Παγκοσμιοποίηση και μεταναστευτικό

0



Κανονικά δύο κατηγορίες ανθρώπων που λογικά θα έπρεπε να θέλουν την παγκοσμιοποίηση είναι οι κομμουνιστές και οι Χριστιανοί. Όμως από το ΚΚΕ ως την Ορθόδοξη δεξιά (και κάποιους από τους ενδιάμεσους) η παγκοσμιοποίηση ταυτίζεται με τον διάβολο (όχι εντελώς αδικαιολόγητα βέβαια, γιατί οι κυριότεροι από τους πρωτεργάτες της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης δεν είναι και τα καλλίτερα παιδιά).

Ιστορικά η πρώτη σοβαρή απόπειρα παγκοσμιοποίησης ξεκίνησε από τον Κύρο και η δεύτερη από τον Αλέξανδρο, ο οποίος ενέταξε στον στρατό του και τον κρατικό μηχανισμό Ασιάτες. Αυτό είχε ως συνέπεια επανειλημμένες στάσεις των Μακεδόνων κυρίως (και άλλων Ελλήνων) αλλά και απόπειρες δολοφονίας και πιθανότατα την δολοφονία του. [Το ότι δεν ήταν ρατσιστής, αποδεικνύεται όχι μόνο από τον γάμο του και την παρότρυνση προς τους συμπολεμιστές του να κάνουν το ίδιο, αλλά και την υπόσχεση να φέρει ο ίδιος στην Μακεδονία τα «μπάσταρδα», όταν ενηλικιωθούν, ως ισότιμους πολίτες. Δηλαδή ήταν παρασάγγας μπροστά από την «δημοκρατική» και ελευθεριάζουσα Αθήνα, όπου η μανία για την «καθαρότητα του αίματος» των πολιτών ξεπερνούσε και αυτήν του Χίτλερ. Δεν δέχονταν ως πολίτες ούτε καν τους υπόλοιπους Ελληνες…]

Αμέσως μετά τον θάνατο του το όνειρο της οικουμενικότητας κατέρρευσε επί της νεκρικής του κλίνης και οι επίγονοι αποδείχτηκαν πολύ μικροί, περιοριζόμενοι σε προσωπικά σχέδια και ματαιοδοξίες. Λίγο αργότερα ο συνετός, αλλά άτυχος Πύρρος προσπάθησε να αναβιώσει το όνειρο του Αλέξανδρου και θέλησε να ενσωματώσει αρχικά τους Ιλλυριούς και αργότερα τους Ρωμαίους, εκτιμώντας τους πολύ περισσότερο από τους εκφυλισμένους Ελληνες της νότιας Ιταλίας.

Η μοίρα το θέλησε να γίνει αλλιώς. Δηλαδή οι Ρωμαίοι ενσωμάτωσαν την Ελλάδα και κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό την οικουμενικότητα για αρκετούς αιώνες. Στο περιβάλλον αυτό βρήκε εύφορο έδαφος η εξάπλωση του Χριστιανισμού, καθώς ο ίδιος είναι από την φύση του πανανθρώπινη θρησκεία, που φυσικά δεν την χωρούσαν καν τα όρια της αυτοκρατορίας και των διάδοχων κρατών.

Αργότερα την παγκοσμιοποίηση επιδίωξαν, όσοι θεώρησαν εαυτούς φορείς μεγάλων ιδεών. Ο Μωάμεθ (και οι επίγονοι) με το Ισλάμ, ο Ναπολέων με την δημοκρατία, ο Μαρξ και ο Λένιν με τον κομμουνισμό, ο Χίτλερ με την φυλετική καθαρότητα και μεταπολεμικά οι ΗΠΑ (και συνοδοιπόροι) με την «δημοκρατία των αγορών». Επίσης πολλοί την επιδίωξαν χωρίς διεθνιστικό προσωπείο, αλλά ως απροσχημάτιστη ηγεμονία επί των άλλων λαών, όπως η Αγγλία.

Εν τέλει όλοι θα την ήθελαν την παγκοσμιοποίηση, ο καθένας για τους δικούς του ηγεμονικούς στόχους, αλλά την επιχειρούν μόνο οι δυνατοί της κάθε εποχής. Οι υπόλοιποι αναλώνονται σε μία εσωστρεφή μιζέρια, που αποκαλύπτει και την φιλοσοφική τους πενία. Φοβούνται ότι το μαγαζάκι τους θα χάσει την πελατεία του και την δύναμη του στις τοπικές κοινωνίες από τον ανταγωνισμό άλλων δυνατότερων εξουσιαστών. Γιατί το μαγαζάκι τους δεν το έχτισαν με υλικά την δικαιοσύνη και τον ορθολογισμό, αλλά την προκατάληψη, την δεισιδαιμονία, την παραπλάνηση, τον εκβιασμό, την πονηριά.

Ετσι συστρατεύτηκαν όλοι ενάντια στην Αμερικάνικη παγκοσμιοποίηση, χωρίς αυτή να είναι ότι χειρότερο έχει αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στην ιστορία της (γι αυτό άλλωστε και η αντίσταση είναι πολύ χλιαρή, παρά τους δραματικούς χαρακτηρισμούς περί «Νέας Τάξης»). Φυσικά ούτε και καλή είναι, γιατί πρόκειται για ηγεμονία και όχι πραγματική παγκοσμιοποίηση και καθώς μάλιστα βρίσκεται πλέον στον δρόμο της παρακμής, δεν μπορεί να εμπνεύσει κανέναν. [Και στην ακμή της βέβαια, η «δημοκρατία των αγορών» δεν ενέπνευσε πολύ κόσμο, καθώς το «ιδεώδες» της, τα φράγκα και ο καταναλωτισμός, είναι πολύ πεζό. Γαργαλιστικό για όλους μεν –γι αυτό και δεν αντιδρούμε- αλλά πολύ πεζό για να το υπερασπιστούμε ως «ιδανικό» και «ιδεώδες».]


Οι εχθροί της παγκοσμιοποίησης διαχωρίζονται σε εχθρικά μεταξύ τους στρατόπεδα (εθνικιστικά, κομμουνιστικά κ.α.) τα οποία ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά τον όρο και το φαινόμενο. Ιδίως οι εθνικιστές έχουν μία πολύ νεφελώδη αντίληψη, καθώς μπερδεύουν τους κομμουνιστές, τους αριστερούς και τους οικολόγους, με τις πολυεθνικές, την ΣΙΑ, την ΜΟΣΑΝΤ και τον Σόρος!!! [Βέβαια κάποιοι από αυτούς σχετίζονται όντως με τον «ιδεολογικό εχθρό τους», αλλά αυτοί είναι οι προδότες της ιδεολογίας τους και των συντρόφων τους. Αντίθετα· η «δημοκρατία των αγορών» είναι η ιδεολογία της δεξιάς. Δεν το θεωρώ επιλήψιμο, αλλά αυτή η μορφή δημοκρατίας δημιουργεί τις πολυεθνικές, τις μυστικές υπηρεσίες, τους διεθνείς δολοπλόκους.]

Παρά τις διαφορές τους όμως, όλοι ερμηνεύουν την παγκοσμιοποίηση ως αποτέλεσμα συνωμοσιών και δολοπλοκιών και δεν θέλουν να καταλάβουν (ή να παραδεχτούν) ότι είναι φυσικό επακόλουθο της ανθρώπινης εξέλιξης. [Δεν είμαι Δαρβινιστής και δεν μιλάω για εξέλιξη από πίθηκο σε άνθρωπο, αλλά για την τεχνολογική, την οικονομική και την πολιτισμική εξέλιξη του ανθρώπου, που λογικά υποβαθμίζει διαρκώς τα εθνικά όρια.]

Βέβαια συνωμοσίες και δολοπλοκίες όντως εξυφαίνονται διαρκώς και οι διάφοροι Σόρος, Ρότσιλντ και Ροκφέλερ όντως πρωτοστατούν σε αυτές, κόβοντας και ράβοντας την παγκοσμιοποίηση στα δικά τους μέτρα. Και ποιος είναι αυτός, που διευκολύνει στο έπακρο τις χθόνιες επιδιώξεις τους; Η υστερική αντίδραση των αντιμαχομένων, που αντιπαραβάλουν σε αυτήν την εξέλιξη είτε ένα γραφικό εθνικιστικό φολκλόρ, είτε τον εξίσου ξεπερασμένο κομμουνισμό. Γιατί; Γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει καμία διάθεση να επανέλθει σε παρωχημένα πρότυπα και πολύ λογικά αντιλαμβάνεται την ανθρωπότητα ως ολότητα, που ως ολότητα πρέπει να αντιμετωπίσει τα παγκόσμια προβλήματα.


Μία πολύ σημαντική πτυχή της παγκοσμιοποίησης για την χώρα μας είναι το μεταναστευτικό. Εδώ οι αντιμαχόμενοι (την παγκοσμιοποίηση) διαχωρίζονται σε δύο αντιμαχόμενα μεταξύ τους στρατόπεδα. Οι μεν κομμουνιστές σε αυτό το θέμα συντάσσονται με τους υπόλοιπους αριστερούς και τους Ευρωπαϊστές (δηλαδή τους φίλους της παγκοσμιοποίησης) οι δε εθνικιστές βυθίζονται στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία, αλλά παρόλα αυτά έχουν περισσότερο δίκιο στην επιχειρηματολογία τους.

