Ο εφιάλτης της δημιουργικής ασάφειας... ξαναχτυπά

Τελικά η ιστορία και οι συμπτώσεις της πολλές φορές τρομάζουν με τέτοιο τρόπο που θα πρέπει να αναρωτιόμαστε αν κάποια υπέρτατη δύναμη μας κάνει πλάκα.

Ήταν αρχές του 2015, δύο χρόνια πριν και με την αριστερή επανάσταση να έχει ξεκινήσει, όταν και ξεκίνησε η δημιουργική περίοδος του Γιάνη Βαρουφάκη. Η δημιουργική ασάφεια, οι τζάμπα μαγκιές, τα ουάου, τα χέρια στις τσέπες, τα κασκόλ και τα πουκάμισα έξω, οι δήθεν διαπραγματεύσεις.

Με το που νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές τέθηκε μια κρίσιμη ημερομηνία για να κλείσει η αξιολόγηση. Η 20η Φεβρουαρίου 2015. Η κυβέρνηση τότε είχε θέσει αυτήν την ημερομηνία λέγοντας ότι αυτή θα διαπραγματευτεί σκληρά και στο Eurogroup απλά θα κατεβάζουν οι ξένοι τα παντελόνια και θα… παρελάσει ο Γιάνης.

Την εξέλιξη την γνωρίζουμε, την πορεία της χώρας την είδαμε, την καταστροφή την ζούμε. Από την 20η Φεβρουαρίου πήγαμε στον Μάρτιο, μετά Απρίλιο, έφτασε ο Μάιος και η στάση πληρωμών, οι δραματικές ώρες με το μπες – βγες στο ευρώ και η ταπεινωτική συνθηκολόγηση με ένα πολύ σκληρό μνημόνιο.

Κι όμως, η 20η Φεβρουαρίου επανέρχεται εφιαλτική και τρομάζει τους πάντες. Η αξιολόγηση που έπρεπε να κλείσει από τον Οκτώβριο μετατέθηκε για την 5η Δεκεμβρίου, έπειτα για τις αρχές Γενάρη, πήγε στις 26, μεθαύριο στο Eurogroup, αλλά ούτε κι εκεί θα υπάρξει απόφαση. Όλα μετατίθενται για τις 20 Φεβρουαρίου και… ο Θεός να βάλει το χέρι του. Η δημιουργική ασάφεια της κυβέρνησης επανήλθε, αυτή τη φορά χωρίς τον Βαρουφάκη.

Ο Τσακαλώτος είναι ο νέος… Γιάνης. Στέλνει μια επιστολή την οποία περιμένουν οι δανειστές, ζητούν εγγυήσεις για μετά το 2019 και τι κάνει ο υπουργός της αφασίας; Στέλνει μια «λευκή» επιστολή που τους λέει «θα τα πούμε την Πέμπτη, κάντε λίγη υπομονή». Έτσι λειτουργούν οι σοβαροί υπουργοί και οι κυβερνήσεις;

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ούτε την Πέμπτη θα υπάρξει απόφαση γιατί απλά θα κατατεθεί μια πρόταση ασαφής, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις, ένα σχέδιο σαν κι αυτό που είναι το μυαλό του Τσακαλώτου. Δηλαδή… όλα στο περίπου. Είναι δυνατόν να καθίσει κανένας σοβαρός υπουργός της Ευρώπης να ασχοληθεί με τους αστείους;

Η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να καθυστερήσει τα μέτρα, να μη βάλει δύσκολα στον εαυτό της και να βρει τρόπο να «αμπαλάρει» το πακέτο για να το πουλήσει στο λαό. Μεταθέτει μερικές εβδομάδες πιο πέρα τις αποφάσεις της και κάθε φορά που φτάνει η κρίσιμη ημερομηνία σπρώχνει ακόμη πιο πέρα την αξιολόγηση. Να είστε βέβαιοι. Ούτε στις 20 του Φλεβάρη θα υπάρξουν ξεκάθαρες λύσεις. Θα έχουμε νέα παζάρια, θα μπει η άνοιξη, θα έρθει και το Πάσχα και τότε θα βγει ο Καμμένος (όπως και πέρυσι) να πει ότι είμαστε κοντά για να βγούμε από το μνημόνιο. Εν τω μεταξύ θα έχουμε χάσει οριστικά το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, θα έχουμε καθυστερήσει δραματικά να άρουμε την αβεβαιότητα, η πραγματική οικονομία θα βουλιάζει και η άλλη αβεβαιότητα, αυτής των ταμειακών διαθεσίμων θα επανέλθει. Όπως και το 2015, τον Ιούλιο η Ελλάδα θα πρέπει να βρει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό να πληρώσει σε χρεολύσια. Θα πιεστεί, θα έχουμε νέες κουβέντες για στάση πληρωμών, νέα σενάρια για Grexit.

Ποιος είπε ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα αλλά ως μεγάλη τραγωδία; Η κυβέρνηση δεν βάζει μυαλό, παίζει επικοινωνιακά, κερδίζει πολιτικό χρόνο αποστερώντας από την Ελλάδα τη δυνατότητα να ανακάμψει. Αδιαφορεί για την καταστροφή της χώρας ο κ. Τσίπρας αρκεί να παραμείνει στην εξουσία. Κι έτσι, το 2015 θα γίνει 2017, θα υπογράψουμε ένα ακόμη σκληρό μνημόνιο. Και τι θα κάνει ο Τσίπρας; Θα πάει πάλι σε εκλογές για να πάρει την ψήφο των Ελλήνων για να εφαρμόσει αυτός το μνημόνιο, όπως έκανε τον Σεπτέμβριο του 2015;

Είναι τόσο εφιάλτης να ζούμε ίδια σκηνικά δύο χρόνια αργότερα που πράγματι δεν έχουμε λόγια να τον περιγράψουμε. Οδηγούν την πατρίδα σε μια διαρκή καταστροφική πορεία και κάθονται στην άκρη και χαζογελάνε.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 06, 2017