Ασκήσεις επί χάρτου

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Την ώρα που κατέρρεε η Γαλλία, τον Ιούνιο του 1940, ο Τσόρτσιλ σε μια απελπισμένη προσπάθεια να εμποδίσει την παράδοση πρότεινε τη συγχώνευσή της με τη Βρετανία με κοινό στρατό κυβέρνηση και υπηκοότητα, μια πρόταση που ξεχάσθηκε, καθώς δύο μέρες μετά ο Πετέν υπόγραψε ανακωχή με τη Γερμανία.

Σήμερα μπροστά στην αβεβαιότητα της επόμενης μέρας της προεδρικής εκλογής στη Γαλλία ένα από τα πιο γνωστά Think Tank της Γαλλίας, το Institut Montaigne, δίνει στη δημοσιότητα την Έκθεση με τίτλο «Η Ευρώπη που χρειαζόμαστε», όπου επισημαίνεται ότι αν δεν γίνουν αποφασιστικά βήματα εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ο κίνδυνος της διάλυσης είναι ορατός.

Στο κείμενο που επαναλαμβάνει τις γνωστές θέσεις της Γαλλίας για Πολιτική Διακυβέρνηση της Ευρωζώνης με πρωθυπουργό ή υπουργό Οικονομικών της Ευρωζωνης, Βουλή του Ευρώ, Κοινό Προϋπολογισμό, αλλά και αποδοχή της πρότασης Σόιμπλε για μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ESM, σε Ευρωπαϊκό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μοιάζει να έχει απαντήσει προκαταβολικά ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας στη συνέντευξή του στους Financial Times την Παρασκευή: Πρώτα η μετατροπή του ESM σε επόπτη της δημοσιονομικής πειθαρχίας και ύστατο δανειστή και σε ένα μη προσδιοριζόμενο χρονικά μέλλον η πολιτική πλαισίωση της Ευρωζώνης.

Η γαλλική πρόταση δεν φέρνει κάτι καινούργιο, καθώς δεν αναιρεί την εγγενή αντίφαση της Γαλλογερμανικής Συνεργασίας:

Η Γερμανία, όποιος και να βρεθεί στην Καγκελαρία μετά τις εκλογές, μπορεί να αποδεχθεί χαλάρωση της λιτότητας αλλά σε καμιά περίπτωση πολιτική απαλλοτρίωση και έλεγχο του κοινού νομίσματος το οποίο έγινε αποδεκτό μόνον ως ευρωπαϊκή αναγωγή του μάρκου. Ακόμη και τα πιο προωθημένα φεντεραλιστικά σχέδια του παρελθόντος, όπως ο Σκληρός Πυρήνας Σόιμπλε -Λάμερς του 1994 ή το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα του Φίσερ το 2000, δεν αποδεχόταν πολιτικό καπέλωμα του κοινού νομίσματος.

Οι γαλλικές προτάσεις για Πολιτική Πλαισίωση του Ευρώ ή ακόμη και για επί μέρους προωθημένες συνεργασίες στην Αμυνα και την Ασφάλεια οριοθετούνται σταθερά και διαχρονικά στο επίπεδο της διακυβερνητικής και διακρατικής συνεργασίας. Οσο αδιανόητο είναι για το Βερολίνο η εγκατάλειψη ενός ευρώ στις προδιαγραφές του μάρκου, άλλο τόσο αδιανόητη είναι για το Παρίσι μια ευρωπαϊκή απαλλοτρίωση της πυρηνικής γαλλικής δύναμης, αλλά και της μόνιμης έδρας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Γαλλία και Γερμανία είχαν την ευκαιρία σε παλιότερες ευτυχισμένες στιγμές, πριν από την Κρίση, να επιλέξουν την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με κορυφαία στιγμή το πρώτο εξάμηνο του 2003:

Τον Ιανουάριο είχε δοθεί στη δημοσιότητα η κοινή γαλλογερμανική πρόταση που οδήγησε στο Σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης

Ενα μήνα μετά, Σιράκ και Σρέντερ συγκρούσθηκαν μετωπικά με τις ΗΠΑ του Μπους υιού για το Ιράκ και δρομολόγησαν αναζήτηση αυτόνομης Ευρωπαϊκής Άμυνας και τριμερείς συναντήσεις κορυφής με τον Πούτιν.

Ολα τελείωσαν άδοξα με την απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης στο Γαλλικό Δημοψήφισμα του 2005, με τις δύο πλευρές να αρκούνται στη συνέχεια με τη μινιμαλιστική Συνθήκη της Λισαβόνας.

Ο,τι δεν έγινε τότε, μπορεί να γίνει σήμερα μετά από επτά χρόνια Κρίσης στην Ευρωζώνη και με δεδομένη τη διόγκωση του ευρωσκεπτικισμού σε βαρύνοντα βαθμό στη Γαλλία και σε μη ευκαταφρόνητο στη Γερμανία;

Τούτων λεχθέντων και παρά τις παραπάνω αξεπέραστες αντιθέσεις και αντιφάσεις του Γαλλογερμανικού Δίδυμου, είναι σαφές ότι η Γερμανία είτε της Μέρκελ, είτε του Σουλτς, είτε και των δύο μαζί δεν έχει την πολυτέλεια να μην αντιδράσει στην αποσταθεροποίηση της Γαλλίας.

Αποσταθεροποίηση δεν είναι μόνον η εκλογή της Λεπέν στην Προεδρία που την αποκλείουν όλες οι Δημοσκοπήσεις, αλλά και μια ισχυρή παρουσία της στον Δεύτερο Γύρο, που αποτελεί βαριά υποθήκη γιά τον όποιο νικητή των εκλογών.

Διακρατική εμμονή

Οι γαλλικές προτάσεις για πολιτική πλαισίωση του ευρώ ή ακόμη και για επί μέρους προωθημένες συνεργασίες στην Αμυνα και την Ασφάλεια οριοθετούνται σταθερά και διαχρονικά στο επίπεδο της διακυβερνητικής και της διακρατικής συνεργασίας.

Πηγή "Ημερησία"

Δημοσίευση: Απριλίου 07, 2017