Αναζητώντας την επόμενη δόση...

Κοιτάζοντας κάποια πρωτοσέλιδα εφημερίδων σήμερα, καθότι έχω αποσυνδέσει την τηλεόραση εδώ και πολύ καιρό, έπεσε το μάτι μου σε ένα γνωστό μοτίβο, που επαναλαμβάνεται κάθε 2-3 μήνες περίπου τον τελευταίο χρόνο. Πρόκειται για την κωμικοτραγική παράσταση της «εξασφάλισης της επόμενης δόσης».

Κάθε έννοια αξιοπρέπειας έχει χαθεί προ πολλού, ενώ πιστεύω ότι ακόμα και η λέξη ξεφτίλα είναι λίγη για να περιγράψει την κατάστασή μας. Οι Γερμανοί, Γάλλοι, Φιλανδοί και λοιποί Ευρωπαίοι εκπρόσωποι των τραπεζών βγαίνουν κάθε τρεις και λίγο και απειλούν θρασύτατα ότι αν δεν πάρουμε κι άλλα μέτρα, αν δεν ξεπουλήσουμε γρήγορα ο,τι απέμεινε από την δημόσια περιουσία, αν δεν εξαλείψουμε κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και δεν χαλαρώσουμε κι άλλο την (ήδη ξεχειλωμένη) εργατική νομοθεσία, τότε θα μας τιμωρήσουν, στερώντας μας από την πολυπόθητη επόμενη δόση, είτε αυτή λέγεται πέμπτη, είτε έκτη, είτε έβδομη. Το να βλέπω την κυβέρνηση ενός υποτίθεται κυρίαρχου λαού να σέρνεται στα πόδια των διεθνών τοκογλύφων και να δέχεται κάθε ταπείνωση και εξευτελισμό, αρκεί να εξασφαλίσει την επόμενη δόση, μου φέρνει στο μυαλό την επόμενη εικόνα:

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί οι Έλληνες πολιτικοί συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι του ναρκομανή που αναζητά τη δόση του, για την οποία είναι διατεθειμένος να πουλήσει το σπίτι του, την περιουσία του, την ίδια του τη μάνα. Δεν είμαι βέβαια τόσο αφελής ώστε να αναρωτηθώ κάτι του στυλ «καλά, τσίπα δεν έχουν πάνω τους;». Είμαι πεπεισμένος ότι τα ανθρωπόμορφα όντα που μας κυβερνούν δεν γνωρίζουν καν τις έννοιες ηθική, ντροπή, συνείδηση. Ακόμα όμως και μέσα από το πρίσμα του απόλυτου ατομισμού, που αποτελεί ίσως το μοναδικό κίνητρό τους, είναι φανερό πως δεν βγαίνουν κερδισμένοι. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούν να περπατήσουν αφύλαχτοι στο δρόμο. Αρκετοί δεν πρόκειται να βάλουν καν υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές, καθώς ξέρουν από τώρα ότι δεν θα ξαναβγούν. Κάποιοι ετοιμάζουν ήδη τις βαλίτσες τους για το εξωτερικό.

Από την άλλη, η ίδια η λέξη αντιπολίτευση αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο στην Ελλάδα του 2012. Ο Σαμαράς, που υποτίθεται διεκδικεί την πρωθυπουργία στις επόμενες εκλογές, προσάρμοσε την πατριωτική του μαγκιά από το «όχι στο μνημόνιο» στο «όχι στην υπογραφή της συναίνεσης, αφού τα λόγια μας έχουνε μπέσα»... Η Αριστερά αποδεικνύεται από κατώτερη των περιστάσεων ως ανύπαρκτη, αφού περιορίζει τη δράση της σε μερικές τετριμμένες αντιπαραθέσεις μέσα στη βουλή, χωρίς δύναμη και ουσία, αφήνοντας ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία για «αποδόμηση» του Παπαδήμου, ενός δοτού πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης που δεν έχει την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση, του ανθρώπου που διετέλεσε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας και των θαλασσοδανείων. Ακόμα και η κριτική του... καμένου πρώην βουλευτή της ΝΔ, Πάνου Καμμένου, ξεπέρασε σε μαχητικότητα αυτήν της Αριστεράς! Για το ΛάΟΣ δεν αξίζει καν να σχολιάσω, λυπάμαι μόνο αυτούς που το ψηφίζουν, ακόμα κι όλες οι χορτολιβαδικές εκτάσεις του μεγαλοκτηματία Καρατζαφέρη δεν αρκούν για να βοσκήσουν τόσα ζώα...
http://falsefaith.blogspot.com/

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 16, 2012