ΠΑΟΚ εδώ που είμαι, ποτέ δε θα 'ρθεις...

Παναγιώτης Γκαραγκάνης

Ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης γράφει για τα αίσχη της Τούμπας και τον Ολυμπιακό, ο οποίος πήγε απροετοίμαστος και απροστάτευτος στον επαναληπτικό ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας με τον ΠΑΟΚ.

Κάποτε, δεν είναι και πολύ μακρινό παρελθόν, ο Ελευθερόπουλος έπαιζε στην Τούμπα με τα ΜΑΤ ακριβώς πίσω από το τέρμα. Με τον Γιάννη Κόλλια στον πάγκο (ως υπηρεσιακό προπονητή), το 2001, και δεν έχανε ο Ολυμπιακός. Εκείνα τα χρόνια, η ομάδα είχε έναν Τζόρτζεβιτς, έναν Γεωργάτο, έναν Ζιοβάνι, έναν Καρεμπέ, έναν Αλεξανδρή, έναν Γιαννακόπουλο, έναν Αμανατίδη, έναν Ανατολάκη, έναν Μαυρογενίδη, έναν Νινιάδη, έναν Καστίγιο, έναν Ζε Ελίας. Ποδοσφαιριστές, που πήγαιναν στην Τούμπα και, καθαρά ποδοσφαιρικά, "τα έσερναν" και "τα πάρκαραν" πάνω στο χορτάρι. Δεν καταλάβαιναν τίποτα και από κανέναν, σε καμία έδρα της χώρας.

Κύριε Μίτσελ, μετά τον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου, σας είχα κάνει μία πολύ συγκεκριμένη ερώτηση στη συνέντευξη Τύπου.

"Στην Τούμπα τα ματς είναι ειδικών συνθηκών και η ατμόσφαιρα πολεμική. Η πρόκριση θα κριθεί στο ποιος θα είναι καλύτερος ή στο ποιος θα βγάλει την μεγαλύτερη σκληράδα στο παιχνίδι του;".

Και μεταξύ άλλων, στην απάντησή σας, είπατε τα εξής: "Σε αυτή τη συνέντευξη Τύπου έχω την αίσθηση ότι με αντιμετωπίζετε σαν να έχουμε παίξει άσχημα, σαν να έχουμε χάσει". Λέτε και δεν ξέρετε που βρίσκεστε, κ. Μίτσελ. Δεν πήγατε με το κράνος στην Τούμπα, επίσης δήλωσή σας, αλλά είδατε πως τελικά χρειαζόταν για να διαφυλάξετε τη σωματική σας ακεραιότητα. Όχι, δεν κρατώ κάποια γυάλινη σφαίρα. Όποιος περίμενε ότι θα δει ποδόσφαιρο στη ρεβάνς, σε αυτό το κατάπτυστο ελληνικό γήπεδο, ζει σε άλλη χώρα. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να πάρει την πρόκριση στον τελικό. Με κάθε τρόπο και κόστος... Και ο Ολυμπιακός είχε έναν άνθρωπο 79 ετών να τον υπερασπίζεται μέσα στη... ζούγκλα. Πείτε ό,τι θέλετε για τον Σάββα Θεοδωρίδη. Πείτε τον γραφικό και τρελό, αλλά είναι ένας μέγας Ολυμπιακός. Λεφτά έχει, θα μπορούσε να κάνει 12 μήνες διακοπές το χρόνο στις "Αυστρίες" και τις "Ελβετίες", αλλά αυτός στα 79 του υπερασπιζόταν τα ερυθρόλευκα χρώματα στη "ζούγκλα της Τούμπας", λέγοντας δημόσια αυτά που συνέβησαν εκεί. Κύριε Σάββα, είστε τεράστιος μάγκας. Τι να κάνουμε: κάποιοι ζούμε (και) για τον Ολυμπιακό. Τεράστιοι μάγκες είναι και οι Πιέρ Ισά και Κώστας Καραπαπάς. Τα έβαλαν με την ανόητη μάζα, αμυνόμενοι για την προστασία των ανθρώπων του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός, ως οργανισμός και μηχανισμός, πήγε απροετοίμαστος και απροστάτευτος στη χειρότερη και πιο βρώμικη έδρα της Ευρώπης. Σαν πρόβατο στη σφαγή και η διοίκηση έχει πολύ μεγάλες ευθύνες. Όλα όσα έζησαν οι ερυθρόλευκοι πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά τη λήξη του αγώνα ήταν αναμενόμενα και έπρεπε να τα περιμένουν στο μεγάλο λιμάνι και να πράξουν ανάλογα.

