Ενα σπίτι της Κορίνθου, εικόνες μιας άλλης εποχής

Το σπίτι στην οδό Αδειμάντου στην Κόρινθο. Κατάλοιπο εποχής.

Νίκος Βατόπουλος

Σήμερα λίγοι θυμούνται τον καταστρεπτικό σεισμό των 6,3 της κλίμακας Ρίχτερ που ισοπέδωσε την Κόρινθο το 1928. Μια ολόκληρη πόλη αφανίστηκε για πάντα. Η μνήμη της νεοκλασικής πόλης σαρώθηκε από τον χρόνο, αλλά η νέα Κόρινθος που προέκυψε μετά τον σεισμό, η πόλη που χτίστηκε από το 1929 και μετά, και κυρίως στη διάρκεια της δεκαετίας του ’30, ήταν μια πόλη πρότυπο με ωραία ρυμοτομία και εξαιρετικούς τύπους κτιρίων.

Ο Αυτόνομος Οργανισμός Σεισμοπαθών Κορίνθου με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό (στην Κόρινθο από το 1921 και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος), που είχε συλλέξει πόρους και από τον απόδημο Ελληνισμό στις ΗΠΑ, επέβλεψε την κατασκευή της νέας πόλης. Η σύγχρονη περιήγηση στη νέα πόλη της Κορίνθου αποκαλύπτει πολλά από τα αντισεισμικά κτίρια του Μεσοπολέμου, που είναι ο κύριος αρχιτεκτονικός πλούτος της πόλης.

Σε μία από τις πρόσφατες επισκέψεις στην πόλη, με πρόσκληση του Καλογεροπούλειου Ιδρύματος (που προσφέρει μουσική παιδεία), πρόσεξα ένα από αυτά τα σπίτια, όχι από τα τυπικά, του μοντερνισμού, αλλά από εκείνα με τον ημιεξοχικό χαρακτήρα της συνοικίας. Το είδα μέσα στη σιωπή του, στην οδό Αδειμάντου, κοντά στον μεγάλο δρόμο της Αποστόλου Παύλου, και πάνω από την Αράτου, όπου βρίσκεται το Καλογεροπούλειο. Αυτό το σπίτι «αχαρτογράφητο» από την ιστοριογραφία, υποσημείωση για την εξέλιξη της πόλης, διασώζει αισθητικές ποιότητες ανώτατου βαθμού, και θυμίζει προαστιακές εξοχικές κατοικίες που συναντούσε κανείς και στην Αττική και άλλα μέρη. Είχε στεγάσει την οικογένεια Μαχαίρα, όπως ευγενώς με πληροφορεί η κ. Μαρία Χρισταρά, ψυχή του Καλογεροπούλειου Ιδρύματος. Ζούσαν εκεί οι γονείς με τα τέσσερα παιδιά τους, συμβολαιογράφος ο ένας γιος, δικηγόρος ο άλλος, μια δασκάλα και ένας ιερομόναχος.

«Πάντα δέσποζε στην είσοδο ένα κατακόκκινο αλεξανδρινό, και ο κήπος είχε κάλες και βιολέτες», θυμάται η κ. Μαρία Χρισταρά. «Στο μικρό ξύλινο μπαλκονάκι σε πάνινη κόκκινη πολυθρόνα από τις παλιές σεζ λονγκ αναπαύονταν τα απογεύματα ο πατήρ Νίκων, μια ασκητική φιγούρα βγαλμένη από εικόνα του Κόντογλου. Ιερομόναχος, σοφός, ταπεινός ασκητικός. Τις Σαρακοστές το μπαλκονάκι γέμιζε από κόσμο που περίμενε καρτερικά για να εξομολογηθεί στον γέροντα. Μετά την αναχώρησή του έμεινε κλειστό και ο κήπος ξεράθηκε…».

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 17, 2020