Ο Μακρόν και ο Κοντόν

Ωραίες οι παράτες και τα όμορφα λόγια, αλλά ας δούμε στα σοβαρά τι μένει πίσω πραγματικά και εμπράκτως με την αποχώρηση του Μακρόν από την Ελλάδα. Ποια ήταν η χειροπιαστή αξία της επίσκεψης δηλαδή, δεδομένου ότι καμιά συμφωνία δεν υπογράφηκε ή υπογράφεται. Όπως έγραψε και κάποιος ευφυώς «η γαλλική αντιπροσωπεία ήρθε με 40 μέλη. Τη συνόδευε ο Γάλλος πρόεδρος»!
Η επίσκεψη του Μακρόν περιελάμβανε δύο σκέλη: Το συμβολικό και το πρακτικό. Στο συμβολικό περιλαμβάνονται τα εξής:
Η επίσκεψη αυτή καθ εαυτή. Είναι η πρώτη του Μακρόν σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Στέλνει μήνυμα στους Ευρωπαίους εταίρους, στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στην Κίνα ότι η Ελλάδα είναι χώρα πρώτιστου ενδιαφέροντος για τα γαλλικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Το τι βάρος έχει αυτό το μήνυμα για τους αποδέκτες εξαρτάται από το τι βάρος έχει η Γαλλία υπό τον Μακρόν.
Η «βαριά βαλίτσα» του Γάλλου προέδρου είναι ένα σαφές μήνυμα στη Γερμανία ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί αποκλειστικό γερμανικό φέουδο προς εκμετάλλευση και ότι η Γαλλία είναι εδώ και είναι έτοιμη για deal.
Η δήλωση του Γάλλου προέδρου ότι η επίσκεψή του αποτελεί «μήνυμα εμπιστοσύνης και απόπειρα ανάδειξης της Ελλάδας ως τόπου επενδύσεων και επιχειρηματικότητας» έχει περιορισμένο βάρος μέχρι εκεί που υπάρχουν γαλλικές επιχειρήσεις. Κανείς άλλος δεν ενθουσιάζεται στη διεθνή σκηνή. Αλλά, ούτε και οι Γάλλοι. Όλοι κοιτάζουν τους αριθμούς, το επενδυτικό περιβάλλον και τα στοιχεία της ελληνικής οικονομίας. Τα οποία δεν είναι πολύ ενθαρρυντικά.
Η δήλωση εμπιστοσύνης στην ελληνική κυβέρνηση ότι αφήνει πίσω την κρίση και πάει με αισιοδοξία στο μέλλον είναι στην πραγματικότητα η ταυτόχρονη επιθυμία ταύτισης του εαυτού του με την περίοδο που «και το τελευταίο κράτος της ΕΕ βγαίνει από την κρίση» και το νεύμα στους Γάλλους επιχειρηματίες να εκμεταλλευτούν τον φτηνό ελληνικό πλούτο και το ευνοϊκό μνημονιακό περιβάλλον.
Η δήλωση του Γάλλου προέδρου ότι ο ίδιος «θα συνεχίσει τις προσπάθειες ώστε η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη» στέλνει μήνυμα στην Αθήνα ότι η Ελλάδα δεν έχει αποφύγει ακόμα τον κίνδυνο του Grexit, όπως επιπόλαια ή εσκεμμένα μεταδίδουν τα δελτία ειδήσεων. Συμπληρώνει, όμως, ότι η έξοδος της Ελλάδας θα σηματοδοτούσε το τέλος του ευρώ. Αυτό το τελευταίο απευθύνεται στον Β. Σόιμπλε με όποιο βάρος έχει.
