Οι αρμοί της συνουσίας (πολύ βαθιά φιλοσοφία) Κ18 !!!

Πέταξε μια παπαριά ο Αλέξης και ανέκυψε μέγα ηθικοπολιτικοφιλοσοφικό ζήτημα. Οι εμπειρότεροι στην εξουσία νεοδημοκράτες, ξέρουν καλά, ότι αυτά τα κάνεις· δεν τα λες και μάλιστα δημόσια. Γιατί να μην εκμεταλλευτούν την γκάφα του Τσίπρα; Τιμωρούν (πολύ σωστά) τον κακό και αμετροεπή αντιγραφέα.

Μετά τους μεγάλους φιλόσοφους Βορίδη, Μπογδάνο, Παπαδημητρίου κ.λ.π. ας επιτραπεί και στην ταπεινότητα μου να τοποθετηθώ. Η εξουσία είναι μία ατέλειωτη συνουσία, όπου οι μετέχοντες αλλάζουν ρόλους και στάσεις με απώτερο στόχο να γίνουν οι μεγάλοι επιβήτορες στην απέραντη παρτούζα. Δεν είναι δική μου «ανακάλυψη» αυτό· όλοι παραδέχονται ότι η εξουσία είναι αφροδισιακή και οι εξουσιαστές δεν φημίζονται ούτε για την εγκράτεια τους, ούτε για την αιδώ.

Εννοείται βέβαια, ότι στο γλέντι δεν μπαίνει ο καθένας, εκτός αν δέχεται, να έχει για πολύ καιρό την πρώτη θέση στην μακριά γαϊδούρα, γιατί όπως λέει κι ο σοφός λαός, τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους. Και φυσικά δεν κάνει ο καθένας ότι του κατέβει· υπάρχουν κανόνες, υπάρχει σεβάσμια ιεραρχία.

Ας το δούμε όμως ιστορικά το ζήτημα. Κάποτε ο Λουί βαρέθηκε την μακριά γαϊδούρα, καθώς μόνιμα ήταν στην ουρά. Τι πλήξη, τι ανία, όλο τα ίδια και τα ίδια. Κάλεσε λοιπόν τον καρδινάλιο –πρωθυπουργό να επιληφθεί του θέματος.

- Βαριέμαι αφόρητα καλέ μου Μαζαρίνε. Αρμόζει άραγε τέτοια μονοτονία σε έναν Λουί Κένζ; Διαρκώς εσένα έχω μπροστά μου στην μακριά γαϊδούρα.

- Μα το απαιτεί το πρωτόκολλο Υψηλότατε. Τι να πω κι εγώ, που σ αυτήν την ηλικία σας έχω πίσω μου;

- Εγώ τι να πω, που το κωλομπότσι μου πηδάει τη μάνα μου;

- Μα τι λέτε Μεγαλειότατε; Απλά συνεργαζόμαστε επί κυβερνητικών θεμάτων.

- Το ίδιο κάνουμε και μαζί Σεβασμιότατε, αλλά βαρέθηκα. Θέλω γυναικεία κορμάκια. Θέλω φρέσκια σάρκα. Ολο καρδινάλιους, καρδινάλιους, θ` αγιάσω στο τέλος. Τόση χαρά, τόση λαγνεία στο βασίλειο μου κι εγώ εκεί, στο τέλος της ουράς, λες κι έχω κατουρήσει στο πηγάδι.

- Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας Εκλαμπρότατε. Ο βασιλιάς οφείλει να ίσταται ψηλά και να μην συγχρωτίζεται με την πλέμπα.

- Τρίχες. Λε τα σε μουά Πανιερότατε. Θα κάνω μεταρρύθμιση. Τέρμα η επετηρίδα στην μακριά γαϊδούρα· όλα φρή από δώ κι εμπρός.