Οι φίλοι των μεταναστών είναι στο σύνολο τους σχεδόν αστοί και μικροαστοί και εργάζονται σε ευγενή επαγγέλματα, που δεν δέχονται ακόμα πίεση από την αθρόα είσοδο φτηνού εργατικού δυναμικού. Αντίθετα πολλούς τους βολεύει κιόλας αυτό, δηλαδή συνδυάζουν μια χαρά το τερπνόν μετά του ωφελίμου (και «ευαίσθητοι» και με φτηνούς και υπάκουους δούλους). Η άλλη παράταξη περιλαμβάνει και ένα μικρό κομμάτι των καλών τάξεων, αλλά κυρίως αποτελείται από αγρότες, εργάτες, μικροεπαγγελματίες και άνεργους· δηλαδή το σύνολο σχεδόν της φτωχολογιάς.

Οι περισσότεροι δεν είναι ούτε ρατσιστές, ούτε ανάλγητοι και στην πρώτη έκρηξη του μεταναστευτικού είχαν πολύ διαφορετική στάση από σήμερα, καθώς μέχρι τότε είχαν βιώσει και λιγότερα χρόνια κρίσης, αλλά και έβλεπαν αυτούς τους ανθρώπους, να φεύγουν προς τα βόρεια. Και ενώ αυτοί χάνουν την δουλειά τους, διαγκωνίζονται με τους ξένους για τα πενιχρά κοινωνικά κονδύλια, είναι ο εύκολος στόχος της μοιραία αυξημένης εγκληματικότητας, επιπλέον δέχονται και την αήθη επίθεση των επαγγελματιών «ευαίσθητων», οι οποίοι όμως επηρεάζουν και εκατομμύρια αφελείς, που σπεύδουν να συνταχτούν με τους αγύρτες, για να μην χαρακτηριστούν «φασίστες» (σε συνδυασμό βέβαια με την πραγματική τους ευαισθησία και αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο).

Δεν καταλαβαίνουν όμως, ότι έτσι δίνουν πάτημα σε κάποιους φασίστες και πατριδοκάπηλους και τους χαρίζουν και πολιτική πελατεία (και μάλιστα την φτωχολογιά) αλλά και την κοινή λογική. Και το μεν πρώτο ουδόλως με απασχολεί, γιατί τα είδαμε και τα «δημοκρατικά» κόμματα, το δεύτερο όμως το εκλαμβάνω ως προσωπική προσβολή. Δεν χαρίζω την λογική πουθενά. Όπως δεν κωλώνω να πω, ότι η κοινοκτημοσύνη, αν και ουτοπική, είναι πολύ ανώτερη ηθικά από την ατομική ιδιοκτησία (και πολύ πλησιέστερη στην Χριστιανική ακτημοσύνη) κι αν θέλουν κάποιοι ηλίθιοι, ας με πουν κομμουνιστή, έτσι δεν κωλώνω να πω για το μεταναστευτικό, ότι πρόκειται περί Ισλαμικής εισβολής, παρά το ότι ίσως λίγοι από τους μετανάστες έχουν τέτοια πρόθεση κι αν θέλουν κάποιοι άλλοι ηλίθιοι, ας με πουν φασίστα.

Τα πράγματα θα πάρουν μόνα τους αυτήν την τροπή. Δεν χρειάζονται ούτε σχέδια, ούτε συνωμοσίες (παρότι υπάρχουν κι αυτά). Ακόμα κι αν όλοι οι νεοεισερχόμενοι είχαν καλές προθέσεις (που δεν φαίνεται να έχουν όλοι) ένα σημαντικό ποσοστό των μεταναστών δεύτερης γενεάς (που θα θεωρεί εαυτόν αυτόχθονα) θα περιθωριοποιηθεί και θα ριζοσπαστικοποιηθεί, θεωρώντας τους Ελληνες εχθρικό έθνος. Ποια θα είναι τα φυτώρια του φανατισμού; Η απλή λογική λέει, ότι θα είναι οι ναοί τους, όπως συμβαίνει γενικώς με τους ναούς.

Συνεπώς, έχουν δίκιο αυτοί που λένε, ότι τα τζαμιά θα γίνουν φορείς εξτρεμισμού. Τι σημασία έχει, αν είναι και οι ίδιοι φανατικοί; (της Ορθοδοξίας) Αυτό είναι άλλη μία απόδειξη, ότι οι ναοί είναι τόποι μισαλλόδοξων κηρυγμάτων. Κι αν η θρησκεία της αγάπης στους ναούς μεταλλάσσεται και γίνεται μισαλλόδοξη, καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται με μία θρησκεία που προτάσσει τον πόλεμο ως μέσο διάδοσης της…


Προσωπικά, κατανοώ απόλυτα αυτόν που θεωρεί το Ισλάμ ως φασισμό και θέλει να αποδράσει στην πολιτισμένη Ευρώπη και ίσως έπρεπε να τον καλοδεχτούμε. Αυτόν όμως, που θέλει να φέρει αυτόν τον φασισμό και σε εμάς, γιατί να τον δεχτούμε; Οι πόλεμοι είναι απλά το πρόσχημα. Γιατί δεν κατευθύνονται σε μη εμπόλεμα Ισλαμικά κράτη; Ας πούμε στα πάμπλουτα κράτη του κόλπου, να είναι και κοντά στην Μέκκα. Τι δουλειά έχουν στις χώρες των «απίστων»; Και ποιος είναι αυτός που μπορεί να αποκλείσει την υποσυνείδητη (ή ακόμη και ενσυνείδητη) διάθεση, να τις μετατρέψουν σε χώρες «πιστών»;

Το αν το Ισλάμ είναι από φύση του φασιστικό, ή απλά εφαρμόζεται με αυτόν τον τρόπο, δεν θα το εξετάσω. Ας απασχολήσει τους ίδιους τους Μουσουλμάνους. Αυτό που βλέπω είναι, ότι και το σημερινό και το ιστορικό Ισλάμ ήταν και είναι μέγιστος κίνδυνος για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ποιος θα αντιδρούσε για Βουδιστικούς, ή Ινδουιστικούς ναούς; (εκτός βέβαια από λίγους φανατικούς) Κατά την γνώμη μου δεν είναι λιγότερο σκοταδιστικοί από τα τζαμιά, ούτε μπορώ να αποκλείσω τίποτα για το απώτερο μέλλον· στο ορατό μέλλον όμως δεν μπορούν να θεωρηθούν φυτώρια εξτρεμισμού.

Οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες τρόμαξαν να οριοθετήσουν τις δικές τους εκκλησίες και τώρα θα υποταχθούν αμαχητί σε έναν πολύ μεγαλύτερο εχθρό της ελευθερίας; Μετά από τόση πρόοδο θα ανεχτούν τον Ισλαμικό Μεσαίωνα; (πολύ χειρότερο του Καθολικού)

Οποια κι αν ήταν η θρησκευτική ταυτότητα των επίβουλων της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα ίδια θα έλεγα (είτε ήσαν Ορθόδοξοι, Προτεστάντες, Ευαγγελιστές, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Κομφουκιανιστές, άθεοι). Δεν με τρομάζει το διαφορετικό, αλλά όποιος θέλει να μου το επιβάλλει. Στην παρούσα ιστορική φάση τουλάχιστον είναι το Ισλάμ.

Πολλοί λένε, ότι οι περισσότεροι δεν είναι φανατικοί και θα έπρεπε να το αντιμετωπίζουμε ως εθνοθρησκευτικό φολκλόρ στα πλαίσια της πολυπολιτισμικότητας και της ανοχής στην διαφορετικότητα. Αν το πάρουμε έτσι και οι περισσότεροι νεοναζί δεν διαπράττουν εγκλήματα· απλά τους αρέσει να παίζουν τα στρατιωτάκια με παρελάσεις, λαμπαδηφορίες και τέτοια. Γιατί δεν γίνεται και αυτό αποδεκτό ως χαριτωμένη γραφικότητα;


Και χωρίς τον Ισλαμικό (και Τουρκικό) κίνδυνο όμως, με ποια λογική θα ανοίγουμε εμείς τα σύνορα, όταν δεν συμβαίνει παντού το ίδιο; Όταν δεν υπάρχουν παγκόσμιοι κανόνες και παγκόσμια ελευθερία; Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες μας σταματούν εκεί που συναντούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων. Με ποιο δικαίωμα θα εγκατασταθώ κάπου, χωρίς την σύμφωνη γνώμη των αυτοχθόνων;

Το ότι πλέον η χώρα μας είναι υπερκορεσμένη από ξένους και στην παρούσα οικονομική συγκυρία κάθε σταγόνα μπορεί να είναι αυτή που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, όλοι το καταλαβαίνουν πλέον, αλλά όπως είπα, δεν έχουν νοιώσει όλοι στο πετσί τους τον ανταγωνισμό με τους εξαθλιωμένους για την επιβίωση.