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι μικρή ομάδα μόνο επειδή έχει μία μούντζα και ένα δάχτυλο τίτλους. Ο ΠΑΟΚ είναι μικρή ομάδα γιατί ζει για δύο ματς όλη τη σεζόν. Το ποδόσφαιρο βιάστηκε ασύστολα στη Θεσσαλονίκη. Για ποιον αγώνα να μιλήσουμε; Αυτόν που άργησε να αρχίσει 77 λεπτά επειδή οι οπαδοί του ΠΑΟΚ προσπάθησαν να κάψουν με φωτοβολίδες και καπνογόνα τον πάγκο του Ολυμπιακού, στον οποίο είχαν τοποθετήσει ψάρια. "Σπουδαία" εξυπνάδα... Ο γαύρος είναι υπερήφανος, κάτι που αγνοούν οι οπαδοί της ομάδας με τα 2 Πρωταθλήματα και τα 4 Κύπελλα Ελλάδας. Μόνο 39 και 22 είναι η μεταξύ μας διαφορά κατά αντιστοιχία. Επίσης, μόνο στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε τη μία διακοπή μετά την άλλη. Τρία λεπτά από το 47', όταν και σκόραρε με κεφαλιά ο Αθανασιάδης με την ευγενική χορηγία του Μαρκάνο που έχασε τον αντίπαλό του στην εναέρια μονομαχία, μέχρι το 50'. Οκτώ λεπτά από το 84', στην αψιμαχία Μανιάτη-Κατσουράνη, μέχρι το 92'. Ακόμα τέσσερα λεπτά από το 94' μέχρι το 98' στην αποβολή του Νάτχο. Βάλτε και τρία λεπτά για τις έξι αλλαγές. Δεκαοκτώ λεπτά καθυστερήσεις έπρεπε να είχαμε. Ξέχωρα από τις διακοπές των παικτών του ΠΑΟΚ, που έπεφταν κάτω σαν τα κοτόπουλα, σχεδόν σε κάθε φάση και διεκδικίσιμη μπάλα. Και το ματς έληξε τυπικά στο 105', με όλες αυτές τις ενδιάμεσες διακοπές. Είδατε εσείς να παιχθεί κάνα ποδόσφαιρο; Μέχρι και μπανάνα πετάχτηκε στον Σαλίνο στα πρώτα λεπτά. Ο επικίνδυνος (διαβάστε τις δηλώσεις του) Ιβάν Σαββίδης βρισκόταν δίπλα στον πάγκο του ΠΑΟΚ, και καλά για να εξασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα, με τους μπράβους του και τους αστυνομικούς να δέρνουν τα μέλη της αποστολής του Ολυμπιακού μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης. Ο Μάνταλος είχε μία "άριστη" διαιτησία. Εφόσον το ματς άρχισε, γιατί έπρεπε να αρχίσει, και έχασε ο Ολυμπιακός, όλα είναι καλά. Κι ας έκλεισε τα μάτια σε τρεις περιπτώσεις πέναλτι εις βάρος των παικτών του Μίτσελ.

Ο Ισπανός προπονητές έφυγε αηδιασμένος από τον πάγκο στο 95' μαζί με τους συνεργάτες του και κάποιους ποδοσφαιριστές για την παρωδία που παρακολουθούσαν. Για πρώτη φορά δήλωσε πως φοβήθηκε για τη ζωή του ιδίου και των μελών της ερυθρόλευκης αποστολής. Για πρώτη φορά είπε πως χάρηκε επειδή η ομάδα του δεν σκόραρε. Γιατί αν πετύχαινε γκολ, θα θρηνούσαμε θύματα. Δεν είναι υπερβολή. Φανταστείτε να μην κλώτσαγε αέρα ο Μασάντο στο 100' και ο Κίτσιου να μην έδιωχνε πάνω στη γραμμή την κεφαλιά του Μαρκάνο στο 104' (δεν κάναμε και άλλες ευκαιρίες, είναι η αλήθεια). Θα εκτυλίσσονταν ακόμα πιο βίαιες σκηνές. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο γιατί πολύ απλά δεν παίχθηκε. Οι διακοπές ήταν διαδοχικές και ο Ολυμπιακός μετά το γκολ που δέχθηκε στο 47' από τον Αθανασιάδη είχε μία φλύαρη υπεροχή, χωρίς να βρει ρυθμό στο παιχνίδι του και να δημιουργήσει φάσεις για γκολ.