- Εχω υποστεί σοκ Πανακριβότατε. Δηλαδή θα καταλύσετε τους θεσμούς;

- Όχι Πανοσιότατε· απλά θα φτιάξω νέους. Εχω έμπνευση σήμερα… [Μιλώντας κατευθύνεται προς το παράθυρο.] Καλέ τι όμορφο αγόρι αυτός ο Ντ` Αρτανιάν. Μου έφτιαξε την διάθεση τώρα…

- Εεε χμμ, λέγατε για την μεταρρύθμιση Παναξιότατε…

- Α, ναι. Λοιπόν προτείνω να φορέσουμε στους σωματοφύλακες ένα ροζ σατέν κολάν. Θα φωτίζει περισσότερο.

- Να προσθέσουμε και φουφούλες και να αφήσουμε ανοιχτό το μπούστο. Με μια λευκή λουλουδέ δαντέλα και χρυσά στράς θα δένει τέλεια.

- Γκιβ μι φάιβ Ιούλιε. Μόλις ανακαλύψαμε το στυλ Λουί Κένζ. Ωρες ώρες ζωγραφίζεις μπαγασάκο.

- Με κολακεύετε Μεγαλοπρεπέστατε.

- Καλά μου ρθε κι άλλο φλας τώρα. Τι έχω πάθει; Θα οργανώσουμε διαγωνισμό με καινούργια παιχνίδια για την Αυλή και τα καλύτερα από αυτά θα μπούν στο πρωτόκολλο. Θα καλέσουμε στις Βερσαλλίες όλους τους ευγενείς και όλους τους άξιους πολίτες της χώρας. Η ζωή μας θα είναι ένα ατέλειωτο όργιο, αλλά με πλουραλισμό και φαντασία.

- Ετσι θα τους έχουμε όλους μαντρωμένους και απασχολημένους και δεν θα `χουν μυαλά για συνομωσίες εναντίον μας.

- Ο τρόπος που σκέφτεσαι μου ανεβάζει την λίμπιντο. Οργασμός ιδεών φίλε μου. Και σε όσους ξεχωρίζουν για τις επιδόσεις τους, θα απονείμουμε τον τίτλο των Αρμών της Συνουσίας, γιατί χωρίς αυτούς η παρτούζα πάει περίπατο.

- Εχετε δίκιο Εξοχότατε. Είναι πολύ βασικοί παίκτες και πρέπει να τους έχουμε με το μέρος μας. Όμως για να μην σκανδαλίζονται οι λαϊκάντζες, τι θα λέγατε, να τους ονομάζαμε Αρμούς της Εξουσίας; Οσο νάναι προσδίδει κύρος.

- Είσαι απαράμιλλος Παγγαριότατε.

Πέρασαν χρόνοι και καιροί και τελικά η μεταρρύθμιση αποδείχτηκε ανεπαρκής, γιατί άφηνε απέξω νέες φιλοδοξίες για Αυλικά παιχνίδια, καθώς και νέους δυναμικούς παίκτες. Ετσι η αιμοσταγής επανάσταση αποκεφάλισε μαζί με τον απόγονο του βασιλιά Ηλιου και τις χαριτωμένες Αυλικές συνήθειες.

Γι πολύ λίγο όμως. Ως ο εκ της στάχτης του αναγεννημένος Φοίνιξ, έτσι και η χαριτόβρυτος Αφροδίτη αναγεννήθηκε στις καρδιές των νέων εξουσιαστών, που με μεγάλη ζέση αφομοίωναν τις αξίες, που οι ίδιοι «κατάργησαν». Εγιναν βασιλικότεροι του Λουί και επιδεξιότεροι του Μαζαρίνου, αλλά καμιά φορά τους ξεφεύγει εκείνη η ιστορική φράση και μετά τρέχουν να τα μπαλώσουν. Σου, ξου, μου, άλλα είπε ο άνθρωπος και τον παρεξήγησαν οι σκευωροί. Δεν είπε «Λε τα σε μουά», αλλά «Σε μουά λε τά», ή ίσως είπε «Α` μελέ τη τα».

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 22, 2020