Αρχική
Επικοινωνία
LIVE.png){kind=small}
Ο Καιρός
Οι αυτοπροσδιορισμένοι ως "άξιοι" ενώνουν, δε διαιρούν.Η Ιερά Σύνοδος και οι Μητροπολίτες που εκφράζουν την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία επιβάλεται να έχουν το σεβασμό κλήρου και λαού.Χωρίς τις δυτικές ιδεοληψίες του χτες... οι έχων υπερβάλλων "ζήλο" δεν έχουν γνώση γιατί τον έχουν.Ο Θεός "συν-χωρεί", δηλαδή όλους τους θέλει, "όποιος θέλει οπίσω μου έλθει"... ο Θεός δεν τιμωρεί !Στην εκκλησία δεν υπάρχει "πρώτος", "κουμάντο" κάνει μόνο ο Θεός !
Ενότητα διά της Αγάπης
Η Χριστιανική πίστη βρήκε την πλήρη έκφρασή της μέσα από τον κτιστό λόγο, στην αρχαιοελληνική λέξη-έννοια της Εκκλησίας. Την ένωση των πάντων σ’ ένα σώμα. Και αυτό το σώμα είναι το Σώμα του Θεανθρώπου Χριστού, «και αυτόν (τον Χριστό) έδωκεν κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία, ήτις εστί το σώμα αυτού του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου» (Εφ. 1, 23). Το οποίο Σώμα πληρεί τα πάντα και αυτό συμπληρούται, κατά το ανθρώπινο, από τους πιστούς μέλη. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, στην λεγόμενη αρχιερατική προσευχή, λίγο πριν παραδοθεί εκούσια στο πάθος, προσεύχεται στον Πατέρα, ώστε οι μαθητές του=χριστιανοί «ίνα πάντες έν ώσι» (Ιω. 17,21). Όλοι οι πιστοί, διά της ανιδιοτελούς αγάπης, να είναι ενωμένοι μαζί Του σ’ ένα Σώμα: «ίνα και αυτοί εν ημίν έν ώσιν» (Ιω. 17,21). Συνεπώς η Εκκλησία είναι το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού, το οποίο βρίσκεται σε πλήρη ενότητα με τα μέλη αυτού του Σώματος, τους πιστούς.
Ο άγιος Ιγνάντιος ο θεοφόρος (+113) στην επιστολή του προς Μαγνησιείς γράφει: «ο επίσκοπος ίστανται εις τύπον και τόπον Χριστού». Ο Χριστός είναι ο σαρκωμένος Λόγος, ο οποίος ενοποιεί τα πάντα στον εαυτό του: «αυτός, ο Χριστός, είναι η ειρήνη όλων μας, διότι αυτός ενοποίησε τα πάντα στον εαυτό του και τα έκανε ένα» (Εφ. 2,14). Ο Επίσκοπος είναι εις «τύπον και τόπον Χριστού», το πρόσωπο δηλαδή που ενοποιεί τα μέλη της τοπικής Εκκλησίας. Γι’ αυτό σε κάθε λατρευτική σύναξη τα μέλη πιστοί της σύναξης μνημονεύουν τον επίσκοπό τους ως σημείο ενότητας όλων. Έτσι οι κατά τόπους κοινότητες=ενορίες φανερώνουν και την μεταξύ τους ενότητα, στην μνημόνευση του οικείου επισκόπου. Και ο κάθε Επίσκοπος μνημονεύει την Ιερά Σύνοδο που ανήκει για να φανερώσει την ενότητα με τις άλλες κατά τόπους μητροπολιτικές περιφέρειες. (Βλέπε και την διατριβή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα, πρ. Καθηγητή της Δογματικής στη Θεολογική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «Η ενότητα της Εκκλησίας στο πρόσωπο του Επισκόπου»). Στην επιστολή του προς Εφεσίους ο άγιος Ιγνάντιος γράφει: «ο λάθρα επισκόπου τι πράσσων, τω διαβόλω λατρεύει». Αυτός, δηλαδή, ο οποίος πράττει εκκλησιαστική πράξη μυστικώς από τον επίσκοπό του, αποδίδει λατρεία στον διάβολο. Γιατί ενώ ο Χριστός ενοποιεί, ο διάβολος διαιρεί. Στην συγκεκριμμένη κατάσταση οι εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου και του κάθε οικείου Επισκόπου γράφουν «να φορούν μάσκες οι πιστοί μέσα στην Εκκλησία, να κρατούν αποστάσεις και η ακολουθία της Αναστάσεως να γίνει στις 9 μ.μ.». Ο πιστός που δεν ακολουθεί τις εγκυκλίους του Επισκόπου και πράττει άλλα, χωρίς την άδεια του επισκόπου, συνεπώς μυστικώς, κατά τον άγιο Ιγνάντιο «λατρεύει τον διάβολο», προκαλώντας αντί ενότητας, διαίρεση στο Σώμα της Εκκλησίας.
