Ο εκβιασμός του Ερντογάν (δεν πρέπει να περάσει)

Δυστυχώς ο σουλτάνος διέψευσε όλες τις προσδοκίες μας για επίδειξη μεγαλοθυμίας και πολύ φοβάμαι, ότι δεν είναι οι εκλογές ο λόγος. Καθώς φαντάζομαι, θα έχει επιτελείο Ελληνομαθών, που παρακολουθεί και το τελευταίο ΜΜΕ και το μικρότερο μπλόγκ. Είδε λοιπόν, ότι από την μία δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ κόμμα που να συναινεί στην ανταλλαγή των δύο (Ελλήνων στρατιωτικών) με τους οκτώ (Τούρκους) από την άλλη όμως, υπάρχουν πολλές φωνές που το απαιτούν. Για την ώρα, οι φωνές αυτές παραμένουν περιθωριακές, αλλά όσο θα περνάνε οι μήνες, θα ακούγονται κάθε μέρα και περισσότερο.

Τι σημαίνει αυτό; Ευκαιρία να σπείρει διχόνοια. Για να την ενισχύσει μάλιστα δεν αρκείται στην πρόταση ανταλλαγής, αλλά προσθέτει απειλές για νέες σκοτούρες, όπως καταδρομική επιχείρηση της ΜΙΤ εντός Ελλάδας, «αντίποινα» στο μεταναστευτικό και άλλα. Δεν θα αφήσει αυτήν την ευκαιρία, να πάει χαμένη, καθώς δεν απειλείται σε τίποτα από εμάς.

Μπορούσαμε, να τον απειλήσουμε; Όπως εξήγησα στα άρθρα «Ένα απλό ερώτημα» και «Εχει η ανοησία όρια;» μπορούσαμε να τον εξαναγκάσουμε και να τους έχει αφήσει προ πολλού, χωρίς καν να υποσχεθούμε το παραμικρό. Παρότι σχηματίστηκε ένας μικρός πυρήνας συνδημοτών μου σχετικά με την πρόταση -πρωτοβουλία αυτών των άρθρων, δεν μπορούμε να βρούμε ανταπόκριση από τους μεγαλόσχημους και γενικότερα από τους μαγαζάτορες της πολιτικής και το πράγμα έχει παγώσει προς το παρόν.

Ο χρόνος που περνάει ανεκμετάλλευτος, αποβαίνει σε βάρος της Ελλάδας και ενισχύει τον εκβιασμό του Ερντογάν. Ηδη τα χρονόμετρα της ομηρίας –ανυπομονησίας στα μπλογκς μετράνε και τα δευτερόλεπτα. Ο σουλτάνος έχει την υπομονή να τους κρατήσει και χρόνια, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του.

Μην βαυκαλίζεται κανείς, ότι στόχος του είναι οι οκτώ κι άμα τους δίναμε θα ησυχάζαμε. Αυτό θα είναι απλά ένα παράπλευρο κέρδος. Στόχος είναι να μας διαλύσει το ηθικό και όποια ίχνη εθνικής ενότητας υπάρχουν ακόμη και ακολούθως να μας καθυποτάξει, χωρίς καν να αντισταθούμε.

ΥΓ. Είναι τόσο σπάνια η καθολική ομογνωμία των κομμάτων, που σχεδόν με συγκινεί, ότι συμβαίνει για ένα θέμα εθνικής τιμής. Είναι κρίμα να προσπαθούμε, να διαβάλουμε αυτήν την ομοθυμία, όταν μάλιστα υπάρχει τρόπος απελευθέρωσης των κρατουμένων. Πάνω σε αυτήν την πρόταση πρέπει να πιεστούν τα κόμματα· όχι εκεί που έχουν δίκιο.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουνίου 11, 2018