Εκλογικά βιβλιάρια ή διαβατήρια;

Του Κώστα Στούπα

1) Εκλογικά βιβλιάρια ή διαβατήρια;

Ας μην κοροϊδευόμαστε, το κραχ της χρηματιστηριακής αγοράς τις τελευταίες μέρες προεξοφλεί δραχμή ή εκλογές και χάος. Σε γενικές γραμμές δεν έχει άδικο, οι ψευτοαριστερές αυταπάτες, η μνημειώδης ανικανότητα στοιχειώδους διαχείρισης και οι αποκαλύψεις της ηθικής εξαχρείωσης του θιάσου του κ. Τσίπρα που παριστάνει την κυβέρνηση, έχουν αυξήσει το ρίσκο πολιτικής αστάθειας της χώρας κατακόρυφα.

Αρκετοί άνθρωποι της αγοράς και της οικονομίας με τους οποίους ανταλλάσσω απόψεις είναι πιο αισιόδοξοι από μένα σε σχέση με την πορεία της χώρας. Βασίζουν την αισιοδοξία τους αυτή στην κοινή λογική πως ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα κάνουν τουλάχιστον αυτό που τους υποδεικνύει το "Κουαρτέτο", γιατί κάθε άλλη επιλογή θα είχε κατ’ αρχήν καταστροφικές συνέπειες για τους ίδιους.

Η δική μου πεποίθηση για το σύμφυρμα που έχει έρθει στην εξουσία είναι πως δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των όσων λέει και κάνει στην οικονομία και τη διεθνή θέση της χώρας. To κόμμα της εξουσίας το απαρτίζουν περιθωριακοί ακτιβιστές με εμμονικές αριστερίστικες απόψεις της δεκαετίας του ’70 από τη μία και το βαθύ παρακράτος κυρίως του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ από την άλλη που εμπεριέχει ό,τι χειρότερο διαθέτει ο κρατικός μηχανισμός και ο κρατικοδιαιτισμός.

Πρόκειται για τύπους χαμηλής πολιτικής και ηθικής όσμωσης με πλήρη άγνοια κινδύνου. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 το απέδειξαν αυτό. Όλοι περίμεναν πως μπλοφάρουν και θα πάνε σε συμφωνία χωρίς να χρειαστεί να κλείσουν οι τράπεζες και έπεσαν έξω… Από άγνοια κινδύνου έκαναν το αντίθετο με αποτέλεσμα όλοι να πέσουν έξω.

Το καλύτερο σενάριο...

Το καλύτερο σενάριο για τη χώρα είναι να παραμείνει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με βάση το τρίτο μνημόνιο. Έτσι η χώρα θα καταφέρει να παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ και θα ολοκληρωθεί η διάλυση των αριστερών αυταπατών της ελληνικής κοινωνίας. Το σενάριο αυτό όμως κάθε εβδομάδα που περνά δείχνει να έχει όλο και λιγότερες πιθανότητες.

Στο ασφαλιστικό π.χ. η αυτοκτονική εξολόθρευση υπολειμμάτων της ελληνικής οικονομίας με το σχέδιο Κατρούγκαλου δεν περνά από το "Κουαρτέτο", που δεν νοιάζεται να μεταθέσει το πρόβλημα για μερικούς μήνες, αλλά να βρει μια μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση για την οικονομία.

Το "Κουαρτέτο" θα επιβάλει μεταρρύθμιση και κάλυψη των ελλειμμάτων με μειώσεις συντάξεων και όχι αυξήσεις εισφορών. Το ερώτημα είναι αν μπορεί ο κ. Τσίπρας να περάσει κάτι τέτοιο από την οριακά πλειοψηφική κοινοβουλευτική του ομάδα;

Το δεύτερο ερώτημα είναι αν είναι εύκολο πλέον να βρει στήριξη σε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Κάτι τέτοιο πριν μερικούς μήνες φαινόταν ευκολότερο, σήμερα με τη ραγδαία απαξίωση του ιδίου και του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, τα άλλα κόμματα θα διστάσουν να στηρίξουν μόνο και μόνο για ιδιοτελείς κομματικούς λόγους.

Εκτός του ασφαλιστικού και του φορολογικού όπου θα αναγκαστεί να αλλάξει κατεύθυνση 180 μοιρών (και όχι 360) το προσφυγικό τείνει να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτο ζήτημα με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα και τη διεθνή της θέση. Επίσης το ζήτημα της παράλυσης της δημόσιας ασφάλειας είναι ένα θέμα, όπως σε μείζον πρόβλημα θα μπορούσε να αναδειχτεί μια εκτός ελέγχου αύξηση των θανάτων από τη γρίπη. Ο κύριος Τσίπρας αυταπατάται και στον τομέα της υγείας πως μπορεί διατηρήσει το σύστημα σε λειτουργία με την ανάθεση της διοίκησης σε γραφικούς συνδικαλιστές του δημοσίου.