Γι αυτό και παρά το ότι θα λασπολογηθώ για λαϊκισμό, σε πρώτη φάση προτείνω δομές φιλοξενίας σε Εκάλη, Λαγονήσι, Μύκονο και Σαντορίνη και κάθε άλλη καλή γειτονιά, ελεύθερη άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος από τους μετανάστες και να προτιμώνται παντού αυτοί που δέχονται μικρότερο μισθό (δηλαδή οι μετανάστες) και όχι μόνο στις ταπεινές εργασίες. Ετσι σε μηδενικό χρόνο θα αποκτήσουμε εθνικά ομοιογενή στάση στο μεταναστευτικό, καθώς οι σημερινοί «ευαίσθητοι» θα γίνουν οι πιο απηνείς διώκτες των μεταναστών. Αν τα αγοράκια και τα κοριτσάκια με τα φωσφοριζέ γιλέκα, που κουνάνε τα χεράκια για σινιάλο στις βάρκες των μεταναστών, ξέρανε, ότι κινδυνεύει το χιλιαρικάκι που παντελονιάζουν για να παριστάνουν τους διασώστες από τους ίδιους τους επιβαίνοντες (που θα έκαναν την ίδια «δουλειά» για πολύ λιγότερα) θα τους πέταγαν μολότωφ πριν αποβιβαστούν.

Ετσι κι αλλιώς αυτοί πάντα κάτι «διασώζουν»… Μια τους μετανάστες, μια την καρέτα καρέτα, μια την πολιτιστική κληρονομιά… Δηλαδή κάπου αλλού θα βολευτούν «εθελοντικά», αρκεί να μην υπάρχει ο κίνδυνος του ανταγωνισμού στα μεροκάματα τους. [Και μίλησα μόνο για τον τελευταίο τροχό της αμάξης στην σπέκουλα του μεταναστευτικού και της ευαισθησίας.]


Το ότι ακραίοι και ρατσιστές ψαρεύουν πελατεία ανάμεσα σε αυτούς που εξαθλιώνονται είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ του κράτους και της κοινωνίας των βολεμένων, των ψευτοδημοκρατών, των ψευτοευαίσθητων και όχι των φουκαράδων, που βρίσκουν μοναδικό αποκούμπι στους «συμπαραστάτες» της δικής τους δυστυχίας.

Δηλαδή, αφού οι βολεμένοι δεν αρκούνται στο δικό τους βόλεμα πάνω στον τράχηλο μας και θέλουν να κάνουν και επίδειξη ευαισθησίας υιοθετώντας τους μετανάστες (πάντα με ξένα κόλλυβα, από την φοροληστεία και γενικότερα το στράγγιγμα αυτών που εξαθλιώνονται) φυσικό δεν είναι αυτός ο κόσμος να στραφεί, σε όποιον προθυμοποιείται να τον προστατεύσει, ενστερνιζόμενος σιγά σιγά ξενοφοβικές και μισαλλόδοξες αντιλήψεις;

Θα εύρισκαν εύφορο έδαφος τέτοιες απόψεις, αν η ευαισθησία είχε ξεκινήσει για τους ίδιους τους συμπολίτες των βολεμένων; Μικροεπιχειρηματίας τα έχασε όλα και κατέληξε να κοιμάται σε παγκάκια και έχοντας να φάει τέσσερις μέρες, έκανε «ληστεία» με ψεύτικο πιστόλι (παραπατώντας από την πείνα). Ισως ο άνθρωπος, να ήθελε να πάει φυλακή, για να φάει ένα πιάτο φαγητό. Που είναι η ευαισθησία αυτών που πληρώνονταν (συνήθως για να παίζουν τις κουμπάρες σε θέσεις δήθεν ευθύνης) από την φοροληστεία, που υπέστη αυτός ο άνθρωπος; Γιατί δεν δόθηκε και σε αυτόν έστω το ίδιο έλεος, που δίνεται σε ξένους; (που δεν έχουν πληρώσει ποτέ κανέναν φόρο στην Ελλάδα) Κατάλυμα, δωρεάν ρεύμα, νερό και 400 ευρώ τον μήνα.

Οσο άθλιο και να είναι το κατάλυμα (και πολλές φορές δεν είναι) όλα αυτά αντιστοιχούν τουλάχιστον σε 6-7.000 τον χρόνο ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ. [Αντίθετα οι Ελληνες «ελεύθεροι» επαγγελματίες φορολογούνται και για πολύ μικρότερο εισόδημα και μάλιστα όχι επ αυτού, αλλά επί του τεκμαρτού –φανταστικού, συχνά πολλαπλάσιο του πραγματικού, εισοδήματος!!!!!!!!!] Πολλοί από τους μετανάστες πηγαίνουν στα συσσίτια κι έτσι εξοικονομούν τα 200 από τα 400 ευρώ που παίρνουν και τα στέλνουν στην πατρίδα τους, με τα οποία ζούν άλλοι τρεις άνθρωποι. Δηλαδή μία δωδεκαμελής οικογένεια του Αφγανιστάν μπορεί να στείλει τρία μέλη της στην Ελλάδα και να ζουν όλοι, χωρίς να εργάζεται κανένας!!!!!!!!! Και επειδή αυτό δεν συμβαίνει ακριβώς έτσι, γιατί και οι τρείς στην Ελλάδα θα τσιμπάνε κάποια μεροκάματα και οι υπόλοιποι στο Αφγανιστάν κάτι θα κάνουν, η οικογένεια αυτή των «δυστυχισμένων» δημιουργεί και κεμέρι…

Δεν προσάπτω τίποτα σε αυτούς τους ανθρώπους. Βρήκαν αυτήν την ευκαιρία, να γίνουν νοικοκυραίοι· γιατί να αφήσουν αυτά που τους χαρίζουν οι «ευαίσθητοι» από τις τσέπες των «αναίσθητων»; Μήπως το γνωρίζουν καν αυτό; Οι άνθρωποι νομίζουν, ότι εδώ βρέχει λεφτά. Που να ψυλλιαστούν, ότι τόσο γενναιόδωρα και φιλεύσπλαχνα κράτη, είναι τόσο ανάλγητα προς τους ίδιους τους τους πολίτες; Ετσι πείθονται εύκολα από τους «φιλεύσπλαχνους» διασώστες τους, ότι όσοι αντιδρούν, είναι ρατσιστές και φασίστες. Γι αυτό ανοίγουν τόσο εύκολα το στόμα, για να συνταχθούν στο πλευρό των ευεργετών τους και εκφράζουν με κάθε ευκαιρία την αγνωμοσύνη προς τους πολίτες του κράτους, που περιμαζεύει όλους τους ψευτοναυαγούς. [Από πού κι ως που, αυτός που βουλιάζει μόνος του το σκάφος του θεωρείται ναυαγός;]

Αυτήν την τακτική της αχαριστίας, τους την εμφυτεύουν οι Ελληνες υποκριτές, που τους παροτρύνουν στην διεκδίκηση δικαιωμάτων. Αυτοί θα τα πληρώσουν; Εγώ δεν οργίζομαι με τον Πακιστανό πιτσιρικά, που περιχαρής βγάζει βίντεο σέλφι μπροστά από το μηχάνημα που «βγάζει τσάμπα λεφτά», όπως λέει. Δεν τα έκλεψε· του τα έδωσαν. Οργίζομαι με όλα αυτά τα κοπρόσκυλα, που δεν αρκούνται στον δικό τους παρασιτισμό, αλλά μας φορτώνουν και τις πάμπολλες «ευαισθησίες» τους κι από πάνω βρίζουν αυτούς που ο δικός τους παρασιτισμός, ψευτοανθρωπισμός και η καμουφλαρισμένη παλιανθρωπιά εξοντώνει.

Δεν μπόρεσε να ανεχθεί την «κτηνωδία» των μπαρμπεκιουριστών ο «ανθρωπιστής» ΣΥΡΙΖΑίος βολευτής (με όμικρον –δεν έκανα λάθος). Τελικά το σύστημα την έκανε την δουλίτσα του πάλι. Πρόβαλε τις γραφικότητες, για να πει στον κόσμο «Να ποιοι αντιδρούν». Η πλάκα είναι, ότι η πολυδιαφημισμένη «κτηνωδία» οργανώθηκε μακριά από τα «θύματα», αλλά όπως είπε και έγκριτος δημοσιογράφος στην τηλεόραση «ναι αλλά η τσίκνα δεν θα φτάσει μέχρι εκεί;»!!!!!!!!!!!!!

Βέβαια αυτή είναι η δουλειά των «έγκριτων» δημοσιογράφων. Αρθρα σαν το παρόν τα τρώει η μαρμάγκα (γιατί δεν εξυπηρετούν τον διχασμό, τον φανατισμό και τις πονηριές) και προβάλλονται «αντιστασιακά» μπάρμπεκιου και διακωμωδήσεις των παρελάσεων. Η δήθεν επικριτική στάση τους είναι ο φερετζές του πούστη. Και οι «Ενωμένοι Μακεδόνες» και τα κορίτσια του σατυρικού θιάσου της παρέλασης πήραν την δημοσιότητα που ήθελαν για την ανέλιξη τους στο πολιτικάντικο σύστημα.