Ο Τριαδικός Θεός, δεν είναι Θεός τιμωρός. Ο ίδιος ο Κύριος πάνω στον Σταυρό προσευχήθηκε προς τον Πατέρα γι’ αυτούς που τον σταυρώνουν: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23,34). Δηλαδή, Πατέρα αυτούς που με οδήγησαν στον Σταυρό, τους θέλω μαζί μου στη βασιλεία μου. Ο ίδιος ο Κύριος έχει πει στην ¨επί του όρους ομιλία του¨ : «Εγώ σας λέγω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε αυτούς που σας καταρώνται, ευεργετείτε αυτούς, οι οποίοι σας μισούν, και προσεύχεσθε για εκείνους οι οποίοι σας συκοφαντούν και σας καταδιώκουν αδίκως, για να αναδειχθείτε έτσι τέκνα του ουράνιου Πατέρα σας. Διότι και αυτός τον ήλιο ανατέλλει, την άπειρη αγάπη του αποστέλλει, σε πονηρούς και σε αγαθούς, και στέλνει την βροχή, την άπειρη αγάπη του στους δίκαιους και στους άδικους.....Αγωνιστείτε να γίνετε σεις τέλειοι με την ανιδιοτελή αγάπη προς όλλους, όπως τέλειος είναι και ο ουράνιος Πατέρας» (Ματθ. 5,44-48). Στα θεολογικά κεφάλαια προς Θαλάσσιο γράφει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Ο Θεός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης (Μαλ. 4,2), που ρίχνει πάνω σε όλους χωρίς διάκριση, τις ακτίνες της αγάπης του, και η ψυχή κατά την προαίρεσή της, γίνεται ή κερί αν αγαπά τον Θεό, ή πηλός, αν αγαπά την ύλη. Όπως ο ήλιος ρίχνει τις ίδιες ακτίνες στο κερί και στον πηλό, και τον μεν κερί μαλακώνει ο δε πηλός πετρώνει, έτσι και ο άκτιστος Θεός=Ήλιος στέλνει αδιακρίτως την αγάπη του σε όλους τους ανθρώπους, αγαθούς ή κακούς, και ο άνθρωπος που έχει αγαθή προαίρεση γίνεται κερί, μαλακώνει η καρδιά του και τυπώνεται και σφραγίζεται με την θεία Χάρη και γίνεται κατοικητήρο του Θεού. Ο άνθρωπος που δεν έχει αγαθή προαίρεση σκληραίνει η καρδιά του και γίνεται πέτρα όπως ο πηλός και σπρώχνει τον εαυτό της στην απώλεια, αφού η θεία Χάρη δεν σφραγίζει επάνω στην σκληρή καρδιά τον Θεό». Βλέπομε ότι ο μεν Θεός στέλνει ελεύθερα, αδιακρίτως την αγάπη του σε όλους τους ανθρώπους καλούς ή κακούς, εναπόκειται δε στην ελευθερία του ανθρώπου αν μετέχει ή όχι σ’ αυτήν την αγάπη.
