H ψυχοπαθητική απειλή της Τουρκίας

Γράφει ο Κωνσταντίνος Δομδούζης

Παρατηρώντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις εδώ και χρόνια, είναι καλό να αποσαφηνιστούν ωμά κάποιες αλήθειες. Δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ ελληνο-τουρκική φιλία που να στηρίζεται στην ουσιαστική αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει καν τυπική φιλία. Αυτό όχι γιατί δεν το θέλει η Ελλάδα αλλά γιατί δεν το θέλει η όμορη χώρα. Συγκεκριμένα δεν το θέλουν οι ηγεσίες της, είτε αυτές είναι κεμαλικές είτε ισλαμικές.

Υπάρχει μια ψυχοπαθητική μανία απέναντι στην Ελλάδα από τις ηγεσίες της γείτονoς που βλέπουν τη χώρα μας σαν αντικείμενο εκτόνωσης της ματαιοδοξίας και απληστίας τους. Κοινή συνισταμένη των δυο διαφορετικών χαρακτήρων των ηγεσιών της Τουρκίας είναι η πίστη στη δημιουργία μιας μεγάλης Τουρκίας με κάθε κόστος και τίμημα και στο πλαίσιο αυτό, στόχος είναι ο ακρωτηριασμός της Ελλάδας ή τουλάχιστον η μετατροπή της σε δορυφόρο της μεγάλης Τουρκίας.

Δυστυχώς αυτή η διάθεση δεν χαρακτηρίζει μόνο τις τουρκικές ηγεσίες αλλά και τον τουρκικό λαό. Ένας λαός που έχει γαλουχηθεί με την εικόνα του γραμματοσήμου με τον Τούρκου στρατιώτη να πατάει με την μπότα του την Κύπρο. Κυπριακό, κρίση του 1987, Ίμια, τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, ΑΟΖ, Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, Γαύδος, σχέδια «Βαριοπούλα» και Suga, παραβιάσεις ΕΕΧ, casus belli, πρόκληση πυρκαγιών στο ελληνικό έδαφος, αποστολές SAR, φωτογραφήσεις ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στα νησιά από Τούρκους (ή πληρωμένους από την Τουρκία) πράκτορες είναι από το πιο γνωστά περιστατικά στη σύγχρονη ελληνική ιστορία και μάλλον η λίστα θα εμπλουτιστεί κι άλλο. Το stealth μαχητικό F-35 είναι έτοιμο να ενσωματωθεί την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία ενώ η υπερσύγχρονη κορβέτα TCG Heybeliada πλέει μεταξύ Νάξου και Πάρου.

Σε μια φυσιολογική περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα θα ήταν απαλλαγμένη από την αποπνικτική διαφθορά και την ασυνειδησία και με ουσιαστικές οικονομικές βάσεις, η ίδια η χώρα θα οδηγούσε την Τουρκία σε μια κούρσα εξοπλισμών και μέσω αυτών θα την έφθειρε. Αυτό θα ήταν το φυσιολογικό και το ιδανικό.

Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει οπότε στο τραπέζι πρέπει να πέσουν άλλες λύσεις. Ίσως μια από αυτές θα ήταν η ανάλυση της ιδιομορφίας της κόντρας μεταξύ των ισλαμιστών και κεμαλιστών ή με τη μορφή που έχει πάρει τώρα, μεταξύ Ερντογάν και εσωτερικών εχθρών του (όποιοι κι αν είναι αυτοί).

Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ανέδειξε αυτή την πολυετή κόντρα και ίσως να αποτελεί για την Ελλάδα μια χρυσή ευκαιρία για να νεκρώσει την τουρκική απειλή. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι μια πιθανή πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα θα είναι δύσκολη δεδομένου ότι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός με τις κινήσεις του στο εσωτερικό της χώρας του. Η πρόσφατη εισβολή του τουρκικού στρατού στη Συρία είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών τουρκικών αρμάτων μάχης. Πρέπει λοιπόν να βρεθούν τρόποι ώστε η Τουρκία να αποδυναμωθεί εκ των έσω. Η Τουρκία μοιάζει με μεθυσμένο που τρεκλίζει από το ένα άκρο (κεμαλισμός) στο άλλο (ισλαμισμός). Το θέμα είναι να οδηγήσουμε τον μεθυσμένο στην πόρτα της εξόδου ή καλύτερα στο χείλος του γκρεμού.

Πηγή Protagon

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 09, 2017