Η εκδίκηση του Κλουζώ

Μόλις οι Αμερικάνοι εκτέλεσαν τον Σουλεϊμανί, πλακώθηκα κι έγραψα σε δύο τρείς μέρες ένα μακροσκελές ξεχεστήριο κείμενο, με σκοπό να το υπογράψουμε δυό τρείς φίλοι και να το στείλουμε με μέιλ στον Αμερικάνο πρέσβη στην Αθήνα. Η πρεμούρα μου οφειλόταν στην διαίσθηση, ότι οι εξελίξεις θα έτρεχαν πολύ γρήγορα και σε ελάχιστες μέρες θα μπορούσε να είχε ξεπεραστεί από τα γεγονότα.

Ετσι και έγινε και θα μπορούσα να πω, ότι τα πράγματα πήγαν κατ ευχήν, αν δεν έχαναν την ζωή τους 176 άνθρωποι. Οι Ιρανοί έδειξαν σύνεση και περιόρισαν τα αντίποινα στην θεατρική πυραυλική επίθεση, προειδοποιώντας τους Αμερικάνους για να μην υπάρξουν νεκροί, αλλά κατά λάθος έριξαν ένα Ουκρανικό αεροπλάνο!!!!!!!!!!!!!!!

Ντρέπομαι που γελάω με τέτοια πράγματα, αλλά οι μπαγάσηδες είναι τόσο άχρηστοι, που μετέτρεψαν την τραγωδία σε κωμωδία. Η ανθρωπότητα παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις, αναμένοντας την τρομερή εκδίκηση των «λιονταριών της ανατολής» κι αυτοί πρώτα αλληλοπατήθηκαν μέχρι θανάτου, χωρίς να καταφέρουν τελικά να θάψουν τον μάρτυρα τους και το άφησαν για άλλη μέρα και το ίδιο βράδυ εξαπέλυσαν την επίθεση της συμφοράς.

Ούτε σε ταινίες των Μόντι Πάιθον δεν τα έχω δει αυτά. Αν συνεχίσουν την «εκδίκηση» τους, πολύ φοβάμαι, ότι θα πεθάνει κόσμος και κοσμάκης από τις Φιλιππίνες μέχρι την Ναμίμπια, χωρίς να καταφέρουν να πετύχουν ούτε έναν Αμερικάνο…

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 09, 2020