Όταν χάνεται η οικονομική λογική

Του Θάνου Τσίρου

Διανύουμε τον 7ο μνημονιακό χρόνο. Σε αυτό το διάστημα, η χώρα κατάφερε να εξαλείψει τα λεγόμενα «δίδυμα ελλείμματα»: το δημοσιονομικό, αλλά και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ουσιαστικά, η χώρα έχει φτάσει στο σημείο να μη χρειάζεται πρόσθετα δάνεια για να εξυπηρετήσει το υφιστάμενο χρέος.

Το τίμημα βέβαια ήταν πολύ βαρύ: συρρίκνωση του ΑΕΠ, εκτόξευση της ανεργίας, brain drain, ακόμη και μείωση του φυσικού πληθυσμού, με τους θανάτους να ξεπερνούν κατά πολλές χιλιάδες τις γεννήσεις. Και έρχεται -υποτίθεται- η ώρα της ανάπτυξης.

«Σε αυτή τη φάση, της ανάκαμψης, δεν θα πρέπει να μείνει κανείς πίσω» έλεγε προ ημερών κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί, δημιουργώντας προσδοκίες ότι «κάτι καλό» θα προκύψει στη συνεδρίαση του Eurogroup.

Οι προσδοκίες διαψεύστηκαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Οι δανειστές δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να ζητήσουν ακόμη περισσότερη λιτότητα από την Ελλάδα.

Η διατήρηση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος στο επίπεδο του 3,5% για σειρά ετών δεν αφήνει κανένα δημοσιονομικό περιθώριο για λήψη αναπτυξιακών μέτρων και μηδενίζει τις πιθανότητες αποκλιμάκωσης των φορολογικών συντελεστών.

Τι ζητείται από την Ελλάδα; Ύστερα από 7-8 χρόνια ύφεσης, να μην εξοικονομήσει πόρους για να κλείσει μερικές από τις πληγές που άνοιξαν στον κοινωνικό ιστό και να επιμείνει σε μια πολιτική «στραγγαλισμού» κάθε δραστηριότητας με έναν και μοναδικό στόχο: να εξυπηρετεί ένα χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί παρά μόνο υπό ιδανικές συνθήκες (διατήρηση επί μακρόν των χαμηλών επιτοκίων, εξασφάλιση μακροχρόνιας ανάπτυξης παρά τη φοροκαταιγίδα και τη συνεχιζόμενη φυγή πολιτών και επιχειρήσεων, αποφυγή έκτακτων γεγονότων όπως στο μεταναστευτικό, στο εσωτερικό της Ευρωζώνης κ.λπ.).

Είναι προφανές ότι οι δανειστές κινούνται πλέον έξω από κάθε οικονομική λογική. Ασφαλώς βρίσκουν «πάτημα» στο γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει βάλει την υπογραφή της (να παραχθούν πλεονάσματα 3,5% το 2018 και μεσοπρόθεσμα λέει το μνημόνιο), από εκεί και πέρα όμως θα πρέπει κάποια στιγμή να εξηγηθεί για ποιο λόγο ζητείται από τον ελληνικό λαό να επιτύχει έναν στόχο που ποτέ καμία χώρα δεν πέτυχε υπό ανάλογες οικονομικές συνθήκες.

Πηγή "Ναυτεμπορική"

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 18, 2016