Ο άγιος Ιγνάντιος ο θεοφόρος (+113) στην επιστολή του προς Μαγνησιείς γράφει: «ο επίσκοπος ίστανται εις τύπον και τόπον Χριστού». Ο Χριστός είναι ο σαρκωμένος Λόγος, ο οποίος ενοποιεί τα πάντα στον εαυτό του: «αυτός, ο Χριστός, είναι η ειρήνη όλων μας, διότι αυτός ενοποίησε τα πάντα στον εαυτό του και τα έκανε ένα» (Εφ. 2,14). Ο Επίσκοπος είναι εις «τύπον και τόπον Χριστού», το πρόσωπο δηλαδή που ενοποιεί τα μέλη της τοπικής Εκκλησίας. Γι’ αυτό σε κάθε λατρευτική σύναξη τα μέλη πιστοί της σύναξης μνημονεύουν τον επίσκοπό τους ως σημείο ενότητας όλων. Έτσι οι κατά τόπους κοινότητες=ενορίες φανερώνουν και την μεταξύ τους ενότητα, στην μνημόνευση του οικείου επισκόπου. Και ο κάθε Επίσκοπος μνημονεύει την Ιερά Σύνοδο που ανήκει για να φανερώσει την ενότητα με τις άλλες κατά τόπους μητροπολιτικές περιφέρειες. (Βλέπε και την διατριβή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα, πρ. Καθηγητή της Δογματικής στη Θεολογική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «Η ενότητα της Εκκλησίας στο πρόσωπο του Επισκόπου»). Στην επιστολή του προς Εφεσίους ο άγιος Ιγνάντιος γράφει: «ο λάθρα επισκόπου τι πράσσων, τω διαβόλω λατρεύει». Αυτός, δηλαδή, ο οποίος πράττει εκκλησιαστική πράξη μυστικώς από τον επίσκοπό του, αποδίδει λατρεία στον διάβολο. Γιατί ενώ ο Χριστός ενοποιεί, ο διάβολος διαιρεί. Στην συγκεκριμμένη κατάσταση οι εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου και του κάθε οικείου Επισκόπου γράφουν «να φορούν μάσκες οι πιστοί μέσα στην Εκκλησία, να κρατούν αποστάσεις και η ακολουθία της Αναστάσεως να γίνει στις 9 μ.μ.». Ο πιστός που δεν ακολουθεί τις εγκυκλίους του Επισκόπου και πράττει άλλα, χωρίς την άδεια του επισκόπου, συνεπώς μυστικώς, κατά τον άγιο Ιγνάντιο «λατρεύει τον διάβολο», προκαλώντας αντί ενότητας, διαίρεση στο Σώμα της Εκκλησίας.
Ο Τριαδικός Θεός, δεν είναι Θεός τιμωρός. Ο ίδιος ο Κύριος πάνω στον Σταυρό προσευχήθηκε προς τον Πατέρα γι’ αυτούς που τον σταυρώνουν: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23,34). Δηλαδή, Πατέρα αυτούς που με οδήγησαν στον Σταυρό, τους θέλω μαζί μου στη βασιλεία μου. Ο ίδιος ο Κύριος έχει πει στην ¨επί του όρους ομιλία του¨ : «Εγώ σας λέγω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε αυτούς που σας καταρώνται, ευεργετείτε αυτούς, οι οποίοι σας μισούν, και προσεύχεσθε για εκείνους οι οποίοι σας συκοφαντούν και σας καταδιώκουν αδίκως, για να αναδειχθείτε έτσι τέκνα του ουράνιου Πατέρα σας. Διότι και αυτός τον ήλιο ανατέλλει, την άπειρη αγάπη του αποστέλλει, σε πονηρούς και σε αγαθούς, και στέλνει την βροχή, την άπειρη αγάπη του στους δίκαιους και στους άδικους.....Αγωνιστείτε να γίνετε σεις τέλειοι με την ανιδιοτελή αγάπη προς όλλους, όπως τέλειος είναι και ο ουράνιος Πατέρας» (Ματθ. 5,44-48). Στα θεολογικά κεφάλαια προς Θαλάσσιο γράφει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Ο Θεός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης (Μαλ. 4,2), που ρίχνει πάνω σε όλους χωρίς διάκριση, τις ακτίνες της αγάπης του, και η ψυχή κατά την προαίρεσή της, γίνεται ή κερί αν αγαπά τον Θεό, ή πηλός, αν αγαπά την ύλη. Όπως ο ήλιος ρίχνει τις ίδιες ακτίνες στο κερί και στον πηλό, και τον μεν κερί μαλακώνει ο δε πηλός πετρώνει, έτσι και ο άκτιστος Θεός=Ήλιος στέλνει αδιακρίτως την αγάπη του σε όλους τους ανθρώπους, αγαθούς ή κακούς, και ο άνθρωπος που έχει αγαθή προαίρεση γίνεται κερί, μαλακώνει η καρδιά του και τυπώνεται και σφραγίζεται με την θεία Χάρη και γίνεται κατοικητήρο του Θεού. Ο άνθρωπος που δεν έχει αγαθή προαίρεση σκληραίνει η καρδιά του και γίνεται πέτρα όπως ο πηλός και σπρώχνει τον εαυτό της στην απώλεια, αφού η θεία Χάρη δεν σφραγίζει επάνω στην σκληρή καρδιά τον Θεό». Βλέπομε ότι ο μεν Θεός στέλνει ελεύθερα, αδιακρίτως την αγάπη του σε όλους τους ανθρώπους καλούς ή κακούς, εναπόκειται δε στην ελευθερία του ανθρώπου αν μετέχει ή όχι σ’ αυτήν την αγάπη.
0 Σχόλια για την ανάρτηση: "Επίλογος από τον "Άγιο Γεώργιο" σε ήχο β' πλάγιο !"Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.