Εθνική ενότητα χωρίς τους νταβατζήδες

Τι κρύβεται πίσω από την αδιάλλακτη «ηθική»; Η ακόρεστη ματαιοδοξία. Τι μας λένε οι «ηθικοί» ΑΝΕΛίτες και ΣΥΡΙΖαίοι, όταν λόγω της εξαιρετικής περίστασης, προτείνουμε ως μόνη λύση την εθνική ενότητα; «Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κυβέρνηση με αυτούς τους διεφθαρμένους τους μνημονιακούς»… Μας κατηγορούν μάλιστα, ότι μέσα από την εθνική ενότητα επιζητούμε συγχωροχάρτια για τους Νεοδημοκράτες και τους ΠΑΣΟΚους!!!!!!

Ποιός λαϊκός αρθρογράφος ζητάει συγχωροχάρτια για τα λαμόγια;

Απλά σεβόμαστε την ετυμηγορία του Ελληνικού λαού. Τουλάχιστον προσωπικά, δεν παραδέχτηκα ποτέ ούτε το ήθος, ούτε την αξία κανενός και μάρτυρες μου είναι τα άρθρα μου. Ούτε ζήτησα από τους αντιμνημονιακούς είτε να δώσουν συγχωροχάρτι σε κανέναν, είτε να αλλάξουν εκείνοι την αντιμνημονιακή τους στάση. Ζήτησα να δώσουν μία πραγματική ευκαιρία στους μνημονιακούς, να αλλάξουν στάση και στρατόπεδο, χωρίς να εξαναγκαστούν σε αυτοεξευτελισμό και πολιτική αυτοκτονία, όχι για χάρη αυτών, αλλά για το καλό της πατρίδας, που αυτήν την ώρα έχει ανάγκη την ενότητα όσο ποτέ.

Μήπως ο Κολοκοτρώνης παραδεχόταν και ταυτιζόταν με τον Πετρόμπεη, τον Ζαΐμη και τον Μαυροκορδάτο, όταν έκανε μαζί τους κυβερνήσεις; Ούτε είπα, ότι κυβέρνηση εθνικής ενότητας συνεπάγεται παραγραφή και αμνηστία κάποιου από τους συμμετέχοντες. Βέβαια φαίνεται αντιφατικό και παράξενο, κάποιος να κυβερνά και ταυτόχρονα να δικάζεται, αλλά αυτές τις ημέρες ούτως ή άλλως συμβαίνουν παράξενα και ακραία πράγματα. Αλλωστε προς το παρόν δεν είναι υπόδικος ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος και μέχρις ώρας δεν υπάρχει ούτε αποχρώσα ένδειξη για χρηματισμό αυτών των δύο. Ακόμα και όλοι εμείς, που έχουμε πολύ μεγάλες υποψίες για τα ατομικά κίνητρα της αλλοπρόσαλλης και εθνικά καταστροφικής πολιτικής που ασκούν, δεν μπορούμε να απορρίπτουμε την ετυμηγορία των εκλογών. Άλλο οι υποψίες και άλλο τα αποδεικτικά στοιχεία.

Την αντίφαση λοιπόν δεν την δημιούργησα εγώ· την δημιουργεί ο λαός με τις επιλογές του, τις οποίες δεν μπορούσα να απορρίψω εκ προοιμίου και μάλιστα χωρίς να έχω και μεγάλη εμπιστοσύνη στους αντιμνημονιακούς. Μακάρι να ξεκαθαρίσει τα πράγματα ο λαός, αλλά μέχρι τώρα δεν το έκανε· και μακάρι τα αντιμνημονιακά κόμματα να πείσουν περισσότερο, αλλά είναι πασιφανές ότι χωλαίνουν τα ίδια και όχι ο λαός που δεν τα εμπιστεύτηκε στις προηγούμενες εκλογές. Συνεπώς η πρόταση μου για κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το πολιτικό προσωπικό που προέκυψε από τις εκλογές ΗΤΑΝ μονόδρομος για έναν δημοκράτη.

