Αφιερωμένο στον Εφιάλτη Βαρουφάκη

Διαβάζω τα γραπτά μου μέχρι τι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και τις αμέσως επόμενες εβδομάδες και τον νοσταλγώ λιγάκι εκείνον τον ενθουσιασμό- και ας τον βρίσκανε πολλοί υπερκχειλίζοντα αισιοδοξίας και στράτευσης Τσιπρο-Συριζαϊκής. Λίγο πριν μπω στην 6η δεκαετία της ζωής μου, απογοητευμένος (αηδιασμένος είναι η πιο σωστή λέξη) από τις συμπεριφορές και την χρηματολαγνεία του πολιτικού προσωπικού μας, αρπάχτηκα από την καθαρή ματιά του σημερινού πρωθυπουργού και αποφάσισα να τον ακολουθήσω στο μεγάλο του άλμα και το όραμα για περισσότερη δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες, σωστή παιδεία, πρόσβαση στην υγεία για όλους- και άλλα πολλά. Το κυριώτερο όμως ήταν, κακά τα ψέματα, η ανάκτηση μετά από 5 χρόνια ταπεινωτικών μνημονίων, της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Να δώσουμε ότι χρωστάμε αλλά να μπορέσουμε να ελέγξουμε και γιατί τα χρωστάμε. Αν είχε δίκιο δηλαδή ο Πάγκαλος που φώναζε «μαζί τα φάγαμε» ή εγώ που φώναζα «αυτοί τα φάγανε» - η μαφία των πολιτικών και των φίλων τους επιχειρηματιών.

Ναι, μετά την 25η Ιανουαρίου θα ανοίγαμε όλους τους φακέλους, θα εντοπίζαμε τις διαδρομές του χρήματος που έχει χρεωθεί ο Ελληνικός λαός και η Ελλάδα και θα εκθέταμε δημοσίως όσους μας είχαν οδηγήσει σ’ αυτήν την αξιοθρήνητη κατάσταση των μνημονίων, της λιτότητας, της ανεργίας - της παρατεταμένης εθνικής κατάθλιψης που μας είχε κόψει τα φτερά και μας είχε απελπίσει. Ο Τσίπρας ήταν φανερό πως περπατούσε ελαφρύς και δεν είχε σκελετούς κρυμμένους στις ντουλάπες του ΣΥΡΙΖΑ οπότε η ελπίδα για κάτι καινούργιο, πιο ελεύθερο, πιο τίμιο, πιο δημιουργικό, κάτι που να μας επιτρέψει να απλώσουμε όλοι ξανά τα φτερά μας δημιουργικά και να πετάξουμε για πιο καθαρούς ουρανούς, γαλανούς, Ελληνοευρωπαϊκούς και παγκόσμιους, η ελπίδα για ένα restart πάνω σε εντελώς άλλες βάσεις θα μπορούσε ν’ ανθίσει και να χαρίσει πολλούς καρπούς, θρεπτικούς, υγιεινούς και εύγευστους – επιτέλους.

Η εικόνα σήμερα, Αύγουστο του 2015, έχει εντελώς ανατραπεί και τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Δεν μας έλεγε ψέματα ο Τσίπρας ούτε μας κορόϊδεψε - κάθε άλλο. Και αυτός, μαζί με εμάς, ανακάλυψε μετά την εκλογή του και τις πρώτες απόπειρες διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας, μια πραγματικότητα σχεδόν εφιαλτική, οικονομική, πολιτική, γεωπολιτική, μια «πραγματικότητα» που κανείς «εκτός ευρωϊερατείου» δεν μπορούσε να την φανταστεί τόσο άγρια, άκαμπτη, απόλυτη, επιθετική και ωμά εκβιαστική.

Φταίμε βέβαια και εμείς σε πολύ μεγάλο βαθμό γιατί εμπιστευθήκαμε απόλυτα έναν άνθρωπο που δεν είναι για να τον εμπιστεύεται κανείς - τον Γιάνη Βαρουφάκη. Αν την διαπραγμάτευση την είχαν αναλάβει αρχές Φεβρουαρίου ο Τσακαλώτος με τον Σταθάκη, σήμερα όλα θα είχαν μπει σε μία τάξη και μάλιστα με κόστος κοινωνικοπολιτικό ελάχιστο σε σύγκριση με αυτό που θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε τώρα. Ο Βαρουφάκης ήταν η ατυχία μας, η Αχίλλειος πτέρνα μας και, τελικά και ο Εφιάλτης μας. Όχι γιατί θέλησε συνειδητά να μας προδώσει, αλλά γιατί είναι μία στάρ από τις πολύ παλιές, εκείνες που θέλανε κάθε μέρα να δίνουν συνεντεύξεις και να γοητεύουν τα πλήθη με τρύπιες δεκάρες και καθρεφτάκια για ιθαγενείς - ένα είδος προ πολλού ξεπερασμένο και «εφιαλτικό» και στο Hollywood και στο Bollywood και παντού όπου παράγεται ψυχαγωγία και τέχνη. Υπό αυτή την έννοια ο ρόλος που έπαιξε ο Βαρουφάκης το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν πράγματι ένας Εφιάλτης. Ένας Εφιάλτης που συνεχίζεται και αφού ξυπνήσαμε και θα τον πληρώσουμε όλοι πάρα πολύ ακριβά - γιατί όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.

Τώρα, σαν έτοιμοι από καιρό, πάντα δίπλα στον πρωθυπουργό, περιμένουμε να δούμε αν θα καταφέρουμε να τα περάσουμε όλα από την Βουλή στις 18 Αυγούστου, ώστε να απομακρυνθούμε κάπως από το άγριο και αποφασισμένο βλέμμα του Σόιμπλε - που θέλει να μας πετάξει στα σκυλιά με ένα όσο γίνεται πιο εξευτελιστικό Grexit, ιδέα που φαίνεται πως έχει μεγάλη απήχηση στην Μεγάλη Γερμανία αφού ο Βόλφγκανγκ απολαμβάνει δημοφιλίας που ξεπερνάει το 70% στον τόπο του, όπου είναι ο πιο δημοφιλής πολιτικός σήμερα που μιλάμε – αφήνοντας αρκετά πίσω του την πιο ανθρώπινη (όπως φάνηκε στο χαμόγελό της κάποιες δύσκολες στιγμές) Άνγκελα Μέρκελ.

Η περιπέτειά μας αυτή που αυτές τις μέρες και τις επόμενες εβδομάδες κορυφώνεται αφού τώρα πια θα κριθεί τελικά ποια θα είναι η συνέχεια για την Ελλάδα, μας δίδαξε πάρα πολλά. Το μόνο που μπορούμε να «κερδίσουμε» από μια χαμένη μάχη είναι τα διδάγματά της. Δεν είναι λίγο αυτό ούτε αμελητέο αν το κάνουμε συνειδητά και σοβαρά.

Διότι η ζωή συνεχίζεται και αυτή η σοβαρή και πολύ ακριβή (σε οικονομικό κόστος) ήττα μας, δεν είναι παρά μια χαμένη μάχη.

Ο (επί της ουσίας) πόλεμος συνεχίζεται και δεν επιτρέπονται άλλα λάθη.

www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=8669#sthash.9ZWW5ZNp.dpuf

Δημοσίευση: Αυγούστου 13, 2015