λογικής. Ζούμε στον 21ο αιώνα και πρόσφατα γίναμε μάρτυρες του τι μπορεί να καταφέρει ο Άνθρωπος σε μια κοινή προσπάθεια, τόσο στην ανάπτυξη του εμβολίου για τον Κορωνοϊό, όσο και στις τεχνολογίες επικοινωνιών, διαστημικών αποστολών, μοριακής βιολογίας, υπολογιστών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Η Κοινωνία περνάει από δίπλα μας με χίλια, προς το Μέλλον, και εμείς εδώ, στη Φαιδρά Χώρα της Πορτοκαλέας εξακολουθούμε να ανεχόμαστε και να ψηφίζουμε πολιτικούς δεινόσαυρους που προσπαθούν να βρουν δικαίωση στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο και να εφαρμόσουν ιδεοληψίες γραμμένες πριν από 180 χρόνια και παγκόσμια αποτυχημένες στην εφαρμογή τους. Απολιθώματα που θεωρούν χώρες όπως τη Βενεζουέλα του Μαδούρο και την Κούβα των Κάστρο ως τα απαυγάσματα Δημοκρατίας, Ελευθερίας και Κοινωνικής προόδου. Και όλα αυτά τα απολιθώματα τα ονομάζουμε «προοδευτικούς», γιατί αυτό τον όρο πέρασε ως προπαγάνδα το αφήγημα, όχι μόνο των ιδίων, αλλά και του Τύπου, εδώ και 40 χρόνια!

Έτσι σιχαίνομαι επί ίσοις όροις, τόσο αυτούς που θα ξεθάψουν το Βελουχιώτη και θα μιλάνε για τις απολυταρχικές Σταλινικές τους ονειρώξεις, όσο και αυτούς που θα ξεθάψουν τον Παπαδόπουλο και τα εθνικιστικά τους όνειρα να πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά.

Κάποτε αυτός ο τόπος πρέπει να ανάψει ένα κεράκι για τη συγχώρεση των αμαρτημάτων όλων αυτών των «ηρώων», να τους ξεχάσει ως πρωταγωνιστές των πιο σκοτεινών περιόδων του Έθνους, αφήνοντάς τους στην επιστημονική ανάλυση των Ιστορικών επιστημόνων και να κοιτάξει μπροστά, για να μπορέσουμε να δώσουμε στα παιδιά μας μια Πατρίδα που θα είναι περήφανα και ευτυχισμένα να ζουν και δεν θα στοχοποιούν τον συμπολίτη τους με βάση τη μόρφωση, τα επιτεύγματα ή την οικονομική του θέση.

Οποιοσδήποτε λοιπόν, χρησιμοποιεί ψέματα, μύθους και ανοησίες και ξεθάβει αποσυντεθημένα ιστορικά πτώματα για ιδιοτελείς σκοπούς, οποιοσδήποτε διαχωρίζει ταξικά τον Ελληνικό Λαό και οποιοσδήποτε περιφρονεί τις Αξίες που διατηρούμε ως λαός για να νιώθουμε Έλληνες και Πατριώτες, θα είναι μέλος ενός θλιβερού Τσίρκου που συστηματικά καταστρέφει τον Κοινωνικό μας ιστό και ένα τέτοιο Τσίρκο υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το επιβεβαίωσε μάλιστα πρόσφατα η κα Αχτσιόγλου που ευθαρσώς δήλωσε ότι «Η κανονικότητα, στην πραγματικότητα, δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά».

Δεν είναι λοιπόν η όποια Αριστερή Ιδεολογία που με απωθεί, αλλά ο καταστροφικός Λαϊκισμός που προκαλεί πολύ μεγαλύτερη φθορά στον Κοινωνικό Ιστό, από οποιαδήποτε πολιτική Ιδεολογία, γιατί δεν απευθύνεται στη Λογική του μέσου πολίτη, αλλά στα πιο χαμηλά και ζωώδη του συναισθήματα, αυτά του φθόνου και του μίσους.

Κώστας Κάπος

Δημοσίευση: Μαρτίου 25, 2022