Οι παίκτες πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για όλα. Και για τις σπουδαίες εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν (αυτές τις... αναλαμβάνουν πάντα) και για τα αρνητικά αποτελέσματα εντός συνόρων στο τελευταίο δίμηνο της φετινής ποδοσφαιρικής χρονιάς. Η ομάδα μπορεί να βελτιώνει διαρκώς το ευρωπαϊκό της προφίλ, αλλά παράλληλα γίνεται ολοένα και πιο soft. Αυτό ισχύει για την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών και όχι για όλους. Βλέπουμε όλοι για ποιους το λέει η καρδιά τους πάνω στο χορτάρι σε εχθρικές και πολεμικές ατμόσφαιρες. Σε κανένα παράλληλο σύμπαν, δεν γίνεται να είσαι ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού και να στο παίζει τσάμπα μάγκας ο Τζαβέλλας, ο Κατσουράνης, ο Σκόνδρας, ο Μπίμπρας ο Νάτχο, ο Αθανασιάδης, που δεν έχει κάνει τατουάζ μόνο στα μάτια. Δεν γίνεται ρε αδερφέ να σου σπάνε τον τσαμπουκά αυτά τα παικτάκια. Δείξε κι εσύ τον ποδοσφαιρικό εγωισμό και τσαμπουκά σου. Τρία ματς με τον ΠΑΟΚ σε διάστημα ενός μήνα και κάτι. Και στα τρία, οι κλωτσιές και οι μπουνιές έπεσαν σύννεφο από τους ασπρόμαυρους. Και είδαμε αντίδραση, σε κάποιο βαθμό, μόνο όταν είδαν πως δεν πάει άλλο και κυρίως εκτός γηπέδου, όταν με το σφύριγμα της λήξης δέχθηκαν επίθεση από οπαδούς του ΠΑΟΚ στη φυσούνα. Ο Μανιάτης, τουλάχιστον, εξιλεώθηκε στα δικά μου μάτια για τα γελάκια με τον Τζαβέλλα πριν από την έναρξη της αναμέτρησης. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού πρέπει να έχει ψυχή, να είναι μάγκας, και να μην κάθεται να τις τρώει. Και στην αψιμαχία με τον Κατσουράνη, ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του περιβραχιόνιου που έχει την τιμή να φοράει.

Το μοναδικό μάθημα αυτού του αποκλεισμού είναι η ενίσχυση του κινήτρου για τα επόμενα χρόνια. Να εξακολουθήσουν να έρχονται τα Πρωταθλήματα στο μεγάλο λιμάνι και οι ερυθρόλευκοι να μην αφήνουν τίποτα για τους άλλους. Να χαιρόμαστε που ο τίτλος του Πρωταθλητή κατακτάται ουσιαστικά από πολύ νωρίς και όχι να τρωγόμαστε διαρκώς με τα ρούχα μας, βρίσκοντας συνεχώς λόγους από το πουθενά για τσακωμούς και διαφωνίες.

ΥΓ1: Νέλσον Βαλντές, με το ζόρι έχεις τρεις μήνες στην ομάδα, αλλά σε πηγαίνω με χίλια ρε φίλε. Μακάρι να είχαν κι άλλοι το τσαγανό σου.

ΥΓ2: Περιμένω στα σχόλια, κάτω από το κείμενο, όλους εκείνους τους Ολυμπιακάρες που δεν πανηγύρισαν το περυσινό Κύπελλο Ελλάδας για μία αμφισβητούμενη φάση στον τελικό με τον Αστέρα Τρίπολης.

ΥΓ3: Περασμένες τρεις και ακόμα οι αντικειμενικοί να πιάσουν το πληκτρολόγιο στα χέρια. Αν σε έχει ταΐσει, ποτίσει, φιλοξενήσει ο Ιβάν, τα ξεχνάς όλα. Αυτό το ποδόσφαιρο θέλουν. Της αλητείας. Και, φυσικά, να αδικείται ο Ολυμπιακός. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που ονειρεύονται.

ΥΓ4: Εκεί που είσαι, στα 2 Πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Ελλάδας, ήμουν το 1933 και το 1953 αντίστοιχα. Εδώ που είμαι, στα 41 Πρωταθλήματα και τα 26 Κύπελλα Ελλάδας, ποτέ δεν θα 'ρθεις. Τουλάχιστον σε αυτήν τη ζωή και σε αυτόν τον πλανήτη.

Δημοσίευση: Απριλίου 17, 2014