Το σύστημα δεν ενοχλείται από ακτιβισμούς, είτε εθνικιστικούς, είτε αντιμιλιταριστικούς, είτε οικολογικούς. Ολους τους αφομοιώνει· τον καθένα στο ρολάκι του, για να παραμυθιάζει το αντίστοιχο κομμάτι ηλιθίων. Οσο μισητοί γίνονται στο αριστερό ακροατήριο οι μπαρμπεκιουριστές, τόσο γίνονται ήρωες στα μάτια κάποιου δεξιού ακροατηρίου. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και αντιστρόφως· τα κοριτσάκια της παρέλασης έγιναν αντιπαθή στους φίλους των παρελάσεων, αλλά έβαλαν «επαναστατικά» ένσημα για τον δικό τους πολιτικό χώρο, όπως και το κοριτσάκι οικοπροφήτης από την Σουηδία, που ήδη έχτισε ένα «λαμπρό» πολιτικό μέλλον. [Ποιος να μου τόλεγε, ότι κάποια μέρα θα συμφωνούσα με τον Τραμπ και μάλιστα για αυτό το θέμα, αλλά η υποκρισία των σπεκουλαδόρων της οικολογίας με ενοχλεί περισσότερο από έναν δηλωμένο εχθρό της.]


Το ότι ο ακτιβισμός στηρίζεται στην τηλεοπτική, ή φωτογραφική εικόνα κάνει τα πράγματα πολύ πιο εύκολα για το σύστημα. Ποιος θα κάτσει να διαβάσει ένα κείμενο στο μέγεθος του παρόντος; Ο κόσμος θέλει να δεί ένα βίντεο, δυό φωτογραφίες, άντε και καμιά λεζάντα, για να επιλέξει, αν θα μπει στο ένα, ή στο άλλο μαντρί. Τα κείμενα μου δεν αποτελούν καν κίνδυνο για το σύστημα, αρκεί να μην τα προβάλλει κάποιος μεγαλόσχημος και τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει, γιατί όλοι (δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι) είναι το ίδιο παράσιτα και ξέρουν, ότι δεν κάνω εξαιρέσεις.

Ας επιστρέψουμε όμως στο πρόβλημα. Εάν δεν πρότεινα τίποτε, ή έλεγα «λύσεις» του τύπου «πρέπει πρώτα να λυθούν τα προβλήματα στις χώρες καταγωγής των μεταναστών», απλά θα φλυαρούσα. Όπως θα φλυαρούσα, αν περίμενα λύση από «εταίρους» και «συμμάχους», χωρίς καν να τους βάλουμε το μαχαίρι στο λαιμό, όπως κάνει ο Ερντογάν, αλλά με παρακάλια και «διπλωματίες». Το πρόβλημα ήταν πολύ δύσκολο από ηθικής πλευράς, καθώς έπρεπε να ζυγιάσω πολλά πράγματα. Λύση που να με καλύπτει συνειδησιακά και ταυτόχρονα ρεαλιστική, δεν βρήκα.

Γιατί οι απαιτήσεις αυτών των ανθρώπων δεν είναι μεγάλες και μία στοιχειωδώς ανθρωπιστική μεταχείριση, θα ήταν διαφήμιση για να έρχονται διαρκώς περισσότεροι. Από την άλλη πρέπει να υπάρχουν και κάποια όρια στην σκληρότητα μας. Δεν θα τους αφήσουμε να πνιγούν, αλλά αν συνεχίσει να πέφτει το σύνθημα «εδώ το μηχάνημα μοιράζει τζάμπα λεφτά» σε όλη την Ασία και την Αφρική (και εσχάτως και Λατινική Αμερική) κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το τσουνάμι, που έρχεται.

Μετά τον Τράμπ, θα συμφωνήσω και με τον εμποράκο των «επιστολών του Χριστού», παρότι δεν καταφέρνει να αποκρύψει τον ρατσισμό του. Ποτέ δεν κρίνω μία θέση από το ποιος την είπε, ούτε από τι άλλα έχει πει αυτός ο άνθρωπος, αλλά αν την βρίσκω σωστή. Και εν προκειμένω η μόνη λύση είναι η εγκατάσταση σε ακατοίκητα (ΟΧΙ ΑΡΑΙΟΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΑ) νησιά του Ιονίου και του δυτικού Αιγαίου. Καθώς είναι και πάρα πολλά, μπορούν να διαχωριστούν κατά εθνότητα, θρήσκευμα, οικογενειακή κατάσταση κ.λ.π.. [Στα ακατοίκητα του ανατολικού Αιγαίου η Τουρκία θα μπορούσε να βρεί πάτημα για την ΑΟΖ, αν παραδεχτούμε μόνοι μας, ότι είναι ακατοίκητα. Επίσης θα μπορούσε να βρεί πάτημα για διεκδίκηση των νησίδων λόγω «Μουσουλμανικού πληθυσμού».]

Οι ίδιες οι υποδομές και η διαβίωση τους, καθώς και μικρές παραγωγικές μονάδες οικοτεχνίας θα δώσουν δουλειά σε όλους. [Κανονικά δεν μιλάω για μακρά διαμονή ούτε εκεί, αλλά η πραγματικότητα δείχνει, ότι ούτε αυτό είναι εφικτό.] Η Ελλάδα θα δηλώσει στον ΟΗΕ και όλους τους διεθνείς οργανισμούς, ότι παραχωρεί τα συγκεκριμένα νησιά για 10-20 χρόνια και ο «πολιτισμένος κόσμος» να βάλλει τα λεφτά, αλλά και να βρει λύση για μετεγκατάσταση τους σε άλλες χώρες. Ακόμα και οι φυλακές για τους παραβατικούς θα είναι σε τέτοια νησιά κι όποιος δεν εργάζεται, ας πεθάνει από την πείνα, ή ας τον ταΐζουν οι «πολιτισμένοι».

Στα σχολεία θα διδάσκεται η Ελληνική γλώσσα και η Ελληνική παιδεία, εκτός από το μάθημα των θρησκευτικών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βέβαια μπορεί να εκτελεί ιεραποστολικό έργο με δικές της δομές, όπως και οποιοσδήποτε μπορεί να διαδίδει τις πεποιθήσεις του εντός της Ελληνικής επικράτειας. Ωστόσο λόγω της ιδιαιτερότητας αυτής της κατάστασης το ουδετερόθρησκο περιβάλλον επιβάλλεται, γιατί αν βάζαμε τέτοιο μάθημα σε αυτά τα σχολεία, για τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά θα έπρεπε να είναι η διδαχή του Ισλάμ…

Επίσης δεν θα φτιαχτούν μόνιμοι χτισμένοι λατρευτικοί χώροι, γιατί δεν χαρίζουμε κομμάτια της επικράτειας σε νέους εποίκους· προσωρινή «φιλοξενία» είναι, μέχρι να βρεί ο καθένας τον δρόμο του. Μπορεί να δοθούν γενναίες παρατάσεις, αλλά αυτή η ιστορία θα έχει ένα τέλος.

Και για να υπάρξει κάποτε ένα τέλος και όχι αρχή της μόνιμης εγκατάστασης, ας μην ονειρεύονται οι σεΐχηδες του κόλπου την χρηματοδότηση Ισλαμικών παραδείσων σε Ελληνικά ξερονήσια. Δεν θα απαγορεύσουμε την χρηματοδότηση από οποιονδήποτε· αντίθετα θα ξεκαθαρίσουμε, ότι από την ευαισθησία της παγκόσμιας κοινότητας εξαρτάται η επιβίωση αυτών των ανθρώπων.

Ωστόσο, αν η «ευαισθησία» κάποιων είναι τόσο μεγάλη, που θέλουν να φυτέψουν παράδεισους στα ξερονήσια, δεν θα τους εμποδίσουμε, αλλά αυτοί οι «παράδεισοι» δεν θα είναι Ισλαμικοί. Αν οι Καταριανοί και οι Σαουδάραβες θέλουν να χρηματοδοτήσουν την αποϊσλαμοποίηση και Ελληνοποίηση αυτών των πληθυσμών μέσω της Ελληνικής παιδείας, κανένα πρόβλημα.

Θα εκχωρήσουμε μεν διοικητικές αρμοδιότητες και υποχρεώσεις στον ΟΗΕ, αλλά η γενική διοίκηση θα είναι φυσικά Ελληνική και θα ισχύουν οι Ελληνικοί νόμοι. Τα Ελληνικά σχολεία για ανθρώπους που είναι περαστικοί στην πλειοψηφεία τους, είναι το εύλογο πολιτιστικό ενοίκιο για την φιλοξενούσα χώρα, αλλά και η προενταξιακή παιδεία για όσους μέλει να αφομοιωθούν από την Ελληνική κοινωνία.


Βέβαια μην γελιόμαστε· κι αυτή η λύση δεν είναι πανάκεια. Μάλιστα για να μην στρουθοκαμηλίζουμε, απόλυτα λειτουργική θα γίνει, μόνο αν οι «ευαίσθητοι» του πλανήτη αποδειχτούν εντελώς γαϊδούρια και αφήσουν τους ανθρώπους να πεθαίνουν στα ξερονήσια. Στην περίπτωση που πέσουν μεγάλα κονδύλια και γίνει σωστή διαχείριση, ο κορεσμός θα έλθει πολύ γρήγορα, καθώς οι πρώτοι που θα βολευτούν καλούτσικα, δεν θα δέχονται άλλους στα μικρά νησάκια «τους».

