Φτηνό προεκλογικό θέατρο στοχοποίησης του τελευταίου τροχού μιας νοσηρής αλυσίδας

Το έχουμε παραξηλώσει εμείς που μονότονα υπερασπιζόμαστε τα δίκια των αδυνάτων, συγκαλύπτοντας και τα εγκλήματά τους. Οπότε καταλαβαίνω όσους εκφράζουν την αγάνάκτησή τους από τη στρεψοδικία μας: αν η πόρνη με HIV ήταν ελληνίδα και ψήφιζε Χρυσή Αυγή, θα θέλαμε να την λυντσάρουμε live στο Σύνταγμα.

Αλλά είμαι αντίθετος στο φτηνό προεκλογικό θέατρο της στοχοποίησης του τελευταίου τροχού μιας νοσηρής αλυσίδας. Και μόνο η σκέψη ότι η γυναίκα αυτή ίσως είχε εξαναγκαστεί να δουλεύει παρά την αρρώστια της, με κάνει να είμαι λίγο επιφυλακτικός. Οι νόμοι του τράφικινγκ είναι οι σκληρότεροι που υπάρχουν. Το κράτος, πριν τσακίσει τον τελευταίο τροχό (και τόσο θεαματικά!), ώφειλε να έχει τσακίσει αυτους που την έφεραν με τη βία εδώ, αυτούς που της έχουν κρατήσει το διαβατήριο, αυτούς που της παίρνουν τα λεφτά στο τέλος. Τους ξέρει πολύ καλά. Συνεργάζεται μαζί τους. Έχει τις φωτογραφίες τους.

Συνεπώς, αν έπρεπε να δημοσιευτούν σήμερα φωτογραφίες, θα έπρεπε να είναι οι φωτογραφίες του προστάτη της ιερόδουλης. Του κυκλώματος που την μετέφερε εδώ. Των υπουργών που αφήνουν το τράφικινγκ να μαίνεται ανενόχλητο.

Αλλά πάντα έτσι λειτουργεί το Κράτος. Καταπίνει τις καμήλες και προσποιείται το αδιάφθορο, δίνοντας στη δημοσιότητα φωτογραφίες αυτών που δεν κοστίζει τίποτα ο χαμός τους.

του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου από το Lifo

Δημοσίευση: Μαΐου 01, 2012