Πόλεμοι που χάνονται πριν ξεκινήσουν

Οι άνθρωποι, οι φορείς, τα κόμματα που θέλουν να καταργηθούν οι στρατιωτικές παρελάσεις είναι ταυτόχρονα οπαδοί των «γκέι πράιντ»

Δίπλα μας είναι μια χώρα που δεν σταματά να διεκδικεί κομμάτια από την πατρίδα μας, κατέχει περίπου τη μισή Κύπρο και κάθε μέρα που περνά θεριεύει, αναπτύσσεται, γιγαντώνεται, αγριεύει. Συμπεριφέρεται σαν θαλερός νεαρός που δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά την επιβίωση και την επέκταση, με κάθε τρόπο. Η αμυαλοσύνη του σφρίγους συνδυάζεται (με έναν παράδοξο τρόπο) με την παιδεία και την τεχνολογική ανάπτυξη.

Η Τουρκία βρίσκεται στο G20, στις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, έχει αρχίσει να αποκτά αυτονομία στη στρατιωτική τεχνολογία, παράγει ουκ ολίγα δικά της οπλικά συστήματα, αναπτύσσει καινούργια και ήδη έχει πραγματοποιήσει δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων με στόχο η εμβέλειά τους να φτάσει τα 2.500 χλμ. (η πτητική απόσταση Άγκυρας - Αθήνας είναι 819 χλμ.). Στην απογραφή του 2015 ο πληθυσμός της Τουρκίας μετρήθηκε στα 78.670.000, ενώ από την Ελλάδα έχουμε ήδη χαιρετήσει (τους περισσότερους οριστικά και αμετάκλητα) περισσότερους από 500.000 νέους ανθρώπους που ξενιτεύτηκαν.

Οι Τούρκοι προπονούνται στον πόλεμο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν άρχισε το αντάρτικο των Κούρδων (των οποίων τον ρόλο στη Μικρασιατική Καταστροφή άπαντες θυμόμαστε) και η απάντηση της Ελλάδας στη δική τους ακμή είναι ακόμα μεγαλύτερη επικέντρωση στην παρακμή.

Αντί να κοιτάξουμε να σηκωθούμε από τη λάσπη, κάνουμε μακροβούτι στις χωματερές του περιθωρίου. Ενώ θα έπρεπε να τιμωρήσουμε παραδειγματικά, αστραπιαία και επιδεικτικά όσους προξένησαν τη μνημονιακή συμφορά, που συγκρίνεται με αυτήν της Μικρασίας, τους πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις, προνόμια, φρουρές.

Αντί να επιβάλουμε την τάξη στον οίκο μας, συζητάμε αν μας βλάπτει τελικά η αταξία. Αντί να ατσαλώσουμε το πνεύμα των νέων, μεγαλώνοντας γενιές λεόντων, ανοίγουμε διαλόγους για τις γόβες, τα στρας και τα φτερά που κοσμούν τα σώματα σούργελων που... παρελαύνουν.
Την ώρα της ανάγκης, την ώρα που θα μιλά η προετοιμασία των δεκαετιών, εμείς θα παρακαλάμε τον εχθρό για... πίστωση χρόνου. Να μαζέψουμε κάνα δανεικό, να βγάλουν τα στρασάκια από τα βλέφαρα οι ηγέτες μας και μετά να πολεμήσουμε...

Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή "Δημοκρατία"

Δημοσίευση: Ιουνίου 25, 2017