Για τον ίδιο ήταν η ευκαιρία να αναδείξει τον εαυτό του ως νέο Ευρωπαιάρχη με την κατάθεση του οράματός του στην Πνύκα για μια Ευρώπη των πολιτών και όχι των τεχνοκρατών, μια Ευρώπη με κοινό προϋπολογισμό, Κοινό Κοινοβούλιο, μια Ενωμένη πολιτική Ευρώπη με μία διεθνή πολιτική παρουσία έναντι των άλλων δυνάμεων, στα πλαίσια του οράματος των πατέρων της τη δεκαετία του 40’ και του ’50. Όλα αυτά τα έχει πει και στις 29 Αυγούστου στο προεδρικό του μέγαρο. Η Πνύκα, όμως, ήταν ο καταλληλότερος χώρος για μια ταύτιση με τον Περικλή!
(Για όσους το αγνοούν, ο Μακρόν έχει μοναδική αλαζονική συμπεριφορά και «τα ελαττώματα του καλύτερου μαθητή της τάξης, της ιδιοφυίας που κλειδώνεται στον πύργο του και δεν χρειάζεται να επικοινωνεί για να δείξει τη χειμαρρώδη σκέψη του. Οι άλλοι δεν είναι ικανοί να τον καταλάβουν», όπως τον περιγράφουν συμπατριώτες του.)
Η Πνύκα υμνείται, αλλά η ελληνική κυβέρνηση του σημερινού πρωθυπουργού δια του υπουργού Παιδείας Μπαλτά κατάργησε με τον μπαλτά από τα σχολεία τη διδασκαλία της σημαντικότερης ομιλίας στο λόφο στην ιστορία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας: Του ύμνου στο πολίτευμα της Δημοκρατίας έναντι των άλλων πολιτευμάτων: Του Επιτάφιου που εκφώνησε ο Περικλής!
Τέλος, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, συμβολική στην πράξη είναιη συνοδεία 40 εκπροσώπων των μεγαλύτερων γαλλικών συμφερόντων εταιριών. Στέλνει το μήνυμα σε όλες τις ανταγωνίστριες χώρες και πολυεθνικές για τη βαρύτητα του γαλλικού ενδιαφέροντος επί συγκεκριμένων πλουτοπαραγωγικών τομέων της Ελλάδας. Ο τρόπος που θα υλοποιηθεί το μήνυμα είναι ακόμα άγνωστος.
Τι πρόσφερε πρακτικά η επίσκεψη
Εκτός από τους συμβολισμούς, όμως, υπάρχει και το πρακτικό σκέλος της επίσκεψης.
Το χρέος θα συζητηθεί μετά το 2018, όπως θέλει και η Γερμανία έκανε σαφές ο επισκέπτης. Και το χρέος μπορεί να ελαφρυνθεί κυρίως με ανάπτυξη. Τι σημαίνει αυτό; Ξεχάστε το κούρεμα. Πουλήστε, επενδύστε, ανοίξτε μας να αγοράσουμε.
Η λιτότητα συνεχίζεται με τη δήλωση του Μακρόν ότι «πρέπει να υπάρξει συλλογική δέσμευση για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων». Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό μήνυμα προς την ελληνική κυβέρνηση. «Το πρόγραμμα είναι πρόγραμμα».
Ακόμα πιο ευθέως ο Μακρόν, αφού λιβανίζει, όπως όλοι, τον ελληνικό λαό για «τις θυσίες που έχει υποστεί» (καμιά θυσία. Ληστεία έχει υποστεί) μεταδίδει ότι «οι θυσίες φέρνουν αποτελέσματα». Κι αυτό δεν είναι μόνο μήνυμα στους Έλληνες «λιτότητα για να ευημερήσετε» (!). Είναι κυρίως μήνυμα στους Γάλλους εργαζόμενους και συνταξιούχους που ζουν τη «λαίλαπα» Μακρόν. Δηλαδή, την αύξηση του ΦΠΑ κατά 1,7%, ανώτατα όρια στις αποζημιώσεις απόλυσης, μεγαλύτερη «ευελιξία» στα ωράρια εργασίας και μείωση των συντάξεων!
