Το δήθεν “κράτος” είναι εγκληματίας, κόκκινος, μπλε, πράσινος, ένα “κράτος-παρίας”

Η αρχική σκέψη ήταν το άρθρο αυτό να ήταν τουλάχιστον στο όριο του να χαρακτηριστεί υβριστικό. Η οργή για την κατάντια του δήθεν κράτους που διαθέτουμε ξεχειλίζει. Άνθρωποι πεθαίνουν και άλλοι τη γλιτώνουν από τύχη, διότι πολλοί που εξελέγησαν να κάνουν αυτά που αλλού είναι αυτονόητα δεν κάνουν τη δουλειά τους, είτε διότι είναι απλώς ανίκανοι και φελλοί, είτε διότι υποφέρουν από πλήθος ιδεοληψιών που τους καθιστούν ανίκανους να λάβουν αποφάσεις. Δηλαδή επικίνδυνους.

Γράφει ο Μιχαήλ Βασιλείου

Η εικόνα των τελευταίων ημερών τα λέει όλα. Εποχούμενο δολοφόνοι πυροβολούν τα ΜΑΤ έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και μεροκαματιάρηδες αστυνομικοί που δεν τα βγάζουν πέρα όπως η πλειοψηφία της κοινωνίας και μαζί στο μεροκάματο του τρόμου παίρνουν τις αγωνίες τους και τις σκέψεις τους, κινδυνεύουν… με λύτρωση από αυτά, διά της αποδημίας εις Κύριον…

Λίγες μέρες αργότερα, ανακαλύπτουμε ότι για 40 χρόνια δεν έκανε κανείς τίποτα, ακόμα και για πράγματα τα ποία συζητάμε συνεχώς, κάποια εκ των οποίων θα μπορούσαν εύκολα να έχουν γίνει. Περιοχές μετατρέπονται σε επαρχίες του Μπανγκλαντές κατά την περίοδο των Μουσώνων. Περιουσίες χάνονται, κυρίως όμως στέγη που είναι το τελευταίο που έχει μείνει σε πολλούς ανθρώπους των περιοχών αυτών.

Περίπου μια εικοσάδα συνάνθρωποί μας χάνονται, εντελώς άδικα, από 26 και 35 χρονών, αφήνοντας μωρά παιδιά και συζύγους πίσω, έως γερόντια τα οποία η τύχη τους εγκατέλειψε ξαφνικά και είχαν έναν βίαιο και βασανιστικό θάνατο. Θα μπορούσε να είναι αδερφός, αδερφή, συγγενής, πατέρας, μητέρα, παππούς, γιαγιά…

Κι εκεί που καθόμαστε παγωμένοι και άλαλοι εμπρός στη νέα τραγωδία που μας έχει πλήξει, έρχεται η ημέρα του Πολυτεχνείου και μια ευάριθμη ομάδα εγκληματιών κάνει την περιοχή των Εξαρχείων πολεμική ζώνη. Κατά τη διάρκεια της βίαιης αυτής σύγκρουσης όπου όλα φλέγονται, σημειώνεται το δεύτερο περιστατικό… δικηγόρος δέχεται ναυτικού τύπου καπνογόνο και πλέον παλεύει για τη ζωή της.

Το δέχθηκε στο πόδι και οι εικόνες που δημοσιοποιήθηκαν από τα ΜΜΕ δεν «στερούνταν» κάτι σε φρίκη σε ποσότητα φρίκης από αυτές στη Συρία και άλλα πολεμικά μέτωπα. Η γυναίκα κινδύνευε να γίνει λαμπάδα… μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και μας παρηγορούσε το γεγονός, ότι όπως είχε λεχθεί, η ζωή της δεν διατρέχει κίνδυνο.