Σίγουρα το πρόβλημα θα παίρνει καθημερινά μεγαλύτερες διαστάσεις και σίγουρα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από την Ελλάδα μόνη της πάνω σε ανθρωπιστικές βάσεις. Πρέπει να καταλάβουμε όμως, ότι θέλουμε δεν θέλουμε, γίναμε ξανά οι Ακρίτες του (πολύ σχετικά βέβαια) ελεύθερου κόσμου. Δεν είναι θέμα επιλογής. Επιλογή είναι, αν αντισταθούμε, ή θα υποταχτούμε. Αν θα γίνουμε Ισραήλ, ή αν θα γίνουμε Λίβανος (το τελευταίο Χριστιανικό, ανεκτικό, πολυπολιτισμικό Αραβικό κράτος, που αλώθηκε σχεδόν από την φονταμενταλιστική πλημμυρίδα, κυρίως λόγω υπεργεννητικότητας των «πιστών», σημαντικό ποσοστό των οποίων είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες. Ετσι οι Χριστιανοί δεν έγιναν απλώς μειοψηφία, αλλά σιγά σιγά εκπατρίζονται οικειοθελώς, πιεζόμενοι από το αποπνικτικό περιβάλλον των «πιστών»).

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η ρίζα του προβλήματος· στον υπερπληθυσμό, ο οποίος έχει γίνει αυτοτροφοδοτούμενο πρόβλημα στις φτωχές χώρες. Δηλαδή η αδυναμία καθιέρωσης ενός ικανοποιητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, οδηγεί τους ανθρώπους στην ασφάλεια της μεγάλης οικογένειας. Ετσι η Συρία σε 70 χρόνια τετραπλασίασε τον πληθυσμό της, χωρίς βέβαια να μπορεί να αυξήσει αντίστοιχα και την αγροτική της παραγωγή. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον αναφύονται εύκολα εθνοθρησκευτικοί φανατισμοί, που οδηγούν σε εμφύλιους και διακρατικούς πολέμους.

Τότε βρίσκουν ευκαιρία και ανακατεύονται ξένες δυνάμεις και συμφέροντα κι έτσι δίνεται η εντύπωση, ότι αυτοί δημιουργούν τους πολέμους, αλλά αυτό δεν είναι αληθές. Εκμεταλλεύονται τους πολέμους και τις διαιρέσεις, τους στρέφουν σύμφωνα με τα δικά τους οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, αλλά πάντα υπάρχουν και αντικειμενικοί παράγοντες, που οδηγούν σε αυτήν την κατεύθυνση και αυτοί συνήθως είναι η έλλειψη πόρων από τον υπερπληθυσμό.

Το τι είναι «υπερπληθυσμός», μπορεί να ορισθεί από τις τεχνολογικές και οικολογικές συνθήκες μιάς εποχής και μπορεί το όριο να αλλάζει με την πάροδο του χρόνου (προς την μία, ή την άλλη κατεύθυνση) αλλά σίγουρα ελάχιστες Ισλαμικές χώρες μπορούν πλέον να θρέψουν τον πληθυσμό τους με ίδια μέσα. Το πετρέλαιο και το αέριο δεν φτάνουν πιά και για την χλιδή των εμίρηδων και για την συντήρηση τόσου πληθυσμού, γι αυτό σπρώχνουν τους υπεράριθμους προς την δύση, θεμελιώνοντας μακροπρόθεσμα επεκτατικά σχέδια. [Αλλωστε, τα πετροδολάρια έχουν ημερομηνία λήξης 30-70 χρόνια.]

Είναι πολύ πιθανό (για να μην πω, σίγουρο) ότι αυτή η μετανάστευση είναι χρηματοδοτούμενη με προφανή στόχο την πληθυσμιακή αλλοίωση και εν τέλει την δημιουργία Μουσουλμανικής πλειοψηφείας στις δυτικές κοινωνίες.


Το πρόβλημα είναι, ότι απέναντι στο νεανικό σφρίγος των σκληραγωγημένων τζιχαντιστών, η δύση έχει να «αντιτάξει» έναν έκλυτο Συβαριτισμό με «ανθρωπιστική» εσάνς. Αφησε την άμυνα στην εισβολή στους ακροδεξιούς, αποθαρρύνοντας μάλιστα κάθε πολίτη, να εκφράσει ελεύθερα την γνώμη του, υπό τον φόβο να μην χαρακτηρισθεί «φασίστας».

Ωστόσο στις κατ ιδίαν συζητήσεις μαζί μου, όπου δεν έχουν αυτόν τον φόβο, πολλοί φίλοι αριστερών πεποιθήσεων και εκλογικών προτιμήσεων εκφράζουν τις ίδιες ακριβώς «φασιστικές» και «ρατσιστικές» θέσεις με την άκρα δεξιά!!!!!!!!!!!! Κι αν αυτό μέχρι πρόσφατα ίσχυε για τους (αριστερούς πάντα) χειρώνακτες, εσχάτως επεκτείνεται και σε ανώτερα μορφωτικά επίπεδα και ευγενή επαγγέλματα. [Οι «ηγεσίες» βέβαια θα ακολουθήσουν τελευταίες και ασθμαίνουσες, όταν το πράγμα πλέον δεν θα παίρνει γιατρειά.]

Δυστυχώς η μαλθακότητα της καλοπέρασης οδηγεί και σε πνευματική παρακμή και στον εξίσου ολέθριο ατομικισμό και οι «ηγέτες» των δυτικών κοινωνιών κάνουν πρωταθλητισμό στην καλοπέραση. Τέτοιοι «ηγέτες» δεν κατανοούν τον κίνδυνο της εκκόλαψης των αυγών του φιδιού και μεταδίδουν αυτήν την αφέλεια στους εξίσου μαλθακούς οπαδούς τους. Κανακεύουν άδικα και απάνθρωπα καθεστώτα, όπως στην Τουρκία και στην Σαουδική Αραβία μόνο και μόνο για να ωφελούνται από τους πολέμους και τις αδικίες.

Το πετρέλαιο και το αέριο είναι απλά προσχήματα της ένοχης αδράνειας (άλλωστε η Τουρκία δεν έχει). Δεν έχει ανάγκη η δύση την Σαουδική Αραβία. Οι εμίρηδες και οι σεΐχηδες έχουν ανάγκη την δύση. Ενεργειακοί πόροι υπάρχουν από πάρα πολλές άλλες πηγές, συμβατικές και ΑΠΕ. Με ένα σωστό πρόγραμμα οικονομίας δεν θα υπάρξει ο παραμικρός κλυδωνισμός για όσο διάστημα χρειαστεί να απομονωθούν αυτά τα καθεστώτα. Αυτοί οι άχρηστοι δεν μπορούν να ζήσουν ούτε μέρα χωρίς τα ευρώ και τα δολάρια των κορόιδων. [Όμως οι ΗΠΑ και ΕΕ προτιμούν την εξάρτηση από τους ανίσχυρους εμίρηδες, παρά να τα βρούν με την Ρωσία.]

Δεν είναι και τόσο δύσκολο λοιπόν, να πιεστούν οι χρηματοδότες της Ισλαμικής μετανάστευσης, πολύ δε περισσότερο που η στρατιωτική ισχύς του Ισλάμ συνολικά είναι (σχεδόν) αμελητέα. Προς το παρόν μόνο με δύο τρόπους μπορεί να απειλήσει· την τρομοκρατία και την μετανάστευση και τα κάνει και τα δύο, καθώς το δεύτερο βοηθάει το πρώτο, αλλά και έναν τρίτο στόχο. Να περιέλθει η στρατιωτική υπεροπλία στο Ισλάμ μέσω Μουσουλμάνων ένστολων πολιτών των δυτικών κρατών.

Είναι αστείο, ότι (τα δυτικά κράτη) εξετάζουν ενδελεχώς μήπως ο υποψήφιος αξιωματικός είναι κομμουνιστής, ή ακόμα και απλά ρωσόφιλος (του Πούτιν) και θεωρούν φασισμό και ρατσισμό την απόρριψη κάποιου λόγω Ισλαμικών πεποιθήσεων…

Το εφιαλτικό αυτό σενάριο δεν είναι τόσο μακρινό, όσο νομίζουν πολλοί. Με την υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων και την υπεργεννητικότητα των μεταναστών τα ποσοστά θα ανατραπούν σε μία, ή δύο το πολύ γενεές και φυσικά οι καλοπερασάκηδες δυτικοί αποφεύγουν τον στρατό, που θα τον αφήσουν στους «παρακατιανούς Μουσουλμάνους». Τότε θα δουν τι τέρας γίνεται το γραφικό φολκλόρ, όταν πάρει δύναμη.


Με λίγα λόγια, οι ακροδεξιοί, παρά τον ρατσισμό τους, αποδεικνύονται πρωτοπόροι στην αντιμετώπιση ενός υπαρκτού κινδύνου των δυτικών κοινωνιών, δηλαδή μεταβάλλονται από κίνδυνος σε υπερασπιστές των δυτικών αξιών, γι αυτό και απλώνεται η επιρροή τους.