Η χώρα βρίσκεται σε οριακή κατάσταση και το ίδιο συμβαίνει και με την κυβέρνηση η οποία με τη σημερινή της μορφή φαίνεται πως μπορεί να μετρά και ημέρες.

Η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί περαιτέρω τις επόμενες μέρες αν π.χ. βγούνε τα στοιχεία για την πορεία της οικονομίας τον Ιανουάριο, για την οποία οι πληροφορίες που αλιεύω στην αγορά δεν είναι ενθαρρυντικές.

Το δεύτερο σενάριο

Ένα δεύτερο σενάριο που συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες είναι ο σταδιακός απεγκλωβισμός του κ. Τσίπρα και του ηγετικού πυρήνα από την κυβέρνηση με έναν ανασχηματισμό, με τη συμμετοχή προσώπων που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν στη Βουλή ψήφους και από άλλα κόμματα. Σε μια εκδοχή αυτό το σενάριο περιλαμβάνει και την αλλαγή πρωθυπουργού με άλλο πρόσωπο από το ίδιο κόμμα με ζητούμενο την εξασφάλιση της υποστήριξης από την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας η οποία δεν θα ακολουθούσε σε μια οικουμενική κυβέρνηση με άλλον επικεφαλής.

Το σενάριο αυτό θα αποβλέπει στην εξομάλυνση της κατάστασης στην οικονομία, στην υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα προσελκύσουν επενδύσεις έτσι ώστε σε ένα δυο χρόνια να υπάρξουν δείγματα ανάκαμψης της οικονομίας. Έτσι ακόμη και να μην κερδίσει τις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να μετριάσει τις συνέπειες από τα καταστροφικά λάθη του πρώτου χρόνου διακυβέρνησης.

Το τρίτο σενάριο

Το τρίτο σενάριο περιλαμβάνει την προσφυγή σε εκλογές όσο το δυνατόν νωρίτερα προκειμένου το κόμμα του κ. Τσίπρα να εξασφαλίσει μια ισχυρή κοινοβουλευτικά παρουσία στην αξιωματική αντιπολίτευση. Με τον τρόπο αυτό παραγράφονται οι ευθύνες της καταστροφικής διακυβέρνησης του πρώτου εξαμήνου του 2015. Βέβαια οι καταστροφές που έχει προκαλέσει η διακυβέρνηση Τσίπρα στην οικονομία και τη διεθνή θέση της χώρας είναι τεράστιες και συνεχίζονται, οπότε δύσκολα στο μέλλον οι ευθύνες θα παραμείνουν μόνο στο πολιτικό πεδίο, όπως έγινε με όσους κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία χρόνια της χρεοκοπίας και των μνημονίων.

Το σενάριο αυτό μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα αλλά επειδή μπορεί να συσπειρώσει ό,τι έχει απομείνει από την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προκριθεί από τον πυρήνα της εξουσίας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αυτοκαταστροφικοί και δεν χάνουν ευκαιρία να το αποδεικνύουν.

Ρευστότητα

Το πολιτικό σκηνικό της χώρας παρουσιάζει μεγάλη ρευστότητα αυτήν την περίοδο. Καίτοι στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ έχει αρχίσει να σταθεροποιείται στην πρώτη θέση, ο κύριος όγκος των ψηφοφόρων που απομακρύνεται από το ΣΥΡΙΖΑ δεν κινείται προς άλλα κόμματα. Συμπεριφέρεται ιδιαίτερα εχθρικά απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ ιδίως λόγω της μεγάλης εξαπάτησης που υπέστη αλλά τηρεί στάση οργισμένης αναμονής.

Το στοίχημα του κ. Μητσοτάκη εκτός των άλλων είναι αν θα καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα, με όσο το δυνατόν λιγότερα από τα βαρίδια της πελατοκρατίας και της κουμπαροκρατίας του παρελθόντος. Ο κόσμος που κινητοποιήθηκε και τον ανέδειξε κόντρα στις επιλογές των βαρόνων αποτελεί μια πρώτη μαγιά. Το ζητούμενο είναι να τον προσελκύσει και κινητοποιήσει.

Σε γενικές γραμμές, όπως έχουμε πολλάκις επισημάνει τους τελευταίους μήνες, το 2016 αποδεικνύεται σε χρόνο - κλειδί για τη χρεοκοπία που ξεκίνησε το 2010. Φέτος θα παιχτούν όλα και το Ευρώ και η εθνική ακεραιότητα της χώρας και το πώς θα μοιάζει αυτή η χώρα μετά από 5 ή 10 χρόνια.

