Ψιτ, Ευρώπη… Σε «γλεντάνε» ο Φάρατζ και ο Τζόνσον!

Όσοι παρακολούθησαν έστω και λίγο από τη σημερινή έκτακτη συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου για το Brexit, θα έχουν βγάλει σίγουρα συμπεράσματα για το ρόλο και τις ευθύνες της Ευρώπης γι' αυτές τις εξελίξεις. Για τη συμβολή των ευρωπαϊκών θεσμών στην εμφάνιση και ενίσχυση των ευρωσκεπτικιστών και των ακραίων.

Γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης

Ο φόβος του Γιουνκέρ και των άλλων απέναντι στον Φάρατζ ανέδειξε για μία ακόμη φορά την αμηχανία της Ευρώπης και κυρίως την αδυναμία της να αντιπαρατεθεί πολιτικά. Άλλως ειπείν, αποκάλυψε την ευθύνη της για το σημείο μηδέν στο οποίο βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση - από άλλους εσκεμμένα και από άλλους ακούσια. Ο επικεφαλής του UKIP δεν είχε άλλο λόγο παρουσίας στο Ευρωκοινοβούλιο παρά μόνο ένα προσωπικό σόου. Κι όμως, ο πρόεδρος της Κομισιόν έδειξε μόνο τον εκνευρισμό του - τον οποίο απόλαυσε ο Βρετανός πολιτικός και έτσι τον... χόρεψε στο ταψί - και περιορίστηκε να ρωτήσει τον Φάρατζ «τι κάνει εκεί». Αλλά και ο Γκυ Φέρχοφσταντ επιτέθηκε στον επικεφαλής του UKIP με αστεία επιχειρήματα για το μισθό του και όχι για την πολιτική του.

Θυμάστε λοιπόν τη συζήτηση που είχε ανοίξει στην Ελλάδα μετά την εκρηκτική άνοδο της Χρυσής Αυγής και το αν πρέπει να απαγορευτεί ή όχι η συμμετοχή της στις εκλογές; Θυμάστε επίσης την αντίστοιχη συζήτηση για τη δίκη της οργάνωσης; Για το αν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με πολιτικούς όρους από το δημοκρατικό τόξο, με αδιαφορία ή κατασταλτικά μέτρα; Ε, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει τώρα και με την Ευρώπη, η οποία δείχνει να μην έμαθε από τα λάθη της.

Ακραίοι και ευρωσκεπτικιστές δεν ήρθαν από τον ουρανό. Βρήκαν το έδαφος και καλλιέργησαν, επένδυσαν στην αμηχανία της Ευρώπης και τις αποφάσεις για τους λίγους και όχι για τους πολλούς. Από τη συζήτηση για την ομοσπονδιοποίηση και την πολιτική ενοποίηση ή το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, περάσαμε πολύ γρήγορα στη συζήτηση για τη λιτότητα, το σύμφωνο σταθερότητας και τα Μνημόνια. Τις απειλές κατά χωρών-μελών και τα σενάρια για την «Ευρώπη των Πυρήνων» ή Kerneuropa. Όλα αυτά, με soundtrack ένα διαρκές αυτομαστίγωμα από τους θεσμούς για το γεγονός ότι η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την (οικονομική) κρίση. Καμία πειστική απάντηση σ' αυτήν όμως και καμία αποτελεσματική δράση. Όπως το ίδιο συμβαίνει τώρα με το Brexit, όπου μοναδική έγνοια είναι να φοβίσουν τις υπόλοιπες χώρες και να αποτρέψουν «επαναστάσεις» και όχι να διαχειριστούν την τύχη της Βρετανίας και να αναβαθμίσουν την ΕΕ.

Από τη σημερινή εικόνα στο Ευρωκοινοβούλιο βγαίνει κερδισμένος ο θίασος των Φάρατζ και λοιπών - όπως του Τζόνσον, ο οποίος είναι φτυστός σε όλα του (και στο μυαλό και την πολιτική ανάλυση...) με τον Κώστα Βουτσά στο «Γαμπρό από το Λονδίνο». Οι ακραίοι που βρήκαν και το πολιτικό έδαφος να πατήσουν, λόγω προσφυγικού, λιτότητας κτλ. Δεν βγαίνει κερδισμένη η Ευρώπη, πόσω μάλλον ενωμένη. Περισσότερο τραυματίζεται και αυτό οφείλεται στα δικά της λάθη. Performance όπως τα φιλιά του Γιουνκέρ στον Φάρατζ τελικά κάνουν τον Βρετανό πολιτικό πιο συμπαθή παρά τον... φίλο μας Ζαν Κλωντ.

«Ο λόγος που έχετε στενοχωρηθεί, ο λόγος που έχετε νευριάσει, ο λόγος που αντιδράτε τόσο σπασμωδικά και οργισμένα από το πρωί είναι επειδή βρίσκεστε σε άρνηση. Αρνείστε να παραδεχθείτε πως η πολιτική σας αποτυγχάνει. Αρνείστε να παραδεχθείτε πως το νόμισμα σας αποτυγχάνει», είπε ο Φάρατζ. Κι αν αρχίσαμε να συμφωνούμε μαζί του ή να διασκεδάζουμε που «γλεντάει» τους Βρυξελλιώτες, κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει εδώ. Μα πάρα πολύ άσχημο.

Δημοσίευση: Ιουνίου 29, 2016