Ο Τσίπρας, τα μέτρα και οι άλλοι

Του Βασίλη Γεώργα

Με το  κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, η χώρα μπαίνει σε μια εντελώς νέα φάση. Η εξέλιξη των πραγμάτων δείχνει πως οικονομικά και πολιτικά θα είναι πολύ δυσκολότερη από αυτή που η κυβέρνηση θέλει να πιστεύουμε. Και προφανώς δεν θα έχει καμία σχέση με την ελπίδα που γέννησε η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ πριν από δύο χρόνια.

Βρισκόμαστε πια πολύ μακριά από την εποχή των προσδοκιών και πολύ κοντά στο ορόσημο του καλοκαιριού του 2018 που η Ελλάδα θα πρέπει να βγει από το μνημόνιο. Η ίδια η πραγματικότητα γύρω μας αμφισβητεί το αφήγημα πως η «επόμενη μέρα» μπορεί να εξελιχθεί ομαλά ώστε η χώρα να φτάσει να χρηματοδοτείται συστηματικά από τις αγορές σε 16 μήνες από σήμερα και δεν επιτρέπει αισιοδοξία ότι πράγματι το μνημόνιο θα τελειώσει στην ώρα του. Ο χρόνος εξαντλείται και το χειρότερο είναι πως κανείς δεν εγγυάται τι θα υπάρχει μετά αν δεν καταφέρουμε.

Αλλά αυτό είναι μια ευθύνη που σύμφωνα με τα κόμμα της Αντιπολίτευσης, βρίσκεται πλέον αποκλειστικά στα χέρια της κυβέρνησης που κρατά το τιμόνι. Θα κριθεί από την πολιτική που θα ακολουθήσει την επαύριο της νέας συμφωνίας και αν και σε ποιο βαθμό μπορεί να περιορίσει τη ζημιά.

Συμπεριλαμβανομένων των περικοπών που προωθούνται στις συντάξεις και στο αφορολόγητο για το 2019, η κυβέρνηση φόρτωσε με επιπλέον 18 δισεκατομμύρια πρόσθετων μέτρων την οικονομία μέσα σε μόλις δύο τελευταία χρόνια. Μέτρα τα οποία ελήφθησαν ως αποτέλεσμα του κλονισμού της εμπιστοσύνης που επήλθε στην πραγματική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης το 2015 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ανακάτεψε ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής στηριγμένο στην φορολογία και τις περικοπές που εκ του αποτελέσματος απέτυχε και εγκλώβισε την οικονομία σε στασιμότητα. Ψήφισε μεταρρυθμίσεις που δεν πίστεψε για να εφαρμόσει, και έχασε σημαντικές ευκαιρίες και χρόνο κάνοντας σημαία του το χρέους αντί για την ανάκαμψη.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση του έχουν ταυτιστεί πλέον με τα μνημονιακά μέτρα. Η δημοσκοπική φθορά που υφίστανται δείχνουν πως οι πολίτες δεν ανταποκρίνονται πλέον στο αφήγημα ότι οι μειώσεις των συντάξεων και οι νέοι φόροι είναι αποτέλεσμα της «εκδικητικότητας των νεοφιλελεύθερων δανειστών». Έχουν αντιληφθεί ότι είναι φερτά υλικά που ήρθαν εκτάκτως για να γεμίσει η τρύπα που άνοιξε στην οικονομία την τελευταία διετία, παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα.

Οι εξελίξεις δείχνουν πως από τούδε και στο εξής η πίεση θα πολλαπλασιαστεί. Και δεν θα είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δείχνουν πως δεν προτίθενται πλέον να αφήσουν τον Αλέξη Τσίπρα να δραπετεύσει χωρίς να πάρει πάνω του την αποκλειστική ευθύνη για τα μέτρα που έρχονται.

Ήδη σύμμαχοι και άσπονδοι φίλοι από δεξιά και αριστερά, βρίσκονται σε τροχιά αποστασιοποίησης από την κυβέρνηση  υπό το φόβο του στιγματισμού τους με την ταμπέλα της καταστροφής.

Η κινητικότητα που καταγράφεται μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών και η ενεργοποίηση πολιτικών προσωπικοτήτων που χτυπούν καμπανάκι, είναι μια ένδειξη ότι ο κύκλος των «συναινέσεων» με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον κλείσει οριστικά.

Η σημερινή συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τη Φώφη Γεννηματά, εκείνες που θα ακολουθήσουν την ερχόμενη εβδομάδα και οι ευρύτερες πρωτοβουλίες που λαμβάνουν χώρα στην κεντροαριστερά,  είναι κινήσεις που προοιωνίζονται προσπάθειες για μελλοντικές προσεγγίσεις και συμφωνίες επί των ελάχιστων που μπορούν να συμφωνηθούν.

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ανοίγει αυτή τη στιγμή ένας άλλος κύκλος που θα συνδέσει τη Ν.Δ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι, κ.α μεταξύ τους, η εικόνα είναι πως τα κόμματα του λεγόμενου λεγόμενου φιλοευρωπαϊκού τόξου δείχνουν πως πλέον έχουν μεγαλύτερη βούληση να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να δώσουν απαντήσεις στο ερώτημα για τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα σκοπεύει να διαχειριστεί την επόμενη μέρα.

Δημοσίευση: Μαρτίου 31, 2017