Δουλέψατε! Τι θα φέρετε πίσω στο σπίτι σας για το Πάσχα;

Του Θόδωρου Σκυλακάκη*

Η νέα συμφωνία στην οποία οδηγεί τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι σύμμαχοί του, ολοκληρώνει την εξόντωση του Έλληνα φορολογούμενου στο βωμό ενός ανίκανου, αναποτελεσματικού και εν πολλοίς διεφθαρμένου κράτους.  Κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι αυξάνει ακόμα περισσότερο τους πραγματικούς φορολογικούς συντελεστές σε μια χώρα στην οποία οι φόροι, φανεροί και κρυφοί έχουν φτάσει σε τέτοιο ύψος ώστε όσοι εργάζονται και δημιουργούν να έχουν καταντήσει φορολογικοί δουλοπάροικοι.

Με πονηριά Οθωμανού φοροσυλλέκτη το ελληνικό κράτος έχει σπάσει τους φόρους σε χίλια κομμάτια -κάτι σαν το κινέζικο μαρτύριο με τις χίλιες ξυραφιές- ώστε ο πολίτης να μην μπορεί εύκολα να κάνει τον υπολογισμό του τι πληρώνει στο κράτος και να μην μπορεί αυτονόητα να συνειδητοποιήσει ποιος πραγματικά ευθύνεται για την αφόρητη οικονομική κατάσταση που βιώνει σήμερα. Πάρτε για παράδειγμα έναν ελεύθερο επαγγελματία ή μικρό επιχειρηματία, που θα πετύχει να πουλήσει προστιθεμένη αξία 2000 ευρώ και θα περιμένει να κάνει με τα χρήματα αυτά Πάσχα. Έχετε ποτέ λογαριάσει τι θα φτάσει τελικά στο σπίτι του αφού πληρώσει όλους τους φόρους;

Ας κάνουμε το λογαριασμό κι ας ξεκινήσουμε από τον ΦΠΑ.

Οι διάφοροι φορομπήχτες θα αγανακτήσουν τώρα με την κραυγή «μα ο ΦΠΑ ανήκει στο κράτος»! Αστείο βέβαια επιχείρημα γιατί ο καταναλωτής που πληρώνει τον ΦΠΑ δεν αγοράζει προϊόν από το κράτος αλλά από αυτόν που το παρήγαγε. Αν δεν υπάρχει ο παραγωγός δεν υπάρχει ΦΠΑ! Συνεπώς ο ΦΠΑ, επί της προστιθέμενης αξίας, είναι καθαρή φορολογική επιβάρυνση αυτού που την παράγει.

Στα 2000 ευρώ λοιπόν ο ΦΠΑ ισοδυναμεί με 388 ευρώ. Μείναμε συνεπώς με τα 1612. Κι οι μισθωτοί που παρακολουθούν ας μη νομίζουν ότι αυτοί εξαιρούνται. Αν κάνουν την (σύνθετη) σχετική οικονομική ανάλυση θα ανακαλύψουν ότι κι αυτοί πληρώνουν εμμέσως ΦΠΑ, μια που ο μισθός που τους προσφέρει η αγορά εργασίας μειώνεται όσο ο ΦΠΑ στον κλάδο που εργάζονται ανεβαίνει.

Επιστρέφουμε λοιπόν στο αρχικό μας παράδειγμα. Από τα 1612 ευρώ άλλα 433 θα πάνε για ασφαλιστικές εισφορές. Του μένουν τώρα 1179 ευρώ. Κι είναι η ώρα να πληρώσει φόρο. Αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας θα ξεκινήσει με 259 ευρώ, από το πρώτο ευρώ. Και θα πληρώσει επιπλέον και άλλα 54 ευρώ τέλος επιτηδεύματος. Τι έχει απομείνει από τη δουλειά αξίας 2000 ευρώ; Μόλις 866. Κι αν επρόκειτο για μικρό επιχειρηματία τα πράγματα χειρότερα, θα του έμεναν 647 ευρώ.

Τελειώσαμε όμως επιτέλους; Όχι ακριβώς! Έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε. Γιατί με τα 866 (ή 647) ευρώ πρέπει τώρα κάτι να αγοράσετε. Κι εκεί έρχεται και πάλι το κράτος με έναν ΦΠΑ που στη μεγάλη πλειοψηφία των προϊόντων κι υπηρεσιών φτάνει το 24%, στο οποίο πρέπει να προστεθούν οι φόροι στα καύσιμα, στην κινητή τηλεφωνία, το τέλος ΕΡΤ, οι δημοτικοί φόροι κ.λπ. Τι απομένει σε καθαρή αξία; Ένα πεντακοσάρικο για τους περισσότερους και να είναι κι ευχαριστημένοι.

Αν είσαστε μισθωτός πληρώνετε ακόμα μεγαλύτερες ασφαλιστικές εισφορές, είχατε ως τώρα όμως ένα υψηλό αφορολόγητο. Με την ευγενική χορηγία του Αλέξη Τσίπρα πάει κι αυτό σε μεγάλο βαθμό. Τελικό αποτέλεσμα περίπου το ίδιο για όλους.
Όποιος επιμένει να εργάζεται και να δημιουργεί στην  Ελλάδα, στην λευκή οικονομία, δίνει τα δύο τρίτα ή και τα τρία τέταρτα όσων δημιουργεί στο κράτος. Το οποίο τα ξοδεύει ασύστολα, άδικα, αναποτελεσματικά κι ασυλλόγιστα, με δαπάνες (δαπάνες γενικής κυβέρνησης) που φτάνουν τα επτά τελευταία χρόνια κατά μέσο όρο το 55% του ΑΕΠ. Χωρίς να αποδίδει πίσω στον πολίτη που παράγει και δημιουργεί ούτε τα μισά από τα χρήματα που του παίρνει σε πραγματικές υπηρεσίες. Με υγεία που χωλαίνει, παιδεία που βρίσκεται στον πάτο των διεθνών δεικτών, ασφαλιστικό σύστημα χρεοκοπημένο, άδικο και μη ανταποδοτικό, γραφειοκρατία διεθνή πρωταθλητή στη ανικανότητα και στη διαφθορά και δικαιοσύνη που καθυστερεί απελπιστικά να αποδώσει δικαιοσύνη.

Κι έρχεται τώρα το σημερινό κράτος (του ΣΥΡΙΖΑ πλέον) και λέει σ’ αυτούς που εργάζονται και δημιουργούν δουλέψτε κι επενδύστε για να συνεχίζουν να κάνουν κάθε εβδομάδα Πάσχα τα κάθε είδους κομματικά και συντεχνιακά συμφέροντα που υπηρετώ.

«Όχι βέβαια!», απαντούν οι Έλληνες που εργάζονται και δημιουργούν. Κι αντιδρούν ο καθένας με τον τρόπο του. Άλλοι ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους κι φεύγουν στο εξωτερικό, άλλοι βυθίζονται στη μαύρη οικονομία κι άλλοι απλώς σταματούν να δουλεύουν και να επενδύουν και περιμένουν άπραγοι.

Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι έχουμε τη μεγαλύτερη ανεργία και τις μικρότερες επενδύσεις στην Ευρώπη…

Αυτό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας. Το κράτος που χρεοκόπησε πνίγει την οικονομία και την κοινωνία. Αν αυτό δεν αλλάξει, εκατό συμφωνίες να υπογράψουμε τίποτε δεν θα γίνει. Θα είμαστε καταδικασμένοι στη μιζέρια, την φτώχεια και την παρακμή.

*Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι Πρόεδρος της Δράσης.

Δημοσίευση: Απριλίου 11, 2017