Αίφνης, μετά από εξάωρη επέμβαση, μαθαίνουμε ότι βρίσκεται στην εντατική και χαροπαλεύει, ενώ ακόμα κι αν ζήσει δεν υπάρχει ενημέρωση εάν το πόδι της θα επανέλθει ή θα απαιτηθούν «δραστικές ιατρικές επεμβάσεις» και ποιος ξέρει τι άλλο. Την ίδια στιγμή, η αστυνομία δηλώνει ικανοποιημένη, επειδή εκτέλεσε κυκλωτικό ελιγμό λέει και κατάφερε να συλλάβει καμιά 25αριά νοματαίους.

Το ερώτημα προς την πολιτική και φυσική ηγεσία της αστυνομίας, είναι πόσο καιρό τους πήρε για να κάνουν αυτόν τον μαγικό ελιγμό και για ποιον λόγο δεν τον έκαναν νωρίτερα. Είναι ανίκανοι και ακατάλληλοι οι επιχειρησιακοί διοικητές, ή μήπως δεν επιτρεπόταν από την πολιτική ηγεσία, καθώς τα τελευταία χρόνια έχουμε αναγάγει σε δόγμα την… παθητική αντίσταση λες και τα ΜΑΤ αποτελούνται από απογόνους του Μαχάτμα Γκάντι;

Επίσης, ας μην επιχαίρουν, διότι ο αντίπαλος προσαρμόζεται, σήμερα… την «έφαγαν» την προσποίηση, αύριο θα κάνουν κάτι άλλο. Τα ξέχασαν τα του 2014 όταν τους πετούσαν οικιακές συσκευές από ταράτσες πολυκατοικιών και ψαχνόντουσαν χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν; Αρχίζουν τώρα τα ίδια;

Δεν καταλαβαίνει κανείς τους. Εάν δεν ασκήσουν πολιτική σκληρής αποτροπής ώστε να ξέρει όποιος σηκώσει μολότοφ ότι μπορεί να ξαπλώσει κάτω από πλαστική σφαίρα ή οποιοδήποτε άλλο «μη φονικό» (όσο γίνεται, αν είναι να πεθαίνει απλός απροστάτευτος κοσμάκης, ας πεθάνουν αυτοί) όπλο, δεν πρόκειται να σταματήσει η κλιμάκωση. Χειρότερη θα γίνεται η κατάσταση.

Δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση, ότι η «διεθνής» των δήθεν «αντιεξουσιαστών» βρήκε καταφύγιο στην Αθήνα; Δεν βλέπουν πόσες εθνικότητες «πλάκωσαν» εδώ, αφού πήραν χαμπάρι ότι… Μαζεύτηκαν εδώ για την επαναστατική τους γυμναστική, αφού «μέτρησαν» τους κυβερνώντες και τους βρήκαν χαρακτηριστικά λειψούς.

Ποιος έχει «άντερα» να δώσει εντολή να λυντσάρουν στα δικαστήρια τους «ευαίσθητους» που μαζεύονται στην Ευελπίδων για «συμπαράσταση» στους «αγωνιστές» που διώκονται; Οι οποίοι μάλιστα αποδέχονται τους γνωστούς και μη εξαιρετέους πασίγνωστους δικηγόρους, ακολουθώντας όταν τους βολεύει τους κανόνες του κράτους, την ανατροπή του οποίου ευαγγελίζονται. Έχει… καλά παιδιά η ομάδα των διαμαρτυρόμενων μέσα.

Πάμε και στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπου ένας οργίλος – ως συνήθως – Πάνος Καμμένος, «ξήλωσε» λέει τη φρουρά, ενώ υπενθυμίστηκε ότι αυτή προερχόταν από μια μονάδα, εκ των πλέον ετοιμοπόλεμων στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και είναι. Ήταν ανίκανοι να προστατεύσουν το υπουργείο και τα Επιτελεία; Όχι. Κάθε άλλο.

