Το άρθρο 120

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι επικαλούνται το ακροτελεύτιο άρθρο του συντάγματος, με τρόπο που αποδεικνύει, ότι ούτε αυτό δεν έχουν διαβάσει ποτέ (ή σκοπίμως το παραποιούν). Και το κωμικοτραγικό είναι, ότι το άρθρο αυτό είναι από τα πολύ λίγα άρθρα, που αξίζουν πραγματικά να σεβόμαστε.

Το άρθρο 120 στην 4η παράγραφο λέει: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ»

Ολοι όσοι ορέγονται ένα σύνταγμα χωρίς αυτές τις τρείς λέξεις (με τους ίδιους στην εξουσία βέβαια) τις ξεχνάνε και για το υπάρχον σύνταγμα… Επειδή όμως (ευτυχώς) υπάρχουν, αυτό σημαίνει: πρώτον· το παρόν σύνταγμα επιτρέπει όχι μόνον την αναθεώρηση του, αλλά και την πλήρη κατάλυση του, αρκεί να γίνει με ειρηνικά μέσα, δηλαδή εκλογές, ή δημοψήφισμα. Δεύτερον· ακόμα και αν δεχτούμε, ότι η κυβέρνηση δεν παραβιάζει απλώς το σύνταγμα (πράγμα που όντως συμβαίνει) αλλά το καταλύει, το κάνει αυτό με την βία; Προέκυψε, έστω από δημοσκοπήσεις, δυσαρμονία με την σχετική πλειοψηφία; Υπάρχει κάποια άλλη πολιτική ομάδα με μεγαλύτερη απήχηση; 

Ας αφήσουν τους ψευτοπατριωτισμούς οι ανώνυμοι, γιατί δεν πείθουν κανέναν ανιδιοτελή πολίτη για τις «αγνές» τους προθέσεις. Οσοι «πείθονται», για άλλους λόγους πείθονται… Ο λαός ξέρει καλά, ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και δεν ξεγελιέται από την προβιά (παραλλαγής) που φοράνε.

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι όμως, αυτήν την βολική για σαματάδες «ερμηνεία», δεν την κάνουν μόνο ακροδεξιοί. Από τους «ανυπότακτους» συνδικαλιστές μέχρι τους μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων περισσεύουν οι «πατριωτικές» κορώνες με το «συνταγματικό» πασπάλισμα του κατακρεουργημένου από τους ίδιους άρθρου. Του άρθρου, που όπως ακριβώς είναι διατυπωμένο, αποδεικνύει το μεγαλείο και την ανωτερότητα της δημοκρατίας απέναντι στις κάθε λογής πατριδοκάπηλες ασυναρτησίες. 

Οι κουτοπόνηροι επιζητούν νομικά ερείσματα για τους μύχιους πόθους τους και τα ύπουλα σχέδια, ακριβώς στο άρθρο, που δεν έπρεπε να πιάσουν ποτέ στο στόμα τους. Και φυσικά δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την πατρίδα και την δημοκρατία. Απλώς θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση των χαλίφηδων με καθαρά συμμορίτικους όρους. Μήπως τελικά πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά, πως θα απαλλαγούμε από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά «δημοκρατίας» τύπου Βαϊμάρης, που φορτωθήκαμε τα τελευταία χρόνια; Αν δεν το κάνουμε ούτε τώρα, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Η λύση θαρρώ πως βρίσκεται σε ένα νέο δίκαιο, δημοκρατικό και λειτουργικό σύνταγμα και μία νέα νομοθεσία με τα ίδια χαρακτηριστικά, που θα είναι η αποστομωτική απάντηση σε κάθε επίδοξο «σωτήρα». 

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 28, 2013