Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ;

Του Γιάννη Σιδέρη

Προγραμματικό συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και ας ξεκινήσουμε με κάποιες σημειολογικές παρατηρήσεις:

Τα αυτοκίνητα στο πάρκινγκ του σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, ήταν μικροαστικά, αυτά που ως συντριπτική πλειοψηφία βλέπουμε ποτάμι στους δρόμους. Απουσίαζαν τα πολυτελή, οι κουρσάρες, οι  «μερσέντες», οι «μπέμπες», που έβλεπες στα τελευταία συνέδρια του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ!

Οι σύνεδροι στην μεγάλη τους πλειοψηφία, μέσης ηλικίας. Δεν υπήρχε η πλειοψηφία των «γκρίζων κεφαλιών» που περιμέναμε. Ηλικιακά φαινόταν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν η «γενιά της Αλλαγής», της οποίας οι πιο νέοι είναι στα πενήντα φεύγα, αλλά τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά την «αλλαγή». Ντύσιμο απλό, καθημερινό. Δε είχε χαϊλίκια και μοδάτη αίσθηση το ντύσιμο των συνέδρων. Αυτό απεικονίζει και την ταξική σύνθεσή τους, και έχει την σημασία του. Στα συνέδρια και τις μαζώξεις του ύστερου ΠΑΣΟΚ της παρακμής, ο κόσμος που συγκεντρωνόταν, ακόμη και όταν ήταν επιτηδευμένα ατημέλητος, κραύγαζε ότι τα «λεφτά υπήρχαν». Κοντολογίς τώρα ήταν ένας πιο ατόφιος. Ο παλιός του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό ο κόσμος έχει και «τρωτά». Ομνύει άνευ όρων στο όνομα Παπανδρέου. Ο Γιώργος που έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο (δεν αφορά το παρόν κείμενο το αν έπρεπε και πως έπρεπε), αποθεώθηκε. Η ιαχή Παπανδρέου, με διακεκομμένες στις συλλαβές, δόνησε την ατμόσφαιρα. Φαίνεται το ΠΑΣΟΚ δεν έχει απογαλακτιστεί από τη γοητεία που του ασκεί το όνομα Παπανδρέου. Και η Φώφη χειροκροτήθηκε καθολικά και ενθουσιαστικά. Αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Είναι η εκλεγμένη Πρόεδρος.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ότι και ως μικρό κόμμα, ακόμη και στα χειρότερά του, έχει ένα αφοσιωμένο ανθρώπινο δυναμικό, που εντάσσεται στις οργανωτικές του διαδικασίες. Μια τέτοια μάζα προφανώς έχει και η ΝΔ, ως κόμμα μιας μεγάλης παράταξης, αλλά τα μέλη του δεν έχουν την ίδια κουλτούρα οργάνωσης. Εκείνος που το έχει απολέσει είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι ακτιβιστές της οργανωτικής και οργανωμένης δράσης αποχώρησαν, και του έμεινε η μάζα που πήγε να βρει εκεί τα λεφτά που υπήρχαν, και οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα.

Ως προς αυτό, το ΠΑΣΟΚ έχει συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα κοινωνικά του στελέχη έχουν παρουσία και κατέχουν θέσεις, εκεί που είναι διαρθρωμένη η ενεργός κοινωνία. Κυρίως στα Σωματεία και την Τ.Α., όπου ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν δεν υπάρχει. Αρκεί τα στελέχη αυτά να τα τροφοδοτήσει οργανωμένα με επιχειρήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο η ΝΔ υπολείπονται ως προς αυτά.

Εκείνο επίσης που διαπιστώνεις από συζητήσεις στα πηγαδάκια, είναι ότι αυτοί που παρέμειναν έχουν αντιθετική στάση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Φανερά υπενθυμίζουν το μπούλινγκ που υπέστησαν από το κυβερνητικό κόμμα. Αποκτάς όμως την υποψία ότι τους κακοφαίνεται που ο ΣΥΡΙΖΑ με τόση επιθετική λεκτική, και όχι μόνο, ακρότητα, τους πήρε τη θέση στην πολιτική γεωγραφία για να κάνει τα ίδια πράγματα με τρόπο χειρότερο, πιο άτσαλο και πιο ξεδιάντροπο.

Το ανωτέρω αποπνέει και η ρήση Γεννηματά: «Η πόρτα μας είναι κλειστή μόνο σε όσους πήγαν να βρουν στασίδι εξουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ». Νιώθουν ότι διεπράχθη μια πολλαπλή προδοσία. Το ένιωθαν μέσα τους αλλά το εκφράζουν δυνατά τώρα που ξαναστέκονται στα πόδια τους αυτόνομα, έστω και ως μικρό κόμμα.

