Εργασιακό και κοινωνική πολιτική: Προκλήσεις και αλλαγές!

Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος

Η χώρα έχει να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει πληθώρα οικονομικών και κοινωνικών προκλήσεων. Η κρίση την χτύπησε σε συνθήκες μεγάλης διαρθρωτικής αδυναμίας.
Τα μικρο και μακροοικονομικά δεδομένα είναι, ακόμη, δυσμενή, γόρδιος δεσμός.
Από άποψη κοινωνικής δικαιοσύνης: δια-γενεακής, πρόσβασης στην εργασία, μείωσης των διακρίσεων και κοινωνικής συνοχής είμαστε, ήδη, στο χαμηλότερο επίπεδο μαζί με την Βουλγαρία.

Η δυσχερής κατάσταση στο δημογραφική δομή, η αύξηση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων, το νέο πρόβλημα του προσφυγικού καθιστά περίπλοκη την "σοβούσα" πολιτική αστάθεια αφού η αξιοπιστία, η εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις και μέρος της πολιτικής, κονιορτοποιούνται από την πολυγλωσσία και τις κάλπικες ρητορείες.

Στο τοπίο αυτό οι τέσσερις κύριες προκλήσεις για το εργασιακό και την κοινωνικό πολιτική:
(α) η αύξηση των επιπέδων απασχόλησης, ιδιαίτερα για τις γυναίκες και νέους ανθρώπους,
(β) η μείωση των ανισοτήτων,
(γ) η αύξηση της ισότητας των γενεών,
(δ) η αύξηση των εισοδημάτων και η προστασία από την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Ακούμε τίποτα επί αυτών στο υπό συζήτηση εργασιακό; Και καλά τον συνδικαλισμό (αφού τον "μετέτρεψαν" από δημοκρατικό ζήτημα σε δημοσιονομικό) ας τον "ρίξουν στην πυρά" αν αυτό "λύνει" ένα τουλάχιστον από τα παραπάνω προβλήματα, "αρκεί" να μας πουν ποιό.

Και επιτέλους να τελειώνουμε με κάθε είδους κιτρινισμό αφού για την πτώση των τελευταίων επιχειρήσεων (ξενοδοχείων, super market, εμπορίας ηλεκτρονικών κ.λ.π.) δεν φταίνε οι απεργίες ούτε για την "φτώχεια" των ιδιοκτητών τους.

Πίσω από το προκάλυμμα κρύβεται η χειραγώγηση του/ακόμη πιο πολύ- γι’ αυτό ο νόμος-πλαίσιο λειτουργίας έγινε αντικείμενο και των δανειστών δηλ ότι και όπου υπάρχει κακό να γίνει ακόμη χειρότερο.

Ας ελπίσουμε να μην γίνει το ίδιο με την συνταγματική αναθεώρηση!
Το εργασιακό και κοινωνικό επιβάλλουν αλλαγές που ρίχνουν εμπόδια, φραγμούς: σοβαρή εκπαιδευτική πολιτική, αύξηση των δημόσιων πολιτικών για την φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, μορφές κοινωνικής εργασίας για μακροχρόνια άνεργους και κοινωνικής οικονομίας για νέους με διαφάνεια και μακριά από πελατειακά πλέγματα.

Η επανευθυγράμμιση της φορολογίας με την λογική, της έρευνας και εισαγωγής των σύγχρονων τεχνολογιών για αύξηση παραγωγικότητας να συμβαδίσουν με προσγείωση και στόχους προοδευτικής ανάπτυξης και μείωσης του δημόσιου χρέους.

Και θα ακουστεί: τι μας λες οι διαθέσιμοι πόροι είναι ελάχιστοι και "δεχθήκαμε", εφαρμόζονται αντίθετα μέτρα. Μία (από πολλές) απάντηση: δυστυχώς ούτε μια σοβαρή αλλαγή για αξιολόγηση του κάθε σπάνιου Ευρώ που διαθέτει το δημόσιο, τι αποδίδει, τι (αν) θετικά ή μη πολλαπλασιάζει.
Μα πάνε σε μισθούς: ναι αλλά ότι πάει (και δεν είναι μικρό) σε λειτουργικά (προμήθειες κά) δεν είναι όλο διαφανές. Άλλωστε όταν κόβονταν οι μισθοί (40%) έλεγαν υπάρχουν άνεργοι, μειώθηκαν;

Αν δεν διαθέτεις σχέδιο επόμενο να σου επιβάλλουν, αν διαθέτεις παρουσίασε το.

Αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια να το ξέρουν και να το εγκρίνουν οι εκτός ή να εκλέγεσαι και να εφαρμόζεις άλλο, είναι πολιτική ακεραιότητα;

Η ΝΔ αφού πήγε περιοδεία την κυβερνητική πρόταση καλεί σε διάλογο!
Οι ενάρετοι κύκλοι έχουν κριτήρια, δείκτες δικαιοσύνης και όχι κόφτες!

Η κατάσταση "έκτακτης ανάγκης" του ´10 για ορισμένους φαίνεται να είναι η βολική κανονικότητα τους.
Κάποιοι (εντός ή εκτός) νομίζουν ότι όλοι μπορούν να τα υποφέρουν όλα χωρίς τέλος, μάλλον υπολογίζουν ανιστόρητα για τούτη την γη και το λαό!

Πηγή "Το Παρόν"

Δημοσίευση: Αυγούστου 15, 2016