Ο δικός μου Σεπτέμβρης δεν είναι ιδέα κανενός «καλλιτεχνικού διευθυντή», έστω και ιθαγενή!

Θέλω πίσω το δικό μου γλυκό Σεπτέμβρη… δε φταίω εγώ, η φαντασία μου ίσως που σε αναπολεί κάπου ανάμεσα στα χαρακώματα της κοινωνικο-οικονομικής μας ένδοιας, κάπου ανάμεσα σε ληγμένες δόσεις και λογαριασμούς προς εφορία, ΔΕΗ, τράπεζες και άλλα ευγενή ιδρύματα, κάπου ανάμεσα σε νεόκοπα και μη blogs που ακτινοβολούν περιττές δόσεις ενέγειας. 

Αρχές Φθινοπώρου! ΠΙΚΡΑ… την παλεύω όπως-όπως, ξάφνου πάνω μου σέρνεται το σκοτάδι με τυλίγουν μαύρα μεσάνυχτα, ψυχανεμίζομαι στην απόλυτη πολιτιστική ανυπαρξία με όλα τα συμπτώματα του α-κρουστου πανικού –ταχυπαλμία, κρύος ιδρώτας, ξηροστομία, δύσπνοια- σύνελθε με λέω εφαρμόζοντας βαθιές αναπνοές αντικρίζοντας απέναντί μου τον Κορίνθιο ιθαγενή και παγκόσμιο κρουστό Νίκο Τουλιάτο να μου λέει φάτσα – μπάτσα στ΄ αλώνι της ενημέρωσης του e-korinthos ότι ήταν ανάγκη του Σεπτέμβρη η κρουστοπανήγυρις!!! Τι κάνω τώρα ε; Πώς θα επιβιώσω εγώ, η Κορινθία, ο Σεπτέμβρης μου αν –λέω αν- το 2013 κρουστοπανήγυρις πάπαλα; Πώς ανέπνεα όλα αυτά τα χρόνια δίχως πανηγύρι κρουστών, Ν.Τ. και A.J; ε; Πολιτιστικό χάος, πυκνό σκοτάδι, τρόμος και όμως επιτέλους πιάνω πάτο (καιρό το περιμένω) και τότε… δε μας χέζεις ρε νταλάρα λέω. Όλα τα καλοκαίρια τρέχουν και δε λένε να φτάσουν εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλο το Νομό, κάτω από κάστρα, πλατείες, αγάλματα, αυλές, παραλίες, βουνά, λαγκάδια, βιβλιοθήκες, πέτρινα θέατρα, αποθήκες, στάβλους… νησάφι χορτάσαμε πρέπει κάποια στιγμή και να χωνέψουμε. 

Ο Σεπτέμβρης ήταν κάποτε δικός μου, γλυκός, ήπιος της περισυλογής και της ανασύνταξης, τώρα βανδαλισμοί νέων μέτρων (σιγά μην πάλιωσαν τα προηγούμενα), καθημερινότητα της ντροπής και της ανέχειας… έχω και σένα να μου ξεφουρνίζεις ότι ο Σεπτέμβρης έχει ανάγκη την κρουστοπανήγυρη. Άστα σου λέω μαύρος Σεπτέμβρης. Όμως εγώ θα πάρω κάποτε πίσω το δικό μου γλυκό Σεπτέμβρη που δεν υπήρξε και δε θα υπάρξει ποτέ ως ιδέα κανενός «καλλιτεχνικού διευθυντή».

Για το parakato
atithi

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 11, 2012