Οι πιο κομπλεξικοί, οι πιο τεμπέληδες και οι πιο κακόβουλοι εργαζόμενοι έγιναν συνδικαλιστές

Οι χειρότεροι των εργαζομένων έγιναν συνδικαλιστές. Οι πιο κομπλεξικοί, οι πιο τεμπέληδες και οι πιο κακόβουλοι ανέλαβαν να υπερασπιστούν τα δίκαια της τάξης των εργαζομένων.

Τα πιο μεγάλα καθάρματα από αυτούς εκμεταλλεύτηκαν κοινούς εργοδότες, κοινούς εργασιακούς χώρους, κοινές ειδικότητες και δημιούργησαν με τέτοιον τρόπο ταυτίσεις με όμοιους τους, που δίχασαν τον κόσμο των εργαζομένων σε κλίμακα τέτοια, που καθιστά αυτόν τον διχασμό επικίνδυνο για την κοινωνία στο σύνολό της.

Αυτοί έχουν εφεύρει όλες τις ηλιθιότητες του κόσμου. Τέτοιου είδους εφευρήματα είναι η γενίκευση ότι όλα τα αφεντικά είναι κακά, που συντηρούνται με το αίμα του εργαζομένων. Γιατί το κάνουν αυτό; Για να είναι αυτοί οι επαγγελματίες "καλοί". Για να ενσπείρουν την καχυποψία μεταξύ αφεντικών κι εργαζομένων. Για να τρομοκρατήσουν τους εργαζομένους και να παριστάνουν τους "γεναίους" συναδέρφους τους. Για να αποκλείουν το ενδεχόμενο της άμεσης "επαφής" μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.

Έτσι γίνεται πάντα. Ο συνδικαλιστής χαφιές της επιχείρησης έχει ενοχοποιήσει ακόμα και την απλή προσωπική επαφή μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Δεν θα μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Τρώει παντεσπάνι από την εχθρότητα, τον φόβο και την καχυποψία. Αυτός είναι πάντα ο στόχος των συνδικαλιστών και γι' αυτόν τον λόγο καλλιεργούν τους "μύθους" των καλών εργαζομένων και των κακών εργοδοτών. Από τη στιγμή που θα απομονώσουν τα εμπλεκόμενα και πολλές φορές συγκρουόμενα μέρη, τα πάντα είναι εύκολα γι' αυτούς.

Εξασφαλίζουν εύκολα για τους εαυτούς τους ό,τι επιθυμούν. Από το να είναι προνομιούχοι εργαζόμενοι, οι οποίοι δεν εργάζονται, μέχρι "χαρτζιλίκια" κάτω από το τραπέζι. Παίζουν μόνιμα διπλό παιχνίδι. Δενδιαβάλουν μόνον τα αφεντικά στους εργαζόμενους αλλά και τους εργαζόμενους στα αφεντικά. Αυτό είναι το βασικό αντικείμενο των επαγγελματιών συνδικαλιστών. Πραγματικοί διάβολοι, που ζουν πολυτελώς, διαβάλλοντας τους πάντες στους πάντες. Διάβολοι, που στο τέλος φτάνουν να φέρονται σαν συνέταιροι των αφεντικών με προσωπικό τους κεφάλαιο τους συναδέρφους τους.

Αυτοί έχουν εφεύρει διάφορα απίθανα, γιατί με αυτά τα απίθανα διαπραγματεύονται τα δικά τους συμφέροντα. Συνδικαλιστές έχουν εφεύρει την έννοια "δικαίωμα στην τεμπελιά". Δικαίωμα στην τεμπελιά πράγματι έχει ο άνθρωπος. Μπορεί να μην σκουπίσει το σπίτι του ή να μην στρώσει το κρεβάτι του. Στον χώρο εργασίας δεν έχει κανένα τέτοιο δικαίωμα, γιατί πληρώνεται για να εργάζεται. Ο χώρος της εργασίας είναι ιερός χώρος. Πάνω στην εργασία και άρα στην παραγωγή του εργάτη "ρυθμίζεται" μια ολόκληρη οικονομία. Ρυθμίζονται οι αποδώσεις και άρα τα μεγέθη παραγωγής. Ρυθμίζονται τα κόστη και άρα οι τιμές. Είναι δυνατόν να αφεθούν οι τεμπέληδες να "απορυθμίζουν" την οικονομία;

Αυτοί έχουν εφεύρει και το απίθανο αίτημα να έχουν δικαίωμα οι εργαζόμενοι στα κέρδη μιας επιχείρησης. Επιχειρούν δηλαδή να απαλείψουν τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των ιδιοτήτων και να μετατρέψουν τον εργαζόμενο σε "συνέταιρο" του εργοδότη.

Αυτό είναι επίσης παράλογο. Γιατί; Γιατί, όταν ζητάς μερίδιο από τα κέρδη, πρέπει να αποδέχεσαι και μερίδιο από τη ζημιά. Ο εργαζόμενος εργάζεται για τον μισθό του και δεν μπορεί να επωμίζεται ζημιές. Όπως είναι απάνθρωπος και παράλογος ο εργοδότης, ο οποίος αρνείται να πληρώσει δεδουλευμένα εξαιτίας της κακής κερδοφορίας, έτσι είναι απάνθρωπος και παράλογος ο εργαζόμενος, που την πληρωμένη με μισθό εργασία του θέλει να την ξαναπληρωθεί με μερίδιο από τα κέρδη.

Ο εργαζόμενος δικαιούται μόνον τον μισθό του και την ασφάλειά του και τίποτε άλλο. Δεν τον συμφέρει να διεκδικεί τίποτε άλλο. Είναι αδύναμος να διεκδικεί "συνεταιρισμό" με τους εργοδότες του, γιατί θα την "πατήσει". Την τελευταία φορά που οι εργαζόμενοι ήταν "συνέταιροι" των ιδιοκτητών, ήταν όταν ήταν δουλοπάροικοι. 

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/03/blog-post_2533.html

Δημοσίευση: Απριλίου 22, 2015