Τιμή μας και καμάρι μας

Γρηγόρης Νικολόπουλος |

Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών στην παραοικονομία δεν προκαλεί ασφαλώς καμία εντύπωση. Είμασταν σίγουροι πολύ πριν μας το πει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Γιοχάνες Κέπλερτου Λιντς κ. Φρίντριχ Σνάιντερ. Η ελληνική οικονομία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην παραοικονομία. Και πολύ καλά κάνει, διότι αλλιώς δεν θα επιβίωνε. Ούτε η οικονομία ούτε οι πολίτες. Τι είναι η παραοικονομία; Τα χρήματα που διακινούνται χωρίς αποδείξεις, χωρίς δηλαδή να πληρώνονται φόροι στο Δημόσιο. Υπό την ορθή λογική, εφόσον υπάρχουν χρήματα που... φοροδιαφεύγουν, το Δημόσιο έχει ελλείμματα, συνεπώς καλό θα είναι να συλλάβει τη φοροδιαφυγή και να μειώσει τα ελλείμματα. Υπό μια άλλη, λίγο χιουμοριστική, λίγο αιρετική, αλλά σε κάθε περίπτωση ρεαλιστική για τα ελληνικά δεδομένα λογική, καλύτερα να μην εισπραχθούν τα χρήματα που φοροδιαφεύγουν. Και αυτό διότι αν εισπραχθούν θα χαθούν και αυτά στις βαθιές τσέπες της κρατικής διαφθοράς. Οσο περισσότερους φόρους εισπράττει αυτό το κράτος τόσο περισσότερο πλουτίζουν τα κομματικά στελέχη που απαρτίζουν τον κρατικό μηχανισμό, τόσο περισσότερο πλουτίζουν οι «κουμπάροι», οι «κολλητοί», τα «δικά μας παιδιά». Τα χρήματα λοιπόν που θα εισπραχθούν αν συλληφθεί η φοροδιαφυγή- ευτυχώς αυτό δεν θα συμβεί λόγω ανικανότητας των κυβερνώντων- θα καταλήξουν στις τσέπες των κυβερνώντων. Αρα, καλύτερα να κυκλοφορούν «μαύρα», να κινείται και λίγο η οικονομία. Πέραν της πλάκας πάντως, με το υπουργείο Οικονομίας να επιβάλλει διαρκώς νέους φόρους, να βάζει το χέρι στην τσέπη των νομοταγών φορολογούμενων για να καλύψει τα ελλείμματα που δημιουργούνται από τη διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση και να σκαρφίζεται τρόπους για να μη μείνει ούτε ένα ευρώ στην τσέπη μας, είναι λογικό ο έλληνας πολίτης να γίνεται φοροφυγάς- στον βαθμό που μπορεί ο καθένας. Υπάρχει μια δίκαιη αγανάκτηση όταν πληρώνεις φόρους και βλέπεις ότι δεν παίρνεις τίποτα πίσω: ούτε Υγεία, ούτε Παιδεία, ούτε δημόσια τάξη και ασφάλεια, ούτε δρόμους, ούτε υποδομές. Πληρώνεις φόρους και ξέρεις ότι θα πάνε στις τσέπες των «ημετέρων». Και αυτό είναι τόσο δυσάρεστο που νιώθεις ότι αν δεν φοροδιαφύγεις λίγο, αν δεν κάνεις κι εσύ κάποια κομπίνα, αν δεν χτίσεις ένα αυθαίρετο, αν δεν κλείσεις έναν ημιυπαίθριο, αν δεν «φας» μια επιδότηση, είσαι το θύμα της υπόθεσης.

Αν σε αυτά προσθέσεις τα συναισθήματα που σου δημιουργεί η δημοσίευση των στοιχείων που αφορούν την περιουσία των υπουργών και των πολιτικών γενικότερααπό τα οποία διαπιστώνεις ότι οι φουκαράδες μετά βίας επιβιώνουν- τότε πια νιώθεις εντελώς αφελής και σε πνίγει η αγανάχτηση.

Για αυτό λοιπόν, αγαπητέ καθηγητά του Πανεπιστημίου Γιοχάνες Κέπλερτου Λιντς κ. Φρίντριχ Σνάιντερ, υπάρχουν δύο τρόποι για να μελετήσει κάποιος τον ρόλο της παραοικονομίας σε μια κοινωνία. Η επίπτωση της παραοικονομίας σε μια εύρυθμη κοινωνία και η επίπτωση της παραοικονομίας σε μια κοινωνία με διεφθαρμένους πολιτικούς και δημόσιους υπάλληλους. Μην τα βάζουμε όλα σε ένα καλάθι...

gnikolo@dolnet.gr

Μοιράσου το στο Facebook

Δημοσίευσε το στο Twitter

Δημοσίευση: Αυγούστου 12, 2009