Ποιοι ήταν όμως οι κανόνες εμπλοκής που είχαν στα χέρια τους; Μέχρι που μπορούσαν να φτάσουν για να το κάνουν; Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει στην εξωτερική απειλή όταν ρίχνουν τις ευθύνες στον εύκολο στόχο, ο οποίος μάλιστα ως εκ της θέσεώς του δεν του επιτρέπεται να μιλήσει;

Και αν δεν είναι σαφείς οι οδηγίες, πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουν, ότι την όποια αποστολή δεν πρόκειται να τη φέρει σε πέρας η πλέον «ελίτ» δύναμη του πλανήτη; Για να μην πιάσουμε το ότι επρόκειτο για μνημείο μωρίας η απόφαση να ανατεθεί στη συγκεκριμένη «αερομεταφερόμενη» μονάδα η φύλαξη ενός κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας.

Πάλι οι χαμηλόβαθμοι θα πληρώσουν την ανάγκη να μείνουν στο απυρόβλητο σαπιοκοιλιάδες πολιτικοί και στρατιωτικοί, με αμφότερους μάλλον να ενδιαφέρονται περισσότερο για το πολιτικό τους μέλλον και όχι τα ιερά και όσια που έχουν αναλάβει να προασπίσουν από τις θέσεις που τους εμπιστεύθηκε είτε η πατρίδα είτε η κοινωνία.

Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι τύποι, προβεβλημένοι πολιτικοί, ανώτατοι στρατιωτικοί, ανώτατοι αστυνομικοί, κ.λπ. κάποιοι εκ των οποίων είναι γνωστό ότι αποτέλεσαν παράσιτα, είτε διότι δε δούλεψαν ΠΟΤΕ στη ζωή τους, είτε διότι η ανέλιξή τους οφείλεται στο μεγαλύτερο ταλέντο τους στις δημόσιες σχέσεις και το «γλείψιμο» των πολιτικών, αποδεικνύουν τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει το ελληνικό κράτος.

Μετατρεπόμαστε ταχύτατα σε κράτος-παρία, αναξιόπιστο, ανερμάτιστο, αναποτελεσματικό, λειψό παντού, χαρακτηρισμοί που ταιριάζουν «γάντι» στους υποτίθεται «ηγήτορες», εκ των οποίων δε βρέθηκε ένας να παραιτηθεί και να πει «ως εδώ και μη παρέκει». Ένας που να βγει και να πει τα πράγματα με το όνομά τους, δείχνοντας τους ενόχους, όσο βρίσκεται σε θέση που δικαιολογεί το να γνωρίζει από πρώτο χέρι.

Τίποτα. Μηδέν εις το πηλίκο. Και όποιος νομίζει ότι την κριτική την επιφυλάσσουμε μόνο για την κυβέρνηση, απλά κάνει λάθος. Δυστυχώς, η χώρα σαπίζει εκ των έσω. Νομίζουν τα κόμματα ότι δεν βλέπουμε τα πολύχρωμα αρπακτικά, πεινασμένα για εξουσία και ρεμούλα, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη, να έχουν πάρει θέσεις, ή την αναπαλαίωση με φθαρμένα υλικά και το κληρονομικό δίκαιο σε πλήρη ισχύ όπου και να κοιτάξεις;

Τους βλέπουμε. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα… η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη επανάσταση. Διότι στις σημερινές συνθήκες, ΔΕΝ υπάρχει φυσιολογικός πετυχημένος άνθρωπος που να ανακατευθεί με τα σκατά… συγνώμη, με την πολιτική θέλαμε να πούμε και να επιχειρήσει να αλλάξει κάτι, να δημιουργήσει κάτι, όπως έκανε στην επαγγελματική του διαδρομή.

Η σκηνή είναι ανοικτή για τους κρατικοδίαιτους λαμογιαραίους και κοπρίτες της Μεταπολίτευσης. Ακόμα. Αριστερούς και δεξιούς. Όποιος νομίζει πως κάτι αλλάζει, είναι βαθιά νυχτωμένος. Βαθύτερα στον βούρκο μας σπρώχνουν πατώντας μας στο κεφάλι.

Defence-Point

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 27, 2017