Λίγες απλοϊκές σκέψεις και μερικές ευσεβείς επιθυμίες

Ε μακάρι έλεγε η γιαγιά μου η Αθηνά, που είχαν δει πολλά τα μάτια της, και μαζί με το είθε που υπονοεί η έκφραση έβαζε μαζί και έναν τόνο δυσπιστίας, κάτι σαν δύσκολο το βλέπω παιδί μου. Εμένα πάλι, αυτό το μακάρι, μου ακουγόταν κάπως συντηρητικό ίσως και αποκαρδιωτικό γιατί λόγω χαρακτήρα αλλά και ηλικίας ήμουν μια ρομαντική και ενθουσιώδης ψυχή που ονειρευόταν έναν πιο χαρούμενο, ενδιαφέροντα και ισορροπημένο κόσμο. Νόμιζα δε  ότι αυτή ήταν και  η νομοτελειακή πορεία της ανθρωπότητας και να πω την αλήθεια κάποια εγκεφαλικά μου κύτταρα διατηρούν ακόμα αυτήν την πεποίθηση, όχι όμως όλα. Άλλα κύτταρα, μου υπαγορεύουν ότι οι ισορροπίες είναι πάντα απαραίτητες και συχνά δύσκολες, πιθανώς και ανέφικτες  καμιά φορά με μια γεύση από το μακάρι της γιαγιάς. Έμαθα επίσης ότι στις ισορροπίες εμπλέκονται εκτός του κοσμικού σχεδίου, αν υπάρχει, οι πεποιθήσεις άλλων, τα βιώματά τους, τα συμπλέγματά τους, η παιδεία τους, οι φόβοι τους, η ευφυΐα, οι γνώσεις τους, οι σκοτεινοί εαυτοί τους, οι φωτεινοί εαυτοί τους, η ιδιοτέλεια ή η ανιδιοτέλειά τους και η ανάγκη που γίνεται φιλότιμο,  η ανάγκη για εξουσία, τα δαιμόνια κάθε τόπου, οι μύθοι και τα τοτέμ και τέλος η δική μου οπτική γωνία.

Αυτές τις μέρες της έντασης, αλλά και πριν, είδα πολύ λιγότερους ιστορικούς, κοινωνιολόγους, φιλόσοφους, από ότι θα ήθελα στο δημόσιο λόγο, όχι για να μας προσφέρουν πακετάκι τις  ακαδημαϊκές απόψεις τους αλλά για να δώσουν βάση σε διαλόγους,  βάση σε σκέψεις νηφάλιες που αναζητούν την πεφωτισμένη ισορροπία.  Η ένταση θα μου πείτε γεννά πάθη, λογικό και αναμενόμενο, γεννά σάτιρα που εκτονώνει, γεννά κακίες και ανοησία, συμμαχίες εξ ανάγκης και συγκρούσεις, κακογραμμένα αβαθή άρθρα  με κύριο άξονα το ύψος των υποδημάτων  των  αντιπάλων κυριών, και φευ καθιερώνει και  φριχτά κακόηχες λέξεις όπως το διακύβευμα. Ας είναι, είθε, εκτός αυτών, να γεννήσει  ενδοσκόπηση, διορατικότητα, σοφία και αγάπη για κοινούς δρόμους ευημερίας και συνοχής.

Γιατί μπήκα στον κόπο να γράψω όλα αυτά; Γιατί τώρα τελευταία αυτό το ε μακάρι της γιαγιάς όλο και πιο συχνά έρχεται στο νου μου και αν και ξέρω  ότι η επαφή με την πραγματικότητα είναι αρετή απαραίτητη, απαραίτητο μου είναι και ένα όραμα με προστάτη τον Θεό της Ελλάδας που τελικά δεν είναι τίποτε άλλο από όλους εμάς μαζί σε διάθεση για συνεννόηση.

Τα υπόλοιπα θα μπουν στην θέση τους μόνα τους.

www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=8571#sthash.cb0jgB0T.dpuf

Δημοσίευση: Ιουλίου 27, 2015