Άρση εθνικής κυριαρχίας

Το ισχυρότερο και πλέον ταπεινωτικό δείγμα άρσης της λαϊκής και της εθνικής κυριαρχίας, της εθνικής και κοινοβουλευτικής αυτοτέλειας, είναι όταν οι Κυβερνήσεις από όλα (σχεδόν) τα κόμματα του Κοινοβουλίου, από το 2010 μέχρι σήμερα, αναγκάζονται να ψηφίσουν μέτρα και πολιτικές, που όχι απλώς δεν τα πιστεύουν, αλλά θεωρούν πιθανότατο ότι οδηγούν λίγο-λίγο στην οριστική ματαίωση κάθε ελπίδας ανάκαμψης. Η κρίση αυτή για τα μέτρα δεν είναι κάποια μειοψηφική άποψη, αλλά ουσιαστικά δεν φαίνεται να υπάρχει σοβαρός οικονομολόγος με διαφορετική άποψη. (Εδώ δεν εννοούμε βεβαίως κάποιες αναγκαίες τομές και διαρθρωτικές αλλαγές που θα βελτιώσουν την Δημόσια Διοίκηση ή την στρεβλή κατάσταση του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων. Ούτε βέβαια μιλάμε για την ανάγκη δίκαιης αναλογικής φορολόγησης των πολιτών. Και ΦΥΣΙΚΑ κάτι πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να γίνει με τις μαφιόζικες πρακτικές που έχουν επικρατήσει στους κύκλους της υψηλής ιδιωτικής επιχειρηματικότητας). Ήδη χθες πάλι ένας πρώην Αντιπρόεδρος του ΔΝΤ χαρακτήρισε την νέα διαφαινόμενη συμφωνία Program setup to failure. Και μίλησε και για Debt deflation circle, για τον φαύλο κύκλο αποπληθωρισμού μέσω περικοπών και χρέους, όπου όσο και να ξεπληρώνεις το χρέος, αυτό θα αυξάνεται.

Κάθε "λογικός" πολίτης δεν μπορεί παρά να νοιώθει θλίψη για την Κυβέρνηση-παρά τα λάθη που η ίδια έκανε-για την σχιζοφρενική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Φυσικά οι "λογικοί" που θα σκεφθούν το θέμα στην εθνική γενικότητά του σπανίζουν, ενώ έχουμε και τους φίλτατους νεο-λιμπερτάριαν κανίβαλους που έλκονται από την μυρωδιά του αίματος και από την εγγενή τους χαιρεκακία..

Είναι τόσο μεγάλη η ζημιά που έχουν κάνει αθροιστικά οι θυσίες, οι ταπεινώσεις, οι τρώσεις της εθνικής και προσωπικής αξιοπρέπειας για την παραμονή στην ευρωζώνη, ώστε το συνολικό θετικό αποτέλεσμα δικαίως να αμφισβητείται. Δεν μπορεί παρά να σκέφτεται κάποιος: Τελικά αν είχαμε αποχωρήσει τακτοποιημένα και συντεταγμένα από την ευρωζώνη το 2010-11, δεν θα ήταν τώρα η γενική κατάσταση καλύτερη; Δεν θα είχαμε κανέναν π@ύστη τώρα πάνω από το κεφαλάκι μας, θα είχαμε δημοσιονομική ανεξαρτησία, αλλά και ουσιαστική εθνική κυριαρχία. Φρονώ δε ότι και η πόρτα της ευρωζώνης πάλι ανοιχτή θα ήταν για μας, αν θέλαμε να ξαναζήσουμε την ταλαιπωρία. Φυσικά θα είχαμε λάβει και το "εθνικό μαθηματάκι" μας. Θα προσέχαμε πλέον περισσότερο που ρίχνουμε το ψηφαλάκι μας-και ό,τι άλλο πολύτιμο έχουμε βεβαίως βεβαίως!-

(Το σεξουαλικό υπονοούμενο είναι για να αλαφρύνει το βάρος των σκέψεων)

www.toportal.gr/?i=toportal.el.dika-sas&id=8578#sthash.ZsKZXraT.dpuf

Δημοσίευση: Ιουλίου 25, 2015