Κορυφαίο είναι το γαλλικό ενδιαφέρον για πώληση πολεμικού υλικού στη χώρα, ή εκμετάλλευσης των χειμαζόμενων ελληνικών εταιριών πολεμικού υλικού, όπως συμβαίνει πάντα με τις επισκέψεις ηγετών από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Γαλλία κυρίως. Ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος ήταν πέρα από σαφής στο θέμα:
«Η Ελλάδα και η Γαλλία έχουν παρόμοια οράματα και στρατηγικά συμφέροντα με μεγάλες προοπτικές εμβάθυνσης της συνεργασίας στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας. Η Γαλλία επιθυμεί την οικοδόμηση μιας σχέσης άμυνας που να προσφέρει στην Ελλάδα τα απαραίτητα μέσα για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της»! Πόσο πιο ανοιχτά να το πει ο άνθρωπος.
Εξαγορές νερού, ρεύματος, συγκοινωνιών, λιμανιών, Τραπεζών, τουριστικών υποδομών είναι στο πρώτιστο ενδιαφέρον των Γάλλων επιχειρηματιών που συνοδεύουν τον Γάλλο πρόεδρο. Ήδη στο τραπέζι έχουν συζητηθεί οι περιπτώσεις της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ, τμήματος της ΔΕΗ, της Τράπεζας Αττικής.
Από αυτά, το νερό βρίσκεται στην κορυφή της γαλλικής ατζέντας, καθώς η γαλλική Suez είναι παγκόσμιος κολοσσός και βρίσκεται στη μπούκα του κανονιού πολλών οργανώσεων και Αρχών διεθνώς. Μεταξύ των οποίων και του… Παρισιού, όπου εκτίναξε τη χρέωση κατά 270% όταν της δόθηκε η ύδρευσή από τη μέχρι τότε δημόσια υπηρεσία. Στην Ελλάδα, ίσως τα βρει μπαστούνια στην εξαγορά ΕΥΔΑΠ ΚΑΙ ΕΥΑΘ, γιατί υπάρχει ισχυρό κίνημα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Η εταιρία της Μασσαλίας CMA CGM υπέγραψε ήδη συμφωνία για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης σε κονσόρτσιουμ με τη Γερμανία. Κι αυτή είναι μια γαλλογερμανική απάντηση στην κινεζική κατοχή του λιμανιού του Πειραιά. Ο βαλκανικός βορράς είναι «δικός τους».
Ο διευθυντής της Bpifrance Nicolas Dufourcq ήρθε μετά από ελληνικό αίτημα στα πλαίσια του ενδιαφέροντος να δημιουργηθεί Τράπεζα Επενδύσεων. Λέγεται ότι η Societe General, που την έχει πατήσει ήδη μια φορά στην Ελλάδα της κρίσης, ενδιαφέρεται για την Τράπεζα Αττικής.
Οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες είναι στο στόχαστρο της TOTAL, που ενδιαφέρεται για έρευνες για κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης.
Φυσικά, εκτός από την πλευρά που βλέπει τους ελαύνοντες Γάλλους ως επενδυτές υπάρχει και εκείνη που τους βλέπει σαν λαφυραγωγούς της ελληνικής περιουσίας. Η οποία είναι οικονομικά απαξιωμένη και δίνεται μπιρ παρά. Κοινώς ξεπουλιέται από την κυβέρνηση για το χατίρι των δανειστών και των μνημονίων.

