12 Ιουνίου 1948: ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΕΓΚΛΗΜΑ του λεγόμενου ΔΣΕ στον Ταύγετο

Δεύτερος από δεξιά είναι ο Αρίστος Καμαρινός το 1949.

 Μνημείο του "ΔΣΕ" στον Ταύγετο.

Φαίνεται ότι κάποιοι δεν το σεβάστηκαν...

 Αντάρτες εν δράσει....

Η Νέδουσα Αλαγωνίας, όπου έγινε η ενέδρα.

Οι αντάρτες δολοφόνησαν 62-67 αιχμαλώτους στρατιώτες του Ελληνικού Στρατού στη Νέδουσα Ταϋγέτου.

Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1948, η αντιμετώπιση των ανταρτών στην Πελοπόννησο είχε ανατεθεί στη Χωροφυλακή και στην Εθνοφυλακή που είχε επιστρατεύσει ντόπιους πολίτες.

Στις 12 Ιουνίου 1948 ένας λόχος του 75ου Τάγματος Εθνοφυλακής της Μεσσηνίας επιστρέφοντας από εκκαθαριστική επιχείρηση στον Ταϋγετο έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών. Σκοτώθηκαν 7 εθνοφύλακες και 65-70 πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Όλοι ήταν από τις επαρχίες Μεσσήνης και Καλαμάτας.

Στους εθνοφύλακες δεν έγινε καν η συνήθης πρόταση αν θέλουν να ακολουθήσουν τους αντάρτες. Μετά τρεις ημέρες, δολονήθηκαν όλοι πλήν τριών και οι σοροί τους ρίχτηκαν σε μιά χαράδρα στη διάθεση των ορνέων και των αγρίων ζώων! Οι τρείς που γλύτωσαν ήταν τσαγκάρηδες και στάλθηκαν σε κάποιο συνεργείο διόρθωσης αρβυλών αμέσως μετά τη σύλληψή τους. Σε κάπιο στέλεχος που παραπονέθηκε για το έγκλημα, του απάντησαν ότι «βρεθήκαμε μπροστά σε κινήσεις του εχθρού, και ήταν πιθανόν να μας λεφευγε κανένας, οπότε θα πρόδιδε την κίνησή μας και την κατεύθυνσή μας. Προκειμένου να χάναμε τα τμήματά μας, ήταν καλλίτερα να σκοτώσουμε τους αιχμαλώτους».

Δείτε τι γράφει, ή δεν γράφει, για το γεγονός αυτό ο καπετάνιος του «ΔΣΕ» ο Αρίστος Καμαρινός, που υποστηρίζει ότι επέζησε κρυπτόμενος για 13 χρόνια σε μιά καταπακτή εντός μιάς οικίας στην Καλαμάτα, πριν φύγει στην Τασκένδη, από όπου επέστρεψε το 1977 ως ηρωϊκός Αντιστασιακός και συγγραφέας:

«...στις 12 Ιούνη, όταν το 75ο Τάγμα Εθνοφυλακής κινήθηκε από το Μοναστήρι Μαρδάκι προς το Άκοβο, βαδίζοντας σε μια στενωπό, ο λόχος οπισθοφυλακής του βλήθηκε με καταιγιστικά πυρά από την ενεδρεύουσα εκεί διμοιρία του ανθυπολοχαγού Δημήτρη Καστάνη και από τα βαριά πολυβόλα που ο Κονταλώνης είχε τοποθετήσει σε κατάλληλες θέσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πανικός στις γραμμές του αντιπάλου.

Οι κυβερνητικοί στρατιώτες προσπάθησαν να αμυνθούν αλλά οι θέσεις τους δεν τους ευνοούσαν για κάτι τέτοιο, ρίχνοντας μερικές τουφεκιές προσπάθησαν να υποχωρήσουν προς τη Νέδουσα, κάτι τέτοιο όμως στάθηκε αδύνατο αφού το έδαφος ήταν απότομο.

Στη συμπλοκή σκοτώθηκαν 15 οπλίτες και πιάστηκαν 56 αιχμάλωτοι στρατιώτες. Ο ΔΣΕ κατέλαβε πολλά λάφυρα ανάμεσα στα οποία ένας ασύρματος και λίγο-πολύ ολόκληρος ο οπλισμός του λόχου.»

Ο καπετάνιος και συγγραφέας δεν αναφέρει ούτε λέξη για το έγκλημα, στο οποίο είχε άμεση ανάμειξη, αφού ο Ταΰγετος ήταν η περιοχή του!

Και το κράτος όμως και η ηγεσία του Ελληνικού Στρατού;

Ποιός άκουσε γι αυτούς τους νέους που έπεσαν από σφαίρες των ανταρτών;

Οι απόγονοι των ανταρτών εκεί κοντά στον Ταϋγετο έστησαν «Μνημείο του ΔΣΕ»!

Ιωάννης Μπουγάς

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 30, 2017