Απέναντι τους οι αριστεροί έχουν εγκλωβιστεί στα ιδεολογικά τους στερεότυπα και αδυνατούν να προτείνουν μία λογική λύση. Αμύνονται απεγνωσμένα με μόνο όπλο την λασπολογία και την απειλή της κατασυκοφάντησης όποιου αποσκιρτήσει από το φιλομεταναστευτικό στρατόπεδο.

Όμως ανεξάρτητα από την δημόσια τοποθέτηση του καθένα, ανεξάρτητα από τις αντιρατσιστικές κορώνες των υποκριτών, όλοι αισθάνονται ανακούφιση από τις δραστηριότητες των εθνικιστών, που κάνουν την Ελλάδα λιγότερο δημοφιλή μεταναστευτικό προορισμό. Είναι όπως με τον μπόγια· όλοι βρίζουν τον «παλιάνθρωπο», αλλά νοιώθουν ανακούφιση, όταν απαλλάσσονται από τις συμμορίες των σκυλιών που τους τρομοκρατούν…

Προσωπικά ούτε σκυλιά θα φόλιαζα, ούτε μετανάστες θα πείραζα. Εχω όμως την εντιμότητα να παραδεχτώ την σκληρή αλήθεια και να μην κρύβομαι πίσω από την ιδιότητα του κατά τον νόμο και τα ειωθότα ανεύθυνου πολίτη, που απαιτεί και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο.

Αν δεν θέλουμε να αφήσουμε στους ακροδεξιούς την βρώμικη δουλειά της δυσφήμισης της Ελλάδας ως μεταναστευτικού προορισμού, τότε πρέπει να την κάνει το ίδιο το κράτος. Ας σκεφτούμε λοιπόν, τι πραγματικά θέλουμε και ας αφήσουμε τις υποκρισίες και τις ψευτοευαισθησίες.


Βέβαια το όνειρο του μετριοπαθούς κοσμικού Ισλάμ δεν πρέπει να χαθεί προς όφελος της ειρήνης. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με την εύνοια σε τέτοια καθεστώτα, ώστε ο κόσμος να μένει στην χώρα του, όπως τα σημερινά καθεστώτα της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, των αυτόνομων Κουρδικών κρατιδίων, αλλά (με κάποια επιφύλαξη το λέω) ίσως και του Ασσαντ.

Να βρίσκουν δηλαδή οι Μουσουλμάνοι οάσεις δημοκρατίας και ελευθερίας (ή τουλάχιστον πολιτισμένης ευνομίας) στον δικό τους χώρο, οι οποίες θα λειτουργήσουν και ως πρότυπα για τον υπόλοιπο Ισλαμικό κόσμο.

Η δύση λοιπόν έχει κάθε δυνατότητα να ελέγξει την κατάσταση προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά δυστυχώς έχει εγγενή προβλήματα, που δεν της το επιτρέπουν. Δηλαδή ιδιωτικά και χθόνια συμφέροντα επιβάλλουν πολιτική ανοχής σε απάνθρωπα καθεστώτα, όπως αυτά της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας (ακόμα και του ISIS) και επιπρόσθετα ανάλογες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υφίστανται και στην δύση.

Τέτοια καθεστώτα έπρεπε να απομονώνονται μέχρι να πέσουν. Όμως η αυστηρότητα δεν θα μπορούσε να είναι επιλεκτική, μόνο όταν το Ισλάμ παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί τότε δεν θα ήταν εκστρατεία κατά της βαρβαρότητας, αλλά κατά των Μουσουλμανικών εθνών. Αναμφισβήτητα πρέπει να τεθούν εκτός (διεθνούς) νόμου φασιστικά καθεστώτα σαν της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας, αλλά το ίδιο θα έπρεπε να συμβεί και με το Βατικανό, που είναι φωλιά διεστραμμένων σατανιστών.

Μόνο με τέτοιες αρχές (ισονομίας) θα μπορούσαμε να βάλουμε τα θεμέλια μίας πραγματικής και δίκαιης παγκοσμιοποίησης και μόνο με τέτοιες αρχές θα είχαμε το ηθικό δικαίωμα να κατηγορούμε τον Ισλαμικό φονταμενταλισμό. Γι αυτό είπα, ότι η δύση έχει εγγενή προβλήματα (όχι μόνον αυτά φυσικά) και μάλιστα τέτοιου μεγέθους και έκτασης, που τελικά επιβάλλουν σε εμάς μία εθνική πολιτική σε θέματα παγκοσμιοποίησης και μεταναστευτικού, παρά το ότι όπως είπα, το πρόβλημα αυτό δεν λύνεται από μία μόνο χώρα. Η λύση του όμως μπορεί να ξεκινήσει από μία χώρα και μοιραία αυτή είναι η Ελλάδα. Όπως είπα, θέλουμε, δεν θέλουμε, είμαστε Ακρίτες. Δεν μπορεί λοιπόν να είμαστε οι ουραγοί στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Το διεθνές χάος συμφερόντων και αντιθέσεων δεν μας επιτρέπει να ελπίζουμε πουθενά αλλού από τους εαυτούς μας.

Αυτό σημαίνει, ότι πρέπει να βρούμε τον τσαμπουκά, να κάνουμε αυτά που δεν κάνει η ψευτοπολιτισμένη δύση και για να γίνει αυτό, πρέπει προηγουμένως να απεκδυθούμε τα δικά μας ελαττώματα (κατά το ανθρωπίνως δυνατό). Αν μισούμε και υποβλέπουμε ο ένας τον άλλο, αν βλέπουμε την αδικία και την ανισότητα μόνο όταν είναι σε βάρος μας, αν φοβόμαστε τον δύσκολο δρόμο, είμαστε οι λάθος άνθρωποι σε λάθος χρόνο και τόπο.

Ο ρόλος μας στο δύσκολο μέλλον είναι ο δυσκολότερος όλων των δυτικών εθνών (τουλάχιστον των Ευρωπαϊκών, γιατί Αρμένιοι και Εβραίοι θα αντιμετωπίσουν ανάλογα προβλήματα). Πικρή διαπίστωση, αλλά έχει και μεγάλη γοητεία, αν καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών. Και γίνεται πιο πικρή η διαπίστωση, αν αναλογιστούμε, ότι οι Ευρωπαίοι δεν βλέπουν την δική τους παρακμή, αλλά έχουν μάτια να δουν την δική μας και μας θεωρούν αναλώσιμους.


Δεν υπάρχουν περιθώρια χρόνου. Το κάθε σήμερα που περνάει, είναι μία τελευταία ευκαιρία που χάθηκε. Η Ελλάδα πρέπει να θέσει προ των ευθυνών τους όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Όχι με διμερείς και υπόγειες διαπραγματεύσεις στην βάση του δούνε και λαβείν. Ξεκάθαρα πράγματα· θα βάλουμε όσους είναι δυνατόν σε ερημονήσια με το οικονομικό βάρος αποκλειστικά στους διεθνείς οργανισμούς και αν συνεχιστεί αυτό, θα τους φορτώνουμε στα πλοία της FRONTEX, του ΝΑΤΟ και των άλλων αρειμάνιων παρατηρητών της εισβολής, ή απλά θα τους ενημερώνουμε, να περιμαζέψουν εκείνοι τους «ναυαγούς» και να τους πάνε όπου θέλουν εκτός Ελλάδας. Να απαιτήσουμε την ενημέρωση των υποψήφιων μεταναστών στις χώρες τους και στην Τουρκία για την «υποδοχή» που τους περιμένει και να τηρήσουμε ανάλογη στάση προς όσους δεν είναι συνεργάσιμοι.

Αν είναι η Τουρκία μη συνεργάσιμη, να της κοπεί κάθε χορηγία από την ΕΕ και να της επιβληθεί διεθνής απομόνωση. Αν είναι οι «εταίροι» και «σύμμαχοι» μη συνεργάσιμοι, να προωθήσουμε τους μετανάστες στις χώρες τους με κάθε (νόμιμο, ή παράνομο) μέσο, καταγγέλλοντας τους ταυτόχρονα στην κοινή γνώμη των χωρών τους.

Εννοείται, ότι θα έλθουν δύσκολες μέρες, γιατί οι μεγάλοι ενοχλούνται πάντα όταν οι μικροί ορθώνουν ανάστημα, αλλά αν είμαστε αντάξιοι των περιστάσεων θα περάσουν γρήγορα, γιατί οι αντιθέσεις των μεγάλων είναι επίσης μεγάλες και ένα μικρό, αλλά δυναμικό έθνος, μπορεί να τις αξιοποιήσει. Το μόνο που δεν γίνεται, είναι να περάσουμε αυτόν τον κάβο αβρόχοις ποσί (όπως υπόσχονται οι θαυματοποιοί πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων).

Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα δόντια των καρχαριών, πρέπει να δώσουμε επικό αγώνα απέναντι στις κακές πλευρές του εαυτού μας. Δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο τα ελαττώματα των άλλων, αλλά πρωτίστως τα δικά μας και να τα πολεμάμε ακατάπαυστα. Μόνο έτσι θα ετοιμαστούμε και θα αντιμετωπίσουμε τις ιστορικές προκλήσεις που έρχονται.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας, που όλοι οφείλονται στην μαλθακότητα, που μας έχει καταλάβει. Στην πραγματικότητα φοβόμαστε την ανεξαρτησία, παρά τα μεγάλα λόγια, που εύκολα ξεστομίζουμε. Απλά επιλέγουμε νταβατζήδες, με τους οποίους συνδέουν τα συμφέροντα τους οι εγχώριοι εξουσιαστές, οι επιτήδειοι, οι καλές τάξεις και τα ευγενή επαγγέλματα. Και ποιος είναι ο λόγος αυτής της δουλοπρέπειας; Ο φόβος. Μήπως όλοι αυτοί δεν θα είχαν ακόμη καλύτερη υπόσταση σε ένα ανεξάρτητο κράτος; Προτιμούν όμως την σιγουριά της υποτέλειας, γιατί κανείς δεν ρισκάρει εύκολα τα προνόμια. Το εύκολο είναι να ρισκάρει ο δυστυχής. Είναι μία αλήθεια τόσο Μαρξιστική, όσο και (πολύ προγενέστερα) Χριστιανική. Εμείς οι Ελληνες την βιώσαμε με την διστακτικότητα των κοτζαμπάσηδων για την αποτίναξη του Οθωμανικοί ζυγού και την βιώνουμε μέχρι σήμερα με την διστακτικότητα των καλών τάξεων για την αποτίναξη του Γερμανικού ζυγού. Με λίγα λόγια, αν δεν το πάρουμε μόνοι μας απόφαση, να αφήσουμε πίσω μας την παρακμή, θα αποφασίσει η ιστορία για εμάς και ή θα χαθούμε, ή θα σφυρηλατηθούμε με πολύ πόνο και για πάρα πολλά χρόνια.

Τα πράγματα έχουν πάρει τέτοια τροπή, που μόνο αν κάνουμε την πολύ μεγάλη έκπληξη, θα αποτρέψουμε την μοιραία κατάληξη. Τα ιστορικά παραδείγματα δεν μας ευνοούν. Δεν μπορώ να θυμηθώ μία περίπτωση παρηκμασμένης κοινωνίας, που έβαλε μυαλό τελευταία στιγμή, αλλά για όλα υπάρχει μία πρώτη φορά και μόνο σε αυτήν την πιθανότητα ελπίζω.

Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο δύσκολο αυτό που προτείνω, αλλά οι φοβίες μας το κάνουν να φαίνεται εντελώς ουτοπικό. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει άλλη λύση από το να κυνηγήσουμε αυτήν την ουτοπία. Μια απόφαση είναι· να πούμε «Οτι έγινε μέχρι τώρα, έγινε. Μπορεί στο μέλλον να μας ξαναδοθεί ευκαιρία για καλοπέραση (και ας δούμε τότε ποια στάση ζωής θέλει να ακολουθήσει ο καθένας). Τώρα είναι η ώρα του αγώνα στην δουλειά, η ώρα της αυτοπειθαρχίας, η ώρα της προσφοράς και της ολιγάρκειας» (προς όφελος βέβαια του συνόλου, όχι της ξένης και εγχώριας μπουρζουαζίας).

Είναι η ώρα της εθνικής ενότητας, χωρίς ιδεολογικό πατρονάρισμα από κανέναν, με στόχο όχι πλέον μόνο την οικονομική μας διάσωση, αλλά πρωτίστως την ίδια την εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα. Όλα τα προβλήματα γιγαντώνονται ταυτόχρονα και πλέον οι καιροί απαιτούν, όχι απλά να υπερβούμε τους εαυτούς μας, αλλά πραγματικά να γίνουμε «άλλοι άνθρωποι».

Μου φαίνεται εφικτό κάτι τέτοιο; Μου φαίνεται απίθανο κι αυτό που με τρελαίνει, είναι ότι αυτό που θα ανέτρεπε τα πάντα σε αυτόν τον κατήφορο, είναι απλά μία (ακλόνητη) απόφαση. Είμαι βέβαιος, ότι τελικά δεν θα χρειαζόταν να φτάσουν τα πράγματα στα άκρα, δηλαδή στον πόλεμο (αν δεν αφήσουμε κι άλλο χρόνο να περάσει έτσι). Αν είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας, κανείς δεν θα τολμήσει. Αντί γι αυτό, είμαστε εμείς αυτοί που δεν τολμούμε. Δεν τολμάμε να ξεφύγουμε από τα δεσμά της εργασιοφοβίας, του καταναλωτισμού, του ατομικισμού, γι αυτό δεν μπορούμε να λυθούμε από τα δεσμά της υποτέλειας. Τόσο απλό, αλλά δεν το κάνουμε!!!!!!!!!!!!!!!! [Πως θα διώξουμε μωρέ τους ξένους, αν δεν πάρουμε εμείς τις δουλειές τους, αλλά όλοι θέλουμε να παριστάνουμε τους επιστήμονες, τα μυαλά, τους κουμανταδόρους; Κι όμως η ίδια η ζωή αποδεικνύει, ότι οι καλύτεροι κουμανταδόροι βγαίνουν από την ίδια την δουλειά και όχι από σχολές. Από τέτοιους κουμανταδόρους χτίστηκε η νεότερη Ελλάδα, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις, οι βιομηχανίες, ο στόλος, τα ξενοδοχεία και από τους άλλους, τους «μορφωμένους», τους «ειδικούς», γκρεμίζεται. Ετσι και σήμερα αρκετοί από τους μετανάστες ανεβαίνουν ταξικά με την αξία τους στην δουλειά και γίνονται οι ίδιοι επιχειρηματίες και πάνε και καλά.]


Δεν επικαλούμαι μόνο εγώ την ανάγκη της εθνικής ενότητας· και οι πολιτικάντηδες το ίδιο λένε. Η διαφορά μας είναι, ότι αυτοί οι φαφλατάδες επαφίενται στο φιλότιμο των κορόιδων. Εθνική ενότητα με εργαζόμενους πολυτελείας και κορόιδα δεν γίνεται. Βέβαια δεν πετάω στα σύννεφα, για να πιστεύω, ότι θα μπορούσαμε να πορευτούμε αδελφικά για πάντα. Σίγουρα, αν επιστρέψουν οι παχιές αγελάδες, θα επιστρέψουν και οι ανισότητες, οι πονηριές, η απληστία, ο ατομικισμός, οι συντεχνιακοί εκβιασμοί. Τουλάχιστον όμως μέχρι τότε οφείλουμε να υπερβούμε αυτές τις ιταμότητες της ανθρώπινης φύσης. Αν δεν μπορούμε να μοιραστούμε τον πλούτο, ας μοιραστούμε τουλάχιστον την φτώχεια με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Δεν είναι η ώρα για συντεχνιακά προνόμια και πολύ περισσότερο τα προνόμια αυτά να χρηματοδοτούνται από την εξόντωση άλλων (κυρίως των «ελεύθερων» επαγγελματιών). Αυτή είναι η συνταγή της διχόνοιας και του εμφύλιου σπαραγμού. Οι κυβερνήσεις που συνεχίζουν αυτήν την πολιτική δεν είναι απλά άδικες και ανάλγητες· είναι προδοτικές. Από την μία εξοντώνουν τις παραγωγικές τάξεις και από την άλλη δημιουργούν εμφύλιο μίσος μεταξύ των ευνοημένων τάξεων, επαγγελμάτων και προσώπων και αυτών που εξαθλιώνονται μέρα με την μέρα.

Δεν είναι η ώρα διχαστικής ρητορείας. Αν είναι πάντα ανόητη και επιζήμια, τώρα είναι καταστροφική. Η Ελλάδα ανήκει εξίσου και στους δεξιούς και στους αριστερούς και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους. Κανείς δεν δικαιούται να απαιτεί ιδεολογική μεταστροφή των άλλων, προκειμένου να συμμετάσχει στην εθνική προσπάθεια. Ο εθνικιστής που απαιτεί δήλωση μετάνοιας από τον αριστερό, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. Ο αριστερός που απαιτεί τον εξοβελισμό του εθνικόφρονα από το λαϊκό μέτωπο για την ανεξαρτησία, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Αν γίνει ένας καταστροφικός σεισμός, δεν ξεχνάμε τις πολιτικές μας διαφορές; Αυτό που συμβαίνει στην χώρα είναι πολλοί καταστροφικοί σεισμοί μαζί.

Ας αφήσουν τις υποκρισίες και τις ανοησίες όλοι. Όχι μόνο σε σεισμούς και πλημύρες τα βρίσκουν, αλλά ακόμα και στα γήπεδα, σε κοινωνικές εκδηλώσεις, σε παρέες. Ας αναλογιστούν λοιπόν όλοι με το χέρι στην καρδιά, αν έχουμε την πολυτέλεια για τέτοιες αντιπαραθέσεις. Στο κάτω κάτω, ας απωθήσουμε τους κινδύνους που μας έζωσαν και συνεχίζουμε μετά τους καυγάδες.


Αν όλα αυτά γίνονταν πραγματικότητα, τότε το μικρό Ελληνικό έθνος, θα είχε βάλλει ένα μεγάλο λιθάρι στα θεμέλια μίας υγιούς και δίκαιης παγκοσμιοποίησης. Μικρά γεγονότα σε μικρούς χώρους, μπορούν να αποκτήσουν κατακλυσμιαία δυναμική, αν ενέχουν εξαρχής ποιότητα και όραμα.

