Φταίνε οι δικαστές ή οι ελεγκτές;

Η κυβέρνηση γκρινιάζει επειδή το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει ως αντισυνταγματικό τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι φορολογικοί έλεγχοι στις περίφημες λίστες καταθετών. Όμως η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να κάνει στραβά μάτια, στην παραβίαση του Συντάγματος από ανεπαρκείς ελεγκτές

Γράφει ο Αλέκος Παπαναστασίου

Ο Παύλος Πολάκης τα έβαλε, εμμέτρως, με το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η παρουσιάστρια της ΕΡΤ υπαινίχθηκε ότι οι δικαστές θα πρέπει να απολογηθούν. Γιατί; Διότι έκριναν πως η παραγραφή των φορολογικών αξιώσεων είναι πενταετής και οι συνεχείς παρατάσεις είναι αντισυνταγματικές.

Τι σημαίνει αυτό; Κάτι απλό. Αν εσείς έχετε μια φορολογική υπόθεση ανοιχτή, ο ελεγκτικός μηχανισμός έχει στη διάθεση του πέντε χρόνια για να ολοκληρώσει τον έλεγχο και να σας επιβάλλει κυρώσεις, αν βέβαια προβλέπονται από τον νόμο. Έτσι και περάσουν πέντε χρόνια, η υπόθεση παραγράφεται. Η έννοια της παραγραφής εξυπηρετεί τα αυτονόητα: ο πολίτης δεν μπορεί να παραμένει «όμηρος» του ελεγκτικού μηχανισμού για άγνωστο χρονικό διάστημα. Έτσι, ας πούμε, ένας ελεγκτής μπορεί να μπει στον πειρασμό της συναλλαγής με τον ελεγχόμενο. Κατά το ΣτΕ, για την επιβολή φορολογικών επιβαρύνσεων απαιτείται να εφαρμόζεται προθεσμία παραγραφής, η οποία πρέπει να ορίζεται εκ των προτέρων και να είναι επαρκώς προβλέψιμη από τον φορολογούμενο. Η παραγραφή αυτή, πρέπει επίσης, να έχει συνολικά, εύλογη διάρκεια, δηλαδή να συνάδει προς την αρχή της αναλογικότητας, ενώ η μεταβολή της με την πρόβλεψη επιμηκύνσεως είναι δυνατή μόνον υπό τις προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος, δηλαδή με διάταξη θεσπιζόμενη το αργότερο το επόμενο της γενέσεως της φορολογικής υποχρεώσεως έτος.

Για ποιο λόγο, όμως, διαμαρτύρονται οι «είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος»; Προφανώς για να δικαιολογήσουν την ανεπάρκεια που επέδειξαν στη διενέργεια ελέγχων και στην αύξηση των εσόδων από τους φόρους και, φυσικά, την πάταξη του λαθρεμπορίου.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που έδωσε στη Βουλή η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου, η εισπραξιμότητα από τον έλεγχο της λίστας Λαγκάρντ ανέρχεται στο 16%, ενώ για τη λίστα Μπόργιανς το αντίστοιχο ποσοστό είναι στο 1%. Συγκεκριμένα από τη λίστα Λαγκάρντ τα βεβαιωθέντα πρόστιμα έχουν φτάσει στο ποσό των 264.585.023 ευρώ από τα οποία έχουν εισπραχθεί τα 43.477.499 ευρώ. Από την λίστα Μπόργιανς έχει μπει στα δημόσια ταμεία μόλις 137.188 ευρώ από τα 12.710.520 ευρώ που έχουν καταλογίσει οι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Από τα εμβάσματα του εξωτερικού, τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί φτάνουν τα 415.238.119 ευρώ. Από αυτά έχουν εισπραχθεί τα 44.130.562 ευρώ. Πενιχρά είναι και τα αποτελέσματα των ελέγχων σε ότι αφορά το λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνού. Το 2014 η εισπραξιμότητα στα καύσιμα κυμάνθηκε στο 64% και το 2015 έπεσε στο 41%. Το 2016 ανέβηκε στο 60% αλλά το 2017 κατέρρευσε στο 10%. Κατώτερα των προσδοκιών είναι τα αποτελέσματα και στην πάταξη του λαθρεμπορίου καπνού, όπου το τρέχον έτος η εισπραξιμότητα των προστίμων κυμαίνεται στο 0,71%. Για 2016 ήταν 0,5%, το 2015 ήταν 10% και το 2014 ήταν 3,5%.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Όχι κακούς δικαστές, αλλά ανεπαρκείς ελεγκτές. Και η αντίδραση της κυβέρνησης έχει να κάνει, κυρίως, με την αντίληψη που διατηρεί για το ρόλο και τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Στο μυαλό του Παύλου Πολάκη η Δικαιοσύνη οφείλει να υπηρετεί την κυβέρνηση. Καλό είναι που κάποιοι του εξηγούν, έστω και τα στοιχειώδη. Στον αστοιχείωτο.

Πηγή Protagon

Δημοσίευση: Ιουλίου 13, 2017