Το κυριότερο επιχείρημα είναι ότι οι Γάλλοι δε δίνουν δεκάρα για την ανάπτυξη της χώρας παρά ενδιαφέρονται μόνο για να ξεζουμίσουν τον ελληνικό πλούτο σε τιμή ευκαιρίας, παίρνοντας τα κέρδη και χρεώνοντας τις ζημιές και τη συντήρηση των επιχειρήσεων στους Έλληνες πολίτες. Φυσικά, με αμοιβές αποικίας της τρόικας, και δικαιώματα προ του 1950, για τα οποία φροντίζει η κυβέρνηση. Καλή ώρα όπως η ΟΥΛΕΝ και η ΠΑΟΥΕΡ τότε.
Σε τι συμφωνούν Τσίπρας- Μακρόν;
Υπάρχει όμως και το πολιτικό διακύβευμα. Τι σχέση έχει ο αριστερός Τσίπρας με τον δεξιό Μακρόν; Τι σχέση έχει ένας τεχνοκράτης, σύμβουλος του γαλλικού δημοσίου και στέλεχος της Rothschild με έναν μηχανικό που ίδρωσε να πάρει δίπλωμα και δεν έχει διοικητική πείρα; Ας μη μιλήσουμε για μόρφωση.

Τι σχέση έχει ένας πρόεδρος που υπερασπίζεται περικοπές σε εργασιακά δικαιώματα και συντάξεις στη χώρα του για χάρη των επιχειρήσεων, με έναν πρωθυπουργό που τα νομοθετεί υπερασπιζόμενος τους … εργαζόμενους που σφαγιάζει;

Τι σχέση έχει ένας πολιτικός που φέρνει εταιρίες για να αγοράσουν δημόσιο πλούτο μιας χώρας με έναν άλλον, που ενώ διαφημίζει την απλόχερη προσφορά του πλούτου της χώρας του, από την άλλη την ξορκίζει ως αποικιοκρατική και βάναυσα καπιταλιστική;

Τι σχέση έχει ο Μακρόν που υπερασπίζεται την ιδιωτική εκπαίδευση και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια σαν δημιουργούς οικονομίας υψηλής επιστήμης μαζί με τα δημόσια, με τον Τσίπρα που έχει μείνει στα δεκαπενταμελή και στη υπεράσπιση του πιο αντιδραστικού καθηγητικού κατεστημένου, που διώχνει 50.000 Έλληνες φοιτητές για έξω;

Σε τι ακριβώς θα συμφωνήσουν αυτοί οι δύο Ξένοι; Γιατί, ο ένας ο Μακρόν έχει μια πολιτική και την υπερασπίζεται εμπράκτως. Είναι φιλελεύθερος τεχνοκράτης και το περηφανεύεται. Ο άλλος, ο Τσίπρας, τι θα υπερασπιστεί; Τον κρατισμό, τον κρατικοσυνδικαλισμό ή την παραχώρηση του δημόσιου πλούτου σαν το νερό; Θα υπερασπιστεί το δημόσιο που το χαϊδεύει με τον πιο αντιπαραγωγικό τρόπο ή θα παραχωρήσει κομμάτια του στην ιδιωτική εκμετάλλευση και διαχείριση; Θα υπερασπιστεί την … αποϊδιωτικοποίηση του ΟΑΣΘ ή την ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών;

Οι Γάλλοι ήρθαν, αλλά πράξεις δεν έγιναν. Και δεν θα γίνουν αν δεν αποφασίσει η κυβέρνηση και ο κ Τσίπρας με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Θα πάει με τους επαναστάτες κατά του καπιταλισμού ή με τους Γάλλους, τους Άγγλους, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς καπιταλιστές επενδυτές και τους 44 μεγαλύτερους Έλληνες επιχειρηματίες που μέχρι χτες τους έβριζε για κακοποιούς φοροφυγάδες και ανάλγητους, αλλά τους προσκάλεσε όλους για αρωγούς στη φιέστα με τον Μακρόν;

Ο κ Τσίπρας μπορεί να κοροϊδεύει το νοήμον κοινό των ιθαγενών, αλλά η κοροϊδία δεν περνάει στους κουτόφραγκους. Με τις κουτοπονηριές των ελληνικών κυβερνήσεων κυβερνάνε οι κουτόφραγκοι την Ελλάδα. Και θα κυβερνάνε μέχρι να σοβαρευτούν οι Έλληνες.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης

Πηγή Liberal

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 15, 2017