Μανωλάδα : Μουδιάσαμε πολύ βολικά.

Δεν φαίνεται να συγκίνησε όσο θα έπρεπε τελικά η υπόθεση της μανωλάδας την ελληνική κοινωνία, αλλά απ ότι είδαμε στα φραουλοχώραφα, ούτε ακόμη και τους ίδιους τους επίσημους εκπροσώπους των Μπαγκλατεσιανών εργατών που ζούν σε συνθήκες αθλιότητας, στο όνομα της βιομηχανίας του "κόκκινου" χρυσού".

Ο πρέσβυς του Μπαγκλατές,με το ασταλάκωτο σατέν Armani suit έκανε μια περιοδεία ως καίσαρ,με την μερτσέντες, συνοδεία φρουρών και περιπολικών με φάρους αναμένους, στα παραπήγματα και το μόνο που τον ενδιέφερε, ως αλεπού, ήταν να ...διατηρηθούν οι παραδοσιακά καλές σχέσεις της χώρας του με τη δική μας.

Οσο δεν βιάστηκε να έρθει στις παράγκες απο νάυλον, κατέφθασε μετά απο 2 ημέρες παρακαλώ, τόσο σκοτώθηκε να διαβεβαιώσει ότι πρόκειται για "μεμονωμένο περιστατικό" που δεν χαρακτηρίζει τη χώρα που "γέννησε τη δημοκρατία".

Μας είπε οτι οι έλληνες είναι καλοί άνθρωποι και θα συμφωνήσουμε.

Ομως, ούτε το περιστατικό ήταν μεμονωμένο, καθώς κάθε χρόνο γίνονται τα ίδια και τα ίδια μια δεκαετία τώρα, ούτε μπορεί η καλωσύνη να είναι χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας που βλέπει, παρατηρεί, επωφελείται και παράλληλα σιωπά.

Μια σιωπή που έχει ποτιστεί με διώξεις δημοσιογράφων απο τα χωράφια, με προπηλακισμούς, σπασμένες κάμερες και σκόπιμη, συστηματική και συνειδητή προσπάθεια, για σκοτάδι, να μη βγεί το θέμα της αθλιότητας των συνθηκών των εργατών και της δράσης της μαφίας της φράουλας, στο φώς, έξω απο τα γεωγραφικά όρια της Βάρδας και της Μανωλάδας.

"Κι αλλού έτσι γίνεται με τους εργάτες", αντέτειναν σαστισμένα, χωρίς ούτε οι ίδιοι να το πιστεύουν.

Οταν τα χωριά γέμεισαν με αστυνομικούς και κάμερες, όταν το θέμα πήρε παγκόσμιες διαστάσεις τότε, άρχισαν να...ζητούν την προστασία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, διότι, "δεν είναι όλοι ίδιοι", όπως φώναζαν.

Και σίγουρα δεν μπορεί ν' αποκλείσει κανείς ότι θα υπάρχουν και οι νοικοκυραίοι που πληρώνουν τους εργάτες και τους δίνουν και μια στέγη να πιούν λίγο νερό και να πλυθούν.

Τι να κάνουμε τώρα δηλαδή; ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ;

Να βάλουμε το πωπούϊ, επειδή αδικούνται λέει, οι καλοί και μόνο ένας επιχειρηματίας ήταν ο κακός;

Δεν γνωρίζουν δηλαδή ότι, όσο μεγαλώνει το σπυρί κάποια στιγμή θα σπάσει και το πύον και η βρώμα της πληγής θα σκεπάσει τα πάντα;

Οσο κακομεταχειρίζεται κανείς το συνάνθρωπό του απο όποια χώρα κι αν κατάγεται, όποιο χρώμα και να έχει το δέρμα του, ή έστω απλώς βολεύεται απο αυτή την κατάσταση και σιωπά, είναι ένοχος ή συνένοχος και είναι λογικό να υποστεί τις συνέπειες.

Ομως έγινε άνθρακας ο "κόκκινος χρυσός", και στο ανθρακορυχείο του καταπλακώθηκαν οι εργάτες πρώτα πρώτα. και κερατάδες και δαρμένοι.

Απλήρωτοι 6 μήνες ή με "πέτσινες" 4μηνες επιταγές, ακάλυπτες και άχρηστες στα χέρια, χωρίς δουλειά πλέον στα 500 στρέμματα και βάλε του άφαντου επιχειρηματία, με τις φράουλες να σαπίζουν αμάζευτες στα χωράφια...

Η ζημιά έγινε και στον απόηχο της, κάποιοι ακόμη εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις.

Περιοδείες κλιμακίων κομμάτων,πομπώδεις δηλώσεις συμπαράστασης , αλλα απο..τηγανίτα τίποτα.

Ούτε γιατροί στα παραπήγματα, για να μην σκάσει εκεί καμιά υγειονομική βόμβα που θα πάρει σβάρνα ολόκληρη την περιοχή, ούτε υπηρεσίες ελέγχου της μαύρης εργασίας, ούτε έλεγχοι για φοροδιαφυγή ούτε τίποτα. Το blues της θλιβερής καθημερινότητας στις φάρμες της φράουλας ηχεί μονότονα, όπως οι βαριές σταγόνες της βροχής στα νάυλον των παραπηγμάτων, αλλα όχι αρκετα δυνατά για να ξυπνήσει συνειδήσεις, στη μουδιασμένη δυτική μας κοινωνία.

Και μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, θα εξακολουθεί να κάνει μόνο τις καρδιές εκείνων των λίγων, άγνωστων συνήθως, που νοιάζονται πραγματικά να ραγίζουν.

Και πιστέψτε με, τα φώτα της δημοσιότητας έσβησαν υπερβολικά γρήγορα. Σαν φλάς.Βλέπετε οι πολίτες του Μπαγκλαντές που το μόνο αμάρτημα τους είναι οτι είναι φτωχοί και ικέτες, δεν ψηφίζουν εδώ.

"We have become comfortably numb", μουδιάσαμε πολύ βολικά, όπως προφητικά τραγούδησαν οι Pink Floyd τη δεκαετία του '80.

WE HAVE BECOME COMFORTABLY NUMB.....

Νίκος τσιαμτσίκας

Δημοσίευση: Απριλίου 21, 2013