Η κυριαρχία της μεταμφυλιοπολεμικής και μεταπολιτευτικής αριστεράς αρχίζει να υποχωρεί… ακόμη όμως δεν έχει οριστικοποιηθεί τι ακολουθεί.

2) Γιατί όχι δραχμή...

Κ. Στούπα καλημέρα,

Είμαι τακτικός αναγνώστης των άρθρων σας στη σελίδα του Capital.

Eίμαι επίσης και ένας προβληματιζόμενος 57άρης χωρίς οικονομικές υποχρεώσεις, (όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό). Ο λόγος είναι απλός. Ήμουν και είμαι πάντα νοικοκύρης στα οικονομικά μου. Αυτό δίδαξα και τηρεί και το παιδί μου. Ένας μισθωτός που "άπλωνε" μέχρι εκεί που "έφτανε" . Αυτή ήταν και είναι η συνταγή μου.

Έρχομαι λοιπόν και αναρωτιέμαι. Τώρα τί κάνουμε ?

1) Εγώ τί χρωστάω να βιώνω την κρίση που μου δημιούργησαν άλλοι. Και μη μου πείτε να πρόσεχα τί ψήφιζα. Αφού όποιον και να ψήφιζα δημόσιο χρέος δημιουργούσε.

2) κ. Στούπα εσείς πιστεύετε ότι η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση με την παρούσα κυβέρνηση ή με μία άλλη κυβέρνηση που θα ηγείται ο γιός του ανθρώπου που επί πρωθυπουργίας του "κατάφερε!" μέσα σε τρία χρόνια (1990-1993) να εκτινάξει το δημόσιο χρέος της χώρας από το 75% σαν ποσοστό του ΑΕΠ στα 110% ! ?

3) Πιστεύετε ότι οι δανειστές μας όσο "κακοί" κι αν είναι θα μπορέσουν ποτέ να πάρουν τα χρήματά τους? Εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν θα τα πάρουν ποτέ όπως είμαι σίγουρος ότι το ξέρουν κι αυτοί.

4) Είμαι λάτρης του Ευρώ. Μού αρέσουν όλα τα πλεονεκτήματα που έχει σαν ισχυρό νόμισμα αφού ζώ σε μία καταναλωτική κοινωνία. Τί να το κάνω όμως όταν με μαθηματική ακρίβεια με οδηγεί στην φτώχεια και την εξαθλίωση.

Γιατί αποστρεφόμαστε τη μοναδική λύση και την δαιμομονοποιούμε συν τοις άλλοις που δεν είναι άλλη από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Αφού είμαι περισσότερο από σίγουρος ότι πολύ σύντομα τη λύση αυτή θα την βιώσουμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και με όλα τα συνεπακόλουθά της.

Δεν παύει όμως να είναι η λύση στο πρόβλημα της κρίσης.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ

ΒΟΛΟΣ

Απάντηση: Το μόνο πλεονέκτημα που θα προσφέρει η δραχμή είναι η αυτόματη μείωση μισθών και συντάξεων (της αγοραστικής δύναμης) στα όρια που αντέχει η οικονομία. Το μεγάλο μειονέκτημα του εθνικού νομίσματος σε πελατειακά διεφθαρμένα κράτη είναι πως όσοι βρίσκονται κοντά στο μηχανισμό εκτύπωσης χρήματος προλαμβάνουν τα οφέλη που χάνουν οι άλλοι λόγω πληθωρισμού. Ένα αδύναμο νόμισμα μπορεί να προσελκύσει κυρίως επενδύσεις εντάσεως εργασίας με χαμηλά μεροκάματα, εν αντιθέσει με ένα ισχυρό και σταθερό. Γεωπολιτικά η Ελλάδα είναι μια μικρή και αδύναμη χώρα, όσο απομακρύνεται από τον πυρήνα της δημοκρατικής Ευρώπης τόσο εξαρτάται από άλλες περιφερειακές λιγότερο δημοκρατικές και πλούσιες χώρες.

Η Ελλάδα στα τελευταία πενήντα χρόνια με δραχμή δεν ήταν κάποια ισχυρά εξαγωγική οικονομία. Μάλιστα η Ελλάδα πριν ξεκινήσουν οι επιδοτήσεις της δεκαετίας του ’80 ήταν πιο φτωχή κατά μέσο όρο από ό,τι είναι σήμερα μετά από πέντε χρόνια χρεοκοπίας.

Ερώτηση: Έχετε βγάλει τις οικονομίες σας εκτός Ελλάδας;

kostas.stoupas@capital.gr

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 11, 2016