Ωστόσο αυτός ο μονόδρομος δεν πορεύεται κατά τις ορέξεις των λιγούρηδων της εξουσίας. Ούτε τους παρακάλεσα, ούτε πρόκειται να επιμείνω περισσότερο. Αν ήσαν έστω και στο ελάχιστο αντάξιοι των περιστάσεων και της τιμής που τους έγινε, να εκπροσωπούν τον Ελληνικό λαό σε τόσο δύσκολες ώρες, θα είχαν πραγματοποιήσει την εθνική ενότητα χωρίς την προτροπή κανενός. Μόνοι τους απεδείχθησαν ολίγοι και ανάξιοι. Και βέβαια δεν είναι μόνο οι ΣΥΡΙΖαίοι και οι ΑΝΕΛίτες αδιάλλακτοι. Εξ ίσου, για να μην πω περισσότερο, αδιάλλακτοι είναι και οι μνημονιακοί, οι οποίοι βάζουν ως όρο για την εθνική ενότητα την απόλυτη και διακηρυγμένη υποταγή στην ευρωγερμανική εξουσία!!!!!!

Ο λαός πρέπει πλέον να αναζητήσει άλλους δρόμους για την εθνική ενότητα παρακάμπτοντας και απορρίπτοντας τους καιροσκόπους πολιτικάντηδες. Στο μόνο που θα συμφωνήσω με όλους αυτούς τους ηθικολόγους υποκριτές, είναι ότι όλοι τους δικαίως κατηγορούν αλλήλους ως διεφθαρμένους απατεώνες. Και για να πω την αλήθεια, αισθανόμουν κάπως άβολα για την πρόταση εθνικής ενότητας με όλους αυτούς τους υποκριτές μέσα, γιατί πάντα ήξερα τι χλιμίτζουρες είναι, αλλά τι άλλο μπορούσα να προτείνω, εφόσον είναι πάγια αρχή μου ο σεβασμός στην λαϊκή βούληση;

Αν ο λαός μετάνιωσε για τις επιλογές του, ήγγικεν η ώρα να τις αλλάξει. Ακόμα και ο πιο συντηρητικός, ο πιο ανασφαλής, ο πιο φοβισμένος ψηφοφόρος, έχει την δυνατότητα να ρίξει μία εντελώς ακίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα χλαπάτσα στο πολιτικό σύστημα και την κάλπικη Ευρώπη. Και δεν είναι μόνο ακίνδυνη αυτή η χλαπάτσα. ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ. Ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσει κανείς στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές, ανεξάρτητα από το τι προτίθεται, ή απλώς σκέφτεται να κάνει στις εθνικές εκλογές, το Λευκό στις Ευρωπαϊκές εκλογές πρέπει να γίνει Εθνικό κίνημα.

Μην ανησυχούμε για τις έδρες μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Και με εκατό ψήφους, τις παίρνουμε αυτές τις έδρες. Αλλά και να τις χάναμε, σκοτιστήκαμε· είδαμε πόσο «χρήσιμες» ήσαν μέχρι σήμερα. Καλύτερα θα τα καταφέρναμε χωρίς την ντόλτσε βίτα των ευρωβουλευτών στο Στρασβούργο.

Κάθε πατριώτης οφείλει να δώσει αυτήν την ηχηρή απάντηση τόσο σε αυτούς που κατακρεουργούν τον Ελληνικό λαό, όσο και στους εγχώριους σπεκουλαδόρους της δυστυχίας μας. Κι αν υπάρχει ένα κόμμα, μία οργάνωση, μία πρωτοβουλία πολιτών, που έχει εθνικό φιλότιμο, οφείλει να συνταχθεί με αυτήν την πρωτοβουλία και σε αυτές τις Ευρωεκλογές να μην αγρεύσει ψηφαλάκια. Υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα για την πατρίδα από την διαρκή καταμέτρηση του καπελώματος του λαού.

Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε, ότι υπάρχουν απλοί και ανώδυνοι τρόποι, για να επιβάλουμε την βούληση μας. Ποιο μήνυμα έχουμε δώσει μέχρι σήμερα σε αυτούς, που μας κακοποιούν; Το μήνυμα της μηδενικής αντίδρασης και της αθεράπευτης διχόνοιας. Το μήνυμα της παντελούς έλλειψης ψυχραιμίας και ικανότητας αυτοάμυνας, ή ίσως και της συνειδητής προδοσίας. Πως αλλιώς να ερμηνευτεί η «διαπραγματευτική τακτική» όλων αυτών των τηλεπολιτικών και τηλεδημοσιογράφων, που τέσσερα χρόνια τώρα διαλαλούν όλη την ημέρα και όλη την νύχτα «εμείς δεν φεύγουμε από το ευρώ, ότι και να μας κάνουν»; Αυτήν την διαρκή δημόσια διακήρυξη υποταγής την λένε «σκληρή διαπραγμάτευση» και εμείς ακόμα τους ανεχόμαστε…

Ας απαντήσουμε τουλάχιστον εμείς, όπως θα έπρεπε. Λευκό σε αυτές τις ευρωεκλογές σημαίνει «θα το σκεφτούμε, αν θα παραμείνουμε σε αυτήν την Ε.Ε.». Αυτή ήταν και παραμένει η μόνη σωστή διαπραγματευτική στάση απέναντι σε αποδεδειγμένους εκβιαστές. Τώρα πλέον αποδεικνύεται, ότι δεν είναι μόνο η μόνη σωστή διαπραγματευτική στάση· είναι γενικότερα η μόνη σωστή οδός. Εφόσον τα πράγματα είναι τόσο ρευστά ακόμη και για την ύπαρξη της ζώνης του Ευρώ, εφόσον έγιναν «ευρωσκεπτικιστές» ακόμη και αυτοί, που μας κατακλέβουν με το ευρώ, μόνο παλαβοί θα συνέχιζαν να βροντοφωνάζουν «εμείς σε καμία περίπτωση δεν φεύγουμε από το ευρώ».

Θα πάμε για άλλη μία φορά στις κάλπες, για να επιβραβεύσουμε αυτούς τους παλαβούς Ηρόστρατους;

Βέβαια υπάρχουν και οι άλλοι· εκείνοι που λένε ότι δεν θέλουν το ευρώ και την Ε.Ε… Αν είναι ειλικρινείς, γιατί να μην συνταχθούν με το λευκό; Τι τις θέλουν τις έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο; Σε τι βοήθησαν μέχρι τώρα αυτές οι έδρες στις αντιενωσιακές τους επιδιώξεις; Το μόνο που δείχνει η εμμονή στην κατάληψη τέτοιων εδρών, είναι η έφεση στο βόλεμα και στις αργομισθίες.

Το ίδιο ισχύει και για όσους λένε ότι αγωνίζονται για «μια άλλη Ευρώπη»… Σε τι βοηθάει τον αγώνα τους ο εναγκαλισμός των ευρωκοινοβουλευτικών προνομίων; Αν πραγματικά θέλουν μια άλλη Ευρώπη, ας διαμαρτυρηθούν για τον διακοσμητικό ρόλο της ευρωβουλής, απέχοντας για μία έστω θητεία από αυτήν.

Αναμφισβήτητα το λευκό, ως πολιτική στάση, δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται εσαεί. Η διαμαρτυρία πρέπει γρήγορα να δώσει την θέση της σε πραγματικές και ουσιώδεις προτάσεις. Με ένα λευκό στις ευρωεκλογές δεν ολοκληρώνεται το δημοκρατικό μας καθήκον. Με αυτό αρχίζει. Με αυτήν την προϋπόθεση, οι επόμενες Ευρωεκλογές είναι μία σπάνια ευκαιρία για την σφυρηλάτηση της εθνικής ενότητας μέσα από ένα βροντερό ΟΧΙ, που θα εκφραστεί με το ΛΕΥΚΟ.

ΥΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Εννοώ πραγματικά λευκό ψηφοδέλτιο και όχι το κουτοπόνηρο κλεψίτυπο ανθυπομόρφωμα που ονομάζεται Λ.Ε.Υ.Κ.Ο., ούτε άκυρο, γιατί δεν είμαστε αγράμματοι, ούτε αποχή, γιατί δεν είμαστε αδιάφοροι.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 09, 2014