Η πολιτική των συμμαχιών: Χάσαμε τον Πούτιν, χάσαμε τον Τραμπ και ο Γιουνκερ στον κόσμο του…

Του Νίκου Μελέτη

Οι τελευταίες εβδομάδες εχουν οδηγήσει στην αποκαθήλωση των μύθων που εύκολα και με χαρά δημιουργούν παράγοντες της δημοσίας ζωής (και «σχολιαστές») που πολύ απλά θέλουν να δικαιολογήσουν την δικη τους ανυπαρξία και αδράνεια, με την υποτιθέμενη συμμαχία με τοςυ ισχυρούς της γης…

Ζήσαμε για αρκετα χρόνια τον μύθο του ξανθού γένους που θα έσωζε την Ελλαδα και την Κυπρο και θα έμπαινε προστάτης απέναντι στους επελαύνοντες Μνημονιακούς, ανοίγοντας την κάνουλα με τα ρούβλια.

Και συγχρόνως η πίστη ηταν, ότι όταν θα έρχονταν το Ξανθό Γένος (όπως δεν έκανε ποτέ στην ιστορια του) να μας σώσει εάν ο κ. Ταγίπ Ερντογαν θύμωνε λιγο παραπάνω…

Ο κ. Πούτιν τελικά κοίταξε την δουλειά του. Δεν νοιάστηκε για τις φαντασιώσεις τις δικές μας ουτε των άλλων ομοθρήσκων. Πήγε στην Τουρκία, απόλαυσε την φιλοξενία στο παλάτι του Σουλτάνου εγκαινίασε τον πυρηνικό αντιδραστήρα του Ακουγιου, που τον κατασκευάζει η ρωσική εταιρία Rosatom. Υποσχέθηκε ότι θα στειλει μερικά ακομη εκατομμύρια Ρώσους τουρίστες να απολαύσουν τις ομορφιές της χώρας, τον πολιτισμό και την ιστορια της (του Βυζάντιου και της Ιωνίας προφανως).

Εδωσε τα ρέστα του για να μας ενημερώσει ότι η προτεραιότητα της Ρωσίας είναι η ολοκλήρωση της παραγγελίας προμήθειας της Τουρκίας με τους S-400. Ενα όπλο που προφανώς δεν ειναι συμβατό με τα Νατοϊκά συστήματα, αλλα είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό έναντι της όποιας αεροπορικής ισχύος της Ελλάδας. Ενα οπλικό σύστημα που ανατρέπει εντελως τις όποιες ισορροπίες δύναμης θα μπορούσαν να επιδιωχθούν βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα.

Ο κ. Πούτιν δεν είναι μονο ότι στράβωσε με την ελληνική πρόσδεση στο άρμα του Ντόναλντ Τραμπ. κατάλαβε ότι η Αθηνα είναι αναξιόπιστη. Ο Κώστας Καραμανλής υπόσχονταν αγωγούς που χάθηκαν στην συνέχεια, και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ζήταγε 5 δις για αγωγό που δεν υπήρχε…

Και ειδε την Αθήνα να συστρατευεται με την διοίκηση του Προέδρου Τραμπ, και στράβωσε ακόμη περισσότερο…

Και μετα ηταν ο Ντόναλντ Τραμπ. Εξήρε τον ρόλο του Αλ. Τσίπρα όσο εκκρεμούσε η αναβάθμιση των F-16 Και μετα; Μας εμεινε ένας πρεσβευτής που μεταξυ ποδηλατοδρομίας Πάτρα-Καλάβρυτα και δείπνου στην Γλυφάδα, υμνεί την ελληνοαμερικανική φιλία, τον στρατηγικό ρόλο της χώρας μας και την ελληνοαμερικανική επιχειρηματικότητα. Και παντως ξεχνάει να μας πει ποιες ηταν οι αμερικανικές επενδύσεις που ήρθαν στην Ελλαδα…

Οι επενδύσεις που διαφήμισε ηταν το «κουδούνι» που βάρεσε ο κ. Κουδουνης συνεταίρος του ομογενή Κάλαμος με τους οποίους συναγελάζονταν οι κυβερνητικοί στα απανωτά ταξίδια στις ΗΠΑ. Πληρωμένα από τους Έλληνες φορολογουμένους σε πενταστερα ξενοδοχεία.

Ο κ. Πάϊατ ηθελε να μας πείσει ότι εκτος των επενδύσεων θα μας έφερνε και τους δύο στρατιωτικούς πισω. Και όμως δεν βρέθηκε κανείς να ρωτήσει τον κ. Πάϊατ σε ποιον και από ποιον, εγινε η αμερικανική παρέμβαση που ο ίδιος διαφήμιζε ώστε να απελευθερωθούν οι δυο στρατιωτικοί. Τον άφησαν έτσι. Να πλανάται η ιδέα ότι ολη η Αμερική με πρωτοστάτη τον κ. Πρέσβη, μάχονταν για την επιστροφή των δύο στρατιωτικών… Παραμύθια της Χαλιμάς….

Όσο για την Ε.Ε.. η παρέμβαση των κ. Γιουνκερ και Τουσκ, αποδείχθηκε πόσο αποτελεσματική ηταν…

Σε ότι αφορα τους δυο στρατιωτικούς ο κ. Γιουνκερ μίλησε για απελευθέρωση πριν το Ορθόδοξο Πάσχα. Απλως δεν ειπε για ποιο Πάσχα, για ποια χρονιά…

Είναι γεγονός, ότι η Τουρκία δεν καίγεται και πολυ για την Ε.Ε., διότι η Ε.Ε. δεν εχει μηχανισμό επιβολής των αποφάσεων. Όμως η Ε.Ε. είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, η ηγεσία της όσο κι αν σιχαίνεται την κριτική για τα ανθρωπινα δικαιώματα, δεν θέλει να τραβήξει την χώρα πισω από την Διαχωριστική γραμμη Ανατολή -Δύσης…

Στην Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., υπηρξε μια ισχυρη δηλωση της Ε.Ε… Μετα απο αρκετα χρόνια και σε μια χαοτική ως συνήθως Σύνοδο Κορυφής, οι 28 συμφώνησαν σε ενα κειμενο που αποτελεί την πιο ξεκάθαρη και σαφή στηριξη των συμφερόντων της Ελλάδας και της Κυπρου έναντι της Τουρκίας.

Είναι το μονο που εχουμε στα χέρια μας όσο αδύναμο κι αν είναι. Και παντως είναι πιο απτό και ισχυρό, από τον εναγκαλισμό του κ. Πούτιν με τον Ερντογαν, και την αλλοπρόσαλλή πολιτική του κ. Τραμπ και την πάγια πολιτική ίσων αποστάσεων του Στειτ Ντιπαρτμεντ σε ότι αφορα στο Αιγαίο.

Η αποτρεπτική ισχύς μιας χώρας ενισχύεται από τις δυνατές Συμμαχίες. Απλως, δεν μπορει να στηρίζεται μονο σε αυτές. Κι αυτό μάλλον δεν το εχουμε ακομη κατανοήσει επαρκώς στην Ελλαδα…

HellasJournal

Δημοσίευση: Μαΐου 11, 2018