Οι Ευρωπαϊκοί Νόμοι

Ο σπουδαίος Ιουδαίος (αργότερα απελεύθερος και τελικώς Ρωμαίος πολίτης) ιστορικός και λόγιος Ιώσηπος Φλάβιος (37-100 μ.Χ) γράφει κάπου ότι οι Έλληνες δεν γνωρίζουν την λέξη "νόμος", διότι δεν την αναφέρει ο Όμηρος . Το σκέφτομαι κάθε φορά που διαβάζω δεξιούς μεμψίμοιρους νεοφιλελέδες που μέμφονται τον Τσίπρα και τον Σύριζα, διότι "δεν σέβονται τους ευρωπαϊκούς ΝΟΜΟΥΣ...", επειδή δεν αναγνωρίζουν την ιερή δεσμευτικότητα των Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων. Μνημόνιο… Μια λέξη που ακούγεται πολύ «σοβαρή» στα ελληνικά, στο πρωτότυπο όμως είναι ένα ταπεινό memorandum of mutual understanding… Ούτε κάν προσύμφωνο δηλαδή.

Κι όμως! Αυτό το ταπεινό μέμο είναι ένα πλήρες κυβερνητικό πρόγραμμα, που θα «σώσει» κατά τους μεν, θα «καταστρέψει» κατά τους δε, μια χώρα και μιά-δυό γενιές! Τα οποία βέβαια, Μνημόνια και Δανειακές Συμβάσεις, για τυπικούς λόγους, όπως προβλέπεται στις εσωτερικές έννομες τάξεις, ενδύθηκαν την μορφή νόμων-κι ας είναι αποτέλεσμα επιβολής της θέλησης του ισχυρού στον αδύνατο, η έστω αποτέλεσμα "διαπραγματεύσεων" (με την καλή έννοια....).

Αλλά οι Νόμοι, αγαπητοί νεοφιλελεύθεροι και άλλοι καλόπιστοι, δεν είναι θέσφατα εκ Θεού δοσμένα που τα προσκυνάμε και υποτασσόμεθα και μάλιστα για μιά-δυο γενιές ακόμη. Άλλωστε ποιοί ευρωπαϊκοί νόμοι και διεθνείς συμβάσεις; Σε ποιά Σύμβαση προβλεπόταν η Τρόϊκα; Πού λέει ότι σε ad hoc διεθνές ελεγκτικό σώμα συμμετέχει η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα με αρμοδιότητα μάλιστα να ελέγχει την νομοθετική δραστηριότητα ανεξάρτητου και κυρίαρχου ευρωπαϊκού κράτους και να διαγράφει νομοθετικές πρωτοβουλίες; Εκπροσωπούμενη μάλιστα (η Τράπεζα) από μεσαίους διοικητικούς υπαλλήλους που μπαινοβγαίνουν σε Υπουργεία;

Μέλημα βεβαίως της Γερμανίας και όσων ευρωπαϊκών κρατών επηρεάζονται (διάβαζε: εκβιάζονται) από αυτήν, είναι να πεισθούν άπαντες ότι δεν γίνεται αλλοιώς. Και ότι οι νόμοι και τα συμφωνηθέντα, όσο σκληρά κι απάνθρωπα και αν είναι, πρέπει να τηρούνται! Μα όταν αλλάζουν οι συνθήκες, αλλάζουν και οι νόμοι! Ανέκαθεν ίσχυε αυτό. Lex posteriori derogat legi priori, ο νεώτερος νόμος καταργεί τον παλαιότερο! Κι αυτό καμιά φορά, η αλλαγή των νόμων και των συμφωνηθέντων, γίνεται με μάχες και με τσαμπουκάδες.... Και ποιά μεγαλύτερη «αλλαγή συνθήκης» υπάρχει από την λαϊκή βούληση που φέρνει στην εξουσία μια νέα κυβέρνηση στην χώρα του «αντισυμβαλλόμενου» με την ρητή εντολή και υπόσχεση να αλλάξει τα συμφωνηθέντα που αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά και προξένησαν δυστυχία;

Ας αφήσουμε λοιπόν τα ηθικολογικά περί τήρησης των συμφωνηθέντων και τα δήθεν νομικο-φιλοσοφικά περί συνεχείας του κράτους, και ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Ο ανίσχυρος πρέπει να υποταχτεί στην θέληση του ισχυρού! Κι επειδή αυθαδίασε, πρέπει να δεχτεί και το ταπεινωτικό χάδι της μπότας του ισχυρού στον σβέρκο. Πρέπει να χρησιμεύσει και ως παράδειγμα προς αποφυγήν, ως stimulus negativus. Να μην τολμήσει να σκεφτεί κανείς ότι «γίνεται και αλλοιώς».

Ή μήπως έχει ο αδύναμος κάποια καλύτερη ιδέα;

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.dika-sas&id=7410

Δημοσίευση: Μαρτίου 22, 2015