Το στίγμα του εγκλήματος

Εμείς οι Έλληνες κάναμε ένα μεγάλο έγκλημα στην ίδια μας την πατρίδα, που υποτίθεται ότι αγαπάμε και τιμάμε. Ένα έγκλημα που θα το πληρώνουμε για πολλά χρόνια. Είναι ότι με τη δική μας χείρα φέραμε στα «πράγματα» τους επικίνδυνους σαλτιμπάγκους της Αριστεράς και το χειρότερο είναι ότι αυτοί θα βάψουν με αίμα τα χέρια τους προκειμένου να μη χάσουν την εξουσία. Όπως έγραψε κάποιος, οι Συριζαίοι, με τη βοήθεια ορισμένων βολεμένων «δεξιών», έφερε τον «ποπουλισμό» στην Ελλάδα και μοιάζει σα να θέλουν να εκδικηθούν τη Δημοκρατία.

Τόση καφρίλα, τόση έλλειψη σεβασμού σε βασικούς δημοκρατικούς κανόνες δεν έχουμε ξαναδεί ούτε σε χώρες της Λατινικής Αμερικής που ο «ποπουλισμός» έκανε καριέρα. Πότε με τον Τσάβες, πότε με τον Μαδούρο, πότε με τους διάφορους τρελούς λαϊκιστές που πούλησαν ψέματα στο λαό για να αναλάβουν την εξουσία και να στήσουν μια «δημοκρατική χούντα» η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κανονικής.

Τελευταίο παράδειγμα αυτό το «νούμερο», ο νέος πρόεδρος των Φιλιππίνων ο Ντουέρτε που αποκάλεσε π....ας γιο τον Ομπάμα και μετά ζητούσε συγγνώμη. Εξελέγη με σύνθημα «θα εκτελέσουμε τους διεφθαρμένους».

Πάνω – κάτω, και με την προσθήκη του προσφυγικού βεβαίως, ενισχύεται η Λεπέν στη Γαλλία, το AfD στη Γερμανία, ο Γκρίλο στην Ιταλία, ο ίδιος ο Τραμπ που μπορεί να γίνει πλανητάρχης. Λόγω έλλειψης πραγματικών ηγετών, μορφωμένων, οργανωτικών που θα πουν την αλήθεια στο λαό, εμφανίζονται τα «πολιτικά νούμερα» σε πολλές χώρες και κερδίζουν την εξουσία.

Κάπως έτσι έγινε και στην Ελλάδα. Το 3% που βγήκε στους δρόμους, κατήγγειλε τα πάντα, υποσχέθηκε τα πάντα, κέρδισε τη συμπάθεια των πολιτών και τελικά έγινε κυβέρνηση με 36%. Ο «ποπουλισμός» της Λατινικής Αμερικής βρήκε στο πρόσωπο του Τσίπρα έναν άξιο εκπρόσωπο. Και είχε όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν όσοι εμφανίζονται σε εποχές πολιτικής και οικονομικής κρίσης, αρπάζουν την εξουσία και δύσκολα μετά τους ξεγαντζώνεις από αυτήν.

Στοχοποίησαν τους πάντες. Πας μη αριστερός βάρβαρος και πρέπει να συκοφαντηθεί, να απομονωθεί. Το έκανε ο Τσίπρας, πότε με τον Σαμαρά που χτυπά συνέχεια, πότε με τον Στουρνάρα που είναι ο μόνος που γνωρίζει από οικονομικά, πότε με κάθε διαφορετική φωνή που έλεγε ότι η χώρα βαδίζει στην καταστροφή.

Έβγαλε στην επιφάνεια τύπους σαν τον Βαρουφάκη, προκειμένου να αποδείξει ότι ο θίασος είναι καλός. Λαϊκιστής, αυτάρεσκος, ολετήρας σαν κι αυτούς που υπάρχουν πολλοί στην κυβέρνηση ακόμη και σήμερα.

Στη συνέχεια τα έβαλε με αόρατες δυνάμεις. Φταίνε όλοι οι άλλοι, οι Ευρωπαίοι, η Μέρκελ, οι Αμερικάνοι, η CIA, οι Εβραίοι, το παγκόσμιο κεφάλαιο αλλά ποτέ δεν φταίει η ανοησία τους. Αν σας θυμίζει τον Τσάβες μέσα πέσατε.

Έπειτα ο «ποπουλισμός» α λα γκρέκα τα έβαλε με τους ολιγάρχες. Στη λογική τους «εμείς με το λαό, εσείς με την πλουτοκρατία, αποφάσισε να... μοιράσει τα λάφυρα στους φτωχούς.

Και βέβαια ήρθαν οι μιντιάρχες, οι βαρόνοι, οι νταβατζήδες για να δέσει το γλυκό. Η κυβέρνηση πουλάει στους πολίτες τον πόλεμο κατά της διαπλοκής, την ίδια στιγμή που έχει κάνει κομπρεμί μαζί τους. Αλλά τα πάντα είναι επικοινωνία. Αν περάσει στο λαό η άποψη ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι πλούσιοι, οι αστοί, οι μιντιάρχες, τότε όλα γίνονται ευκολότερα.

Και η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή. Γεμίζει τον κόσμο με «θα», υπόσχεται παραδείσους όπου όλοι θα είναι ίσοι... αλλά προς τα κάτω. Η αριστεία και η καριέρα είναι «αστικά μειονεκτήματα» και πρέπει να συνθλιβούν. Η επικράτηση του κομματικού στρατού των σφουγγοκωλάριων της εξουσίας είναι το ζητούμενο και τίποτε άλλο.

Ο διχασμός του λαού και το διαίρει και βασίλευε είναι επίσης ένα από τα στάδια του «ποπουλισμού», ίσως το χειρότερο απ' όλα. Μαζί με την «αγιοποίηση» του ηγέτη, τον παραμερισμό πολλών δημοκρατικών κανόνων, την επιλογή των εκλογών και των δημοψηφισμάτων ώστε να «έχει ο λαός τον τελευταίο λόγο».

Όλα αυτά μαζί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά τα έχει πετύχει, άλλα προσπαθεί να τα πετύχει, κι άλλα δεν θα τον αφήσει ο ίδιος ο λαός που χρησιμοποιεί. Η εκτροπή με δημοκρατικό μανδύα δεν θα τους περάσει. Όμως, το άγος, το στίγμα στον ελληνικό λαό θα έχει μείνει.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 15, 2016