Ο εχθρός λοιπόν δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, ο διεθνισμός, η οικουμενικότητα, η συναδέλφωση των λαών, αλλά η αδικία και οι ματαιόδοξοι ηγεμόνες, είτε αυτοί έχουν σχέδια παγκόσμιας επικράτησης, είτε τοπικής.

Η «παγκοσμιοποίηση» είναι θετική έννοια, γιατί ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για χάρη των Εβραίων, ή των Ελλήνων, ή οποιουδήποτε άλλου, αλλά για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Πρέπει λοιπόν να έχουμε συναίσθηση της σκληρότητας των μέτρων, που ο ίδιος πρότεινα. Δεν γίνεται αλλιώς βέβαια, γι αυτό και το πρότεινα, αλλά είναι από τις αποφάσεις που παίρνει κανείς με σκυμμένο το κεφάλι, όχι βρίζοντας εκείνους, που δεν μπορεί να ελεήσει. Και δεν είναι μόνον ηθικό πρόβλημα, αλλά θα βρεθούμε και κατηγορούμενοι και χρειάζεται μεγάλος αγώνας και σύμπνοια και σύνεση, για να μεταθέσουμε την κατηγορία στους υποκριτές κατήγορους. [Και όσο αφήνουμε αυτήν την άμυνα στα χέρια ακραίων και φουκαράδων, τόσο δυσκολότερο θα γίνει να αποσείσουμε τις κατηγορίες.]

Γι αυτό και οι ενέργειες μας απαιτούν κλιμάκωση, ώστε όταν (σύντομα) έλθει η ώρα αυτής της λύσης, να έχουν ενημερωθεί πριν οι ενδιαφερόμενοι. Ποια «κατηγορία» θα σταθεί σε βάθος χρόνου, αν είμαστε ενωμένοι; Ξεκινήσαμε από εντελώς ανοιχτά σύνορα και ενώ όλοι οι άλλοι τα έχουν κλείσει από καιρό, εμείς ακόμα διασώζουμε ψευτοναυαγούς. Εχουμε κάθε δικαίωμα να πάρουμε και αυτά τα μέτρα και ακόμη σκληρότερα, γιατί αντιμετωπίζουμε εισβολή.

Ηδη οι ρεμπεσκέδες του ΟΗΕ μας «απαγόρεψαν» τα κλειστά κέντρα φιλοξενίας. Πρέπει να απαντήσουμε σε αυτούς τους γελοίους ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ. ΟΤΙ ΩΡΑ ΘΕΛΟΥΝ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ «ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΑ» ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ «ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ» ΘΕΛΟΥΝ. ΟΣΟΙ «ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ» ΤΟΥ ΟΗΕ «ΣΥΜΠΟΝΟΥΝ» ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥΣ.


Θα προκύψουν πολλοί πρόθυμοι εχθροί, αν αυτονομηθούμε (και αυτοαμυνθούμε) αλλά η περίοδος της απομόνωσης θα είναι μικρή, γιατί πολύ γρήγορα θα βρεθούν νέοι πρόθυμοι σύμμαχοι και κατά πάσα πιθανότητα (πολύ γρήγορα επίσης) θα αλλάξουν στάση και οι σημερινοί ψευτοσύμμαχοι. Δηλαδή μετά από μία προσωρινή απομόνωση (και την δική μας σθεναρή στάση) θα υπάρξει πληθώρα επιλογών για συμμαχίες με πολύ καλύτερους όρους.

Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Κατανοώ τους φόβους και τους δισταγμούς, αλλά η ιστορία δεν δείχνει την ίδια κατανόηση και ανεκτικότητα. Πάντα, μα πάντα καταβροχθίζει τους παρηκμασμένους και δεν δείχνει κανένα έλεος στους αρνητές της σκληρής αλήθειας.


ΥΓ. Εκκληση προς τους αρθρογράφους του διαδικτύου

Είμαι βέβαιος, ότι όπως και εγώ, δεν αρθρογραφείτε μόνο για να πείτε την γνώμη σας, αλλά περισσότερο από αγωνία για το μέλλον της κοινωνίας μας. Κάτω από αυτήν την ψυχολογική πίεση πολλές φορές γινόμαστε υπερβολικοί στις κρίσεις και τους χαρακτηρισμούς γι αυτούς που έχουν αντίθετη γνώμη. Ισως να είμαι ο χειρότερος απ όλους σε αυτό το θέμα και ο τελευταίος που δικαιούμαι να δίνω μαθήματα μετριοπάθειας και σαβουάρ βιβρ. Είμαι όμως τυχερός, γιατί οι απόψεις μου δεν συγκλίνουν με κανέναν πολιτικό χώρο κι έτσι δεν φαίνομαι μεροληπτικός (και πιστεύω, ότι δεν είμαι).

Σέβομαι όμως την ιδεολογική τοποθέτηση των άλλων, γι αυτό και κρίνω τους πάντες σύμφωνα με τις δικές τους αρχές και αξίες (τουλάχιστον αυτές που λένε ότι έχουν). Εάν μπορούσα να προβάλλω τις προτάσεις μου χωρίς κρίσεις για εκείνα που νομίζω ως κακώς κείμενα και λάθη των άλλων, θα το έκανα και το έχω κάνει ήδη επανειλημμένα, αλλά δυστυχώς αρθρογραφώ σε ένα περιβάλλον ακραίας πόλωσης και ρητορικής έντασης, λες και όλοι ψάχνουμε αφορμή να σκοτωθούμε μεταξύ μας.

Βέβαια ο πολιτικός λόγος είναι από φύση του ζωντανός και έντονος και δεν ζητάω από λαϊκούς αρθρογράφους, να αρχίσουμε να παριστάνουμε τους ακαδημαϊκούς. Το μόνο που ζητάω, είναι να αντιληφθούμε όλοι την κρισιμότητα των περιστάσεων. Την ανάγκη για εθνική ενότητα και όχι διχασμό και εμφύλιο. Όταν για τους μεν ο διάβολος είναι η αριστερά και για τους δε ο διάβολος είναι η δεξιά, που θα πάμε;

Όταν (ας πούμε) «είχαμε την πολυτέλεια» να το κάνουμε αυτό (την δεκαετία του `80, που δεν υπήρχε καμία απειλή) αποφασίσαμε πολύ σωστά, ότι αυτά είναι παρωχημένα και δεν αξίζει τον κόπο να χαλάμε την ζαχαρένια μας. Φυσικά όλοι συνέχισαν να έχουν τις πολιτικές τους απόψεις, αλλά άφησαν πίσω την βεντέτα του εμφυλίου. Την αφήσαμε πίσω, όταν ήταν 30 ετών και την αναβιώνουμε μετά από 70 χρόνια και σε τέτοια συγκυρία για την ίδια την ύπαρξη της πατρίδας μας;

Ας μην κατηγορούμε μόνο τους πολιτικάντηδες και τους δημοσιογράφους για διχαστικό πολιτικό λόγο, γιατί συχνά εμείς γινόμαστε χειρότεροι και υποδαυλίζουμε οι ίδιοι την εθνική ενότητα. Ακόμα κι αν θεωρούσα απαραίτητο (που δεν το θεωρώ) να πάψει ο κομμουνιστής να είναι κομμουνιστής, ο εθνικιστής να είναι εθνικιστής, να πάψει ο κεντρώος να είναι καιροσκόπος, υπάρχει χρόνος για να γίνουν αυτά; Θέλουμε δεν θέλουμε, θα ανεχτούμε όλοι όλους, όπως είμαστε. Και όλοι πρέπει να κάνουμε κινήσεις καλής θέλησης προς τους Ελληνες ιδεολογικούς μας αντιπάλους και επιτέλους να αρχίσουμε να συζητάμε ψύχραιμα τις διαφορές μας. Δεν λέω ότι θα τα βρούμε, αλλά σε πρώτη φάση θα αντιστρέψουμε το εμφυλιοπολεμικό κλίμα (που πάει να καλλιεργηθεί) και στην συνέχεια μπορεί να συμφωνήσουμε και σε ορισμένα βασικά πράγματα.

Συνταγή «σωστής αρθρογραφίας» δεν θα προτείνω· ο καθείς ας πράξει όπως νομίζει, σύμφωνα με την συνείδηση του.

Π. Ρέππας
Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 25, 2019

0 Σχόλια για την ανάρτηση: "Παγκοσμιοποίηση και μεταναστευτικό"

Όποιος πιστεύει ότι θίγεται από κάποια ανάρτηση ή θέλει να απαντήσει αρκεί ένα απλό mail στο parakato.blog@gmail.com να μας στείλει την άποψή του για δημοσίευση ή επανόρθωση. Οι αναρτήσεις αφορούν αποκλειστικά πρόσωπα και καταστάσεις με δημόσιο χαρακτήρα και δεν αναφέρονται στην προσωπική ζωή κανενός που σεβόμαστε απολύτως. Δεν έχουμε προηγούμενα με κανέναν, δεν κρατάμε επόμενα για κανέναν.

Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.

Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.

 
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ Copyright © 2010 | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ | ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | Converted by: Parakato administrator