Και κάποιες πολιτικές παρατηρήσεις.

Αν κάτι άφησε ως πολιτική παρατήρηση η πρώτη μέρα του Συνεδρίου, ήταν η μετατόπιση προς την αναγκαιότητα εκλογών που διετύπωσε η κα Γεννηματά και η επίσπευση των διαδικασιών για τη δημιουργία του νέου φορέα, καθώς και η – για μια ακόμη φορά – κατηγορηματική άρνηση να ανταποκριθεί στην επίθεση φιλίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως προς το πρώτο τόνισε: «Εδώ που έχουμε φτάσει η μόνη λύση είναι οι εκλογές». Ως προς τις διαδικασίες ανήγγειλε ότι η εκλογή αρχηγού από τη βάση, μέσα από ανοιχτές και διαφανείς διαδικασίες, τον Οκτώβριο και ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα τον Δεκέμβριο. Ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος θα είναι ο πρόεδρος της επιτροπής δεοντολογίας και πιστοποίησης, ώστε να υπάρξει εγγυημένη αξιοπιστία και διαφάνεια στην εκλογή ηγεσίας!

Ιδιαιτέρως σκληρή ήταν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγόρησε τον κ. Τσίπρα ότι αφού εκμεταλλεύτηκε την κρίση με μνημειώδη λαϊκισμό και δημαγωγία για να ανέβει στην εξουσία, «ευτέλισε τις αξίες της αριστεράς και πρόδωσε τους προοδευτικούς πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν. Τώρα που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, εμφανίζεται υποδυόμενος την «κυβερνώσα Αριστερά», καλώντας μάλιστα με πατερναλιστικό ύφος σε δήθεν προοδευτικά μέτωπα».

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο αγώνας των δύο κομμάτων θα είναι σκληρός στο εξής, καθώς διεκδικούν: α) τον ίδιο ιδεολογικό χώρο (η Γεννηματά να τον διατηρήσει, ο Τσίπρας να τον διεκδικήσει, αφού έχασε τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς), β) τη μεγάλη μάζα των ίδιων κοινωνικών στρωμάτων, μεσαίας κοινωνικής διαστρωμάτωσης και κεντροαριστερού πολιτικού προσανατολισμού. Ο αγώνας προβλέπεται αιματηρός, και οι ασπίδες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πλέουν εξασθενήσει λόγω της εφηρμοσμένης κυβερνητικής πολιτικής του.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού επανέλαβε το όχι ευχάριστων αναμνήσεων «πάμε μαζί» οραματίστηκε τα γνωστά: «μια παράταξη που θα σαλπίσει ξανά την πρόοδο προς τη χώρα», κι επιτέθηκε σε αυτούς που έκαναν «ψεκασμένες καριέρες». Ωστόσο ξανά δημιουργούν απορίες κάποιες εκφράσεις του, για τις οποίες τον έχουμε εγκαλέσει επανειλημμένως. Είπε χαρακτηριστικά: «Τώρα που όλοι αναγνωρίζουν πως εμείς μετρήσαμε σωστά το έλλειμμα, μήπως ήρθε η ώρα να διερευνήσουμε ποιοι δεν το έκαναν; Ποιοι είπαν ψέματα; Ποιοι σταύρωσαν την Ελλάδα και την αξιοπιστία της; Ακούει η Δικαιοσύνη;».

Μα το έλλειμμα είναι πολιτική επιλογή και αβελτηρία, όχι ποινική. Ωστόσο ο κ. Παπανδρέου υπήρξε ο πρωθυπουργός που το μέτρησε. Τι έκανε; Γιατί δεν έκανε τότε Εξεταστική Επιτροπή ώστε να διερευνηθούν οι αιτίες; Ισως αν είχε κάνει αυτά, θα πετύχαινε αυτό που – παραδόξως ζήτησε στο συνέδριο «κανένας εκπρόσωπος της νοοτροπίας που χρεοκόπησε την Ελλάδα στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020!».

Ισως να μιλούσε γενικώς – πάντως πρώιμα και άστοχα από το βήμα ενός πρώτου προγραμματικού συνεδρίου – αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να φωτογραφίζει τον κ. Καραμανλή!

Ιδιαίτερη καλή εντύπωση προκάλεσε η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με μετριοπαθή τρόπο και θέσεις προσπάθησε να πείσει το ακροατήριο ότι δεν είναι πολλά αυτά που τους χωρίζουν. Η μετριοπάθεια κυρίως συνέβαλε και να χειροκροτηθεί επανειλημμένα και καθόλου τυπικά!

Δημοσίευση: Ιουλίου 01, 2017