Το άγαλμα που ονομάζεται Κάρολος Παπούλιας

Την ώρα που ξεκληρίζεται η κοινωνία ολόκληρη, ο “Ανώτατος Άρχων” συναυλιάζεται στις Καμεράτες.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας συνεχίζει την παράδοση των Προέδρων – τίποτα, που ατυχώς ανέχθηκε η Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια και κυρίως μετά την “ιστορική” αναθεώρηση του Συντάγματος που είχε κάνει ο αλήστου μνήμης αρχι-απατεώνας Α. Παπανδρέου.
Και τί δεν είδαμε στην καρέκλα αυτού που – υποτίθεται – θα έπρεπε να υπηρετείται από άτομα “Πανελλήνιου Κύρους”. Από προέδρους εντελώς σούργελα (Σαρτζετάκης: η υπέρτατη γελιοιότητα) ως αποτυχημένους πολιτικούς (Στεφανόπουλος: Το κόμμα του έπαιρνε λιγότερες ψήφους από το κόμμα των Κυνηγών και τον Βεργή).
Το τελευταίος στη λίστα, ο Κ. Παπούλιας, είναι η επιτομή της “λύσης ανάγκης”. Πολιτικό ανάστημα κάτω του μετρίου, πολιτικός που “ανδρώθηκε” στο “μετερίζι” της μίζας και της αρπαχτής, στη χώρα του Πασοκιστάν του Παπανδρέου.
Μια μετριότητα, που ελέω πολιτικών ζυμώσεων έφτασε στο ανώτατο αξίωμα, λόγω της “εφεύρεσης” – παρωδία του Καραμανλή.
Τη στιγμή που το κοινωνικό κράτος ξεριζώνεται και οι όποιες κατακτήσεις των εργαζομένων πάνε στο καλάθι των αχρήστων από την Κυβέρνηση – Χούντα του ΓΑΠ, ο “Πρόεδρος” παραμένει άφωνος και ζαρωμένος.
Ούτε μια λέξη δεν καταφέρνει να ψελίσει.
Ακίνητος, άλαλος, ανύπαρκτος.
Αντιθέτως διακρίνεται από μεγάλη κινητικότητα όταν πρέπει να παρευρεθεί στα πανηγυράκια που στήνει το Λαμπρακιστάν, με την συμμετοχή του εθνικού μας τραγουδισταρά Ραγκουσονταλάρα.
Άλλη μια θλιβερή φιγούρα της πολιτικής κατάντιας.

“Με λένε Πόπη”

http://amantomatimou.wordpress.com/

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 17, 2010