Άγνωστη λέξη η αξιοποίηση του Ταίναρου

Αγελάδες αφοδεύουν μέσα στο εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων, το Ρωμαϊκό ψηφιδωτό δάπεδο καταστρέφεται εκτεθειμένο, τα μονοπάτια χάνονται από τα χορτάρια

Το Υπουργείο Πολιτισμού, η Αρχαιολογική Υπηρεσία, το Υπουργείο Τουρισμού και όποιος άλλος αρμόδιος φορέας, λες και δεν υπάρχουν στο Ακρωτήριο Ταίναρο και τον Κάβο Ματαπά

Σε πλήρη εγκατάλειψη βρίσκεται το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης και της Βαλκανικής, το Ακρωτήριο Ταίναρο.

Ο Αρχαιολογικός χώρος και ο φάρος δεν ενδιαφέρει την πολιτεία.

Ρεπορτάζ Άκης Γκάτζιος

Το Ονειρομαντείο και ο Ναός του Ταινάριου Ποσειδώνα, γνωστός και από περιγραφή του Παυσανία αποτελούν ντροπή για τη χώρα, στα μάτια τουλάχιστον των επισκεπτών που φτάνουν εκεί απ΄ όλη την υφήλιο.

Όχι μόνο δεν υπάρχει υποδομή για όσους, Έλληνες και ξένους τουρίστες φτάνουν εκεί καθημερινά να θαυμάσουν τον αρχαιολογικό χώρο στο μοναδικό και σπάνιο τοπίο, αλλά πέραν κάποιων κακοτοποθετημένων ενημερωτικών –υποτίθεται –πινακίδων δεν φαίνονται από τα χορτάρια ούτε καν τα μονοπάτια που οδηγούν στα ενδιαφέροντα σημεία.

Χωρίς να έχει γίνει ποτέ η παραμικρή προβολή, παρόλα αυτά, δεν είναι λίγοι αυτοί που φτάνουν εκεί στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, και μεταφέρουν την τριτοκοσμική εικόνα ντροπής και εγκατάλειψης στην άλλη άκρη της γης.

Αγελάδες αφοδεύουν μέσα στο εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων, το Ρωμαϊκό ψηφιδωτό δάπεδο καταστρέφεται εκτεθειμένο, τα μονοπάτια χάνονται από τα χορτάρια, και η αδιαφορία της πολιτείας είναι παγερή για το Ονειρομαντείο και το Ναό του Ποσειδώνα στο Ταίναρο

Ο αρχαιολογικός πλούτος της περιοχής έχει αφεθεί παντελώς στην τύχη του και καταστρέφεται. Ούτε καν μια υποτυπώδης περίφραξη δεν υπάρχει.

Το μονοπάτι για να πάει κανείς στο Ονειρομαντείο, απ’ όπου παραλάμβανε ο περαματάρης τις ψυχές και τις συνόδευε στην πύλη του Άδη, μια θαλασσινή σπηλιά απ’ όπου πέρασε ο Ηρακλής προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Κέρβερο, χάνεται ανάμεσα στα ξερόχορτα που σχεδόν σκεπάζουν τα ερείπια. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να πάρουν φωτιά, η οποία θα καταστρέψει τις εναπομείνασες αρχαιότητες.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τις τελευταίες ημέρες δεκάδες επισκέπτες που έφτασαν εκεί – μαζί κι εμείς - επιχείρησαν να μπουν μέσα στο εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων, που έχει κατασκευαστεί με υλικά από το ναό του Ποσειδώνα, συνδέοντας κατά κάποιον τρόπο την αρχαία λατρεία με τον χριστιανισμό.

Διαπίστωσαν όμως, ότι αγελάδες που βόσκουν στην περιοχή, είχαν μπει μέσα στα ερείπια και είχαν αφοδεύσει στο βάθος μπροστά από τον σωζόμενο αρχαίο βωμό που είναι γεμάτος με αναθήματα.

Η ερήμωση και η εγκατάλειψη δεν σταματά όμως εδώ.

Λίγο πιο κάτω, στη διαδρομή προς τον Φάρο του Ταινάρου, στα απομεινάρια του αρχαίου και ρωμαϊκού οικισμού, το μοναδικό και σπάνιο Ρωμαϊκό ψηφιδωτό δάπεδο διαλύεται.

Το «Άστρο της Αριάς» που χρονολογείται τον 1ο μ.Χ αιώνα είναι άγνωστο πόσο θα αντέξει ακόμα, έκθετο στις άγριες καιρικές συνθήκες της περιοχής. Ανάμεσα στις εναπομείνασες ψηφίδες φυτρώνουν χορτάρια και τις καταστρέφουν με αποτέλεσμα και χρόνο με τον χρόνο να αλλοιώνεται το σχήμα.

Τέλος, θεόκλειστος και αμπαρωμένος είναι ο φάρος του Ακροταίναρου που κατασκευάστηκε από τους Γάλλους στα 1882 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1887. Το κτήριο αν και είναι σε αρκετά καλή κατάσταση, αφού ανακατασκευάστηκε τα τελευταία χρόνια είναι μη επισκέψιμο (από το 1984 λειτουργεί με φωτοβολταικό που έχει στηθεί δίπλα του και δεν έχει φαροφύλακα).

Έτσι, όποιος φτάσει εκεί μετά από 45 λεπτά διαδρομή μέχρι το τέλος του ακρωτήριου συναντά απογοητευμένος κλειστή την πόρτα και αρκείται να βλέπει τα διερχόμενα εμπορικά πλοία να πλέουν στη Μεσόγειο, από το προαύλιο του φάρου.

Το Υπουργείο Πολιτισμού, η Αρχαιολογική Υπηρεσία, το Υπουργείο Τουρισμού και όποιος άλλος αρμόδιος φορέας θα μπορούσε να ενδιαφερθεί, για την διατήρηση των αρχαιοτήτων και την τουριστική αξιοποίηση του ακρωτήριου, λες και δεν υπάρχουν εκεί.

Η πολιτεία αρκέστηκε στην τοποθέτηση κάποιων ενημερωτικών πινακίδων και μόνο. Ούτε καν ξεχορτάριασμα δεν κάνουν, τη στιγμή που θα μπορούσαν να έχουν προβάλει αυτό το μοναδικό σημείο, και να το έχουν αξιοποιήσει ακόμα και με την χρέωση εισιτηρίου για τους επισκέπτες που κάνουν ένα τόσο μεγάλο και δύσκολο ταξίδι για να φτάσουν μέχρι εκεί στην άκρη της Μάνης και της ηπειρωτικής Ευρώπης, που ξεκινούσε για τους αρχαίους η το πέρασμα στον κάτω κόσμο.

Ακόμα και η προσομοίωση μιας «βόλτας στον Άδη», φυσικά με εισιτήριο - όπως έχει προταθεί στο παρελθόν - θα αποτελούσε λόγο προσέλκυσης χιλιάδων επισκεπτών απ΄ όλο τον κόσμο.

Να σημειωθεί μάλιστα, ότι χρόνια τώρα γίνονται επισημάνσεις, αλλά η αδιαφορία των υπευθύνων είναι παγερή. Τελικά, η ανάπτυξη μάλλον είναι άγνωστη λέξη για το Ακρωτήριο Ταίναρο και τον Κάβο Ματαπά.

Δημοσίευση: Μαΐου 26, 2015