«Δεν ξέρω τι είμαι και που πάω, αρκεί να ρίξω τον Τσίπρα»

Τις τελευταίες ημέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πολύ δουλειά. Τόσους πολιτικούς αρχηγούς έχει συναντήσει, τόσα πράγματα είχε να τους πει. Τη μια με τον Σταύρο, την άλλη με τη Φώφη, την επόμενη με τον Κουτσούμπα και τον μπάρμπα Βασίλη Λεβέντη, όσο να 'ναι είχαν πολλά να πουν. Πώς θα ρίξουν την κυβέρνηση, τι θα γίνει με τη χώρα, ποιος θα κυβερνήσει και πως την επόμενη ημέρα και άλλα πολλά.

Δεν είναι κακό να κάνει συναντήσεις ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να ακούει τις απόψεις, έστω κι αν είναι διαφορετικές και να πιάνει το κλίμα για το που πάει η χώρα. Αν και τι να πει π.χ. με τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο Δημήτρη Κουτσούμπα; Ένα αστικό κόμμα με ένα καθαρά κομμουνιστικό τι να πουν για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, την Ευρώπη και όλα τα υπόλοιπα; Σίγουρα βεβαίως θα ήταν ένα πολύ πιο ειλικρινής διάλογος σε σχέση με το να συζητούσε ο Κυριάκος με τον Αλέξη.

Αλλά και τι να πει ο Μητσοτάκης με τους υπόλοιπους; Η Φώφη προσπαθεί να μην καταρρεύσει το ΠΑΣΟΚ και από τη μια ζητά εκλογές από την άλλη τις απεύχεται μπας και βρει κανέναν βουλευτή να αυξήσει τις έδρες της.

Ο δε Θεοδωράκης που είναι σίγουρα εκτός Βουλής κάνει deal για το ποια θα ήταν η δική του θέση μετεκλογικά, αφού δύσκολα να επιστρέψει στο ρεπορτάζ.

Όσο για τον Λεβέντη; Εκεί η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια. Πρώτα συμπάθησε τον Τσίπρα και τον παρακαλούσε να συνεργαστούν, τώρα είδε στον Μητσοτάκη τον μεγάλο ηγέτη που θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις.

Πραγματικά κατανοούμε τις κινήσεις του Κυριάκου αλλά πολιτικά δεν τις αντιλαμβανόμαστε. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε σε τι αποσκοπούν. Θέλει να κάνει συμμαχίες μαζί τους ενάντια στην κυβέρνηση; Θέλει να πάρει κάποιους μαζί του και να συνεργαστεί μετά τις εκλογές; Επιζητά ευρύτερες συναινέσεις στα δύσκολα χρόνια που έρχονται;

Τι κοινό έχει μια δεξιά που υπηρετεί τις δεξιές της καταβολές και δεν βουτάει απλά στα θολά νερά των υπολοίπων κομμάτων; Τι είναι αυτό δηλαδή που μπορεί να πάρει από τα υπόλοιπα κόμματα εκτός από ψήφους βεβαίως;

Αδυνατούμε να καταλάβουμε. Δεν είναι κακές οι συνεννοήσεις αλλά είναι κακό να δημιουργείς ιδεολογική – πολιτική σύγχυση στους πραγματικούς ψηφοφόρους της ΝΔ. Τι να πιστέψουν άραγε οι πραγματικοί δεξιοί, οι συντηρητικοί με την καλή έννοια Έλληνες όταν βλέπουν όλα αυτά; Όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις διαχωριστικές γραμμές που υπάρχουν μεταξύ των κομμάτων, και που πρέπει να υπάρχουν; Αν δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή Ποταμιού ή του μπάρμπα Βασίλη, τότε να τους βάλουμε όλους σε μια χύτρα και να φτιάξουμε το κόμμα του «δεν ξέρω τι είμαι και που πάω, αρκεί να ρίξω τον Τσίπρα».

Είναι αυτό που είπε ο Φ. Κρανιδιώτης, κι έχει δίκιο. Η χώρα δείχνει να μην έχει ένα καθαρό, κανονικό δεξιό κόμμα που δεν τσαλαβουτάει σε ποτάμια και παραποτάμους. Που λέει με το όνομά τους τα πράγματα. Αυτά που αφορούν την ασφάλεια του πολίτη, τα εθνικά θέματα, το οικονομικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθηθεί για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Κι αυτά που σχετίζονται με τους μετανάστες και πρόσφυγες, θέματα για τα οποία η ΝΔ απλά τα περνάει και δεν τα αγγίζει, προφανώς για να μην προκαλέσει το κεντρώο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού.

Η ΝΔ επιτείνει τη σύγχυση στους ψηφοφόρους της, κι αυτό δεν είναι καλό. Όχι γιατί δεν θα κερδίσει όποτε κι αν γίνουν εκλογές. Αλλά γιατί ο τόπος χρειάζεται μια ξεκάθαρη, δυνατή, δυναμική κυβέρνηση για να κάνει καλά τη δουλειά της.

Δεν χρειάζεται ένα κόμμα «όπου φυσάει ο άνεμος». Γιατί αυτό εκ των πραγμάτων θα «ξεφουσκώσει» σύντομα.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Απριλίου 09, 2017