Πάμε πλατεία!

Το ένα μας βρωμάει, το άλλο μας ξινίζει. Φωνάζουμε γιατί  εξαντλούμε την επαναστατική διάθεσή μας στα πληκτρολόγια κι όταν φτάσει η ώρα του πεζοδρομίου κάτι  μας φταίει και πάλι γκρινιάζουμε. Είναι η προαιώνια γλυκιά αμαρτία των φιλελευθέρων, η διαφορετικότητα του καθενός. Αλλά στο Σύνταγμα θα πάμε! Θέλει ο καθένας να κουβαλά την άποψή του; Δικαίωμά του!

Και τι θα καταφέρουμε με το να μαζευτούμε μερικές χιλιάδες ανθρώπων στο Σύνταγμα; Το γεγονός ότι οι «άλλοι» έχουν ξοδέψει ήδη τόση ενέργεια για να συκοφαντήσουν αυτή την κινητοποίηση, όπως αντίστοιχα είχαν κάνει και με την περσινή, δείχνει ότι τους ενοχλεί. Γι αυτό και μόνο τον λόγο αξίζει τον κόπο η συμμετοχή μας.

Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος δεν κατεβαίνει, πλέον, στο πεζοδρόμιο. Μερικές εκατοντάδες άνθρωποι θεωρούνται στις μέρες μας «ένας εκπληκτικός αριθμός διαδηλωτών». Στο Σύνταγμα, λοιπόν, δεν περιμένει κανείς ότι θα κατέβουν 100.000 άνθρωποι! Αυτές είναι εικόνες από άλλες εποχές. Με τα σημερινά δεδομένα, λοιπόν, αν φτάσουν στην πλατεία 10.000 άνθρωποι, αυτό  θα θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία. Και τότε θα δείτε τις ανάλογες αντιδράσεις της λαοπρόβλητης.

Το φοβούνται; Την συμμετοχή του κόσμου. Επειδή ακριβώς έχουν την πραγματική αίσθηση της δικής τους απήχησης. Πάνε τα στελέχη τους να μιλήσουν στην επαρχία και συγκεντρώνουν 10-30 άτομα. Κι είναι και το άλλο: Το γεγονός ότι θεωρούν το πεζοδρόμιο προνομιακό τους πεδίο, το σπίτι τους.

Από την άλλη είναι επιεικώς απαράδεκτη η στοχοποίηση που έχει γίνει σε βάρος των διοργανωτών. Δεν θυμόμαστε σε παλιότερες διαδηλώσεις που διοργάνωνε η Αριστερά να δημοσιεύονται σε εφημερίδες τα ονόματα των διοργανωτών με τις φωτογραφίες τους, σαν να πρόκειται για καταζητούμενους και  με σημειώσεις με την κοινωνική και πολιτική τους δράση. Εντάξει, οι διοργανωτές δεν είναι αριστεροί. Το ξέρουμε αυτό και όσοι δεν το γνώριζαν το εμπέδωσαν. Το ερώτημα είναι: Πειράζει; Επιτρέπεται να κάνει διαδηλώσεις κάποιος αν δεν είναι Αριστερός;

Το Κίνημα των «παραιτηθείτε» έχει τις ρίζες του στις ημέρες του δημοψηφίσματος. Το ρεύμα του «ναι» δεν υφίσταται σήμερα, για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος. Έμεινε το «παραιτηθείτε». Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό ότι ένας κόσμος που δεν είχε κατέβει άλλη φορά στο παρελθόν σε διαδήλωση διαμαρτυρίας,  νιώθει  σήμερα την ανάγκη να εκφραστεί, να πάρει μέρος σε μία τέτοια εκδήλωση. Καλώς ή κακώς (καλώς κατά την άποψή μου) δεν λύνονται όλα τα θέματα στο διαδίκτυο και στο facebook. Μερικά πράγματα πρέπει να γίνονται με τον παραδοσιακό τρόπο. Γι αυτό πρέπει να πάμε στο Σύνταγμα. Για να μας δουν!  Να τους λέμε ότι είμαστε εδώ κι ότι δεν έχουμε λυγίσει.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr

Δημοσίευση: Ιουνίου 20, 2017