Δέσμιοι ενός αριβίστα

Η ερμηνεία των όσων συμβαίνουν σχετικά με το ελληνικό χρέος, το «άδειασμα» ή όχι από τους δανειστές, την πιθανότητα συμφωνίας ή τη ρήξη, είναι παρακινδυνευμένη. Παίζεται ένα σκληρό παιχνίδι πόκερ όπου από τη μια υπάρχουν οι «παιχτούρες» που λένε και στην πιάτσα κι από την άλλη ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος που κάνουν τον ψευτόμαγκα με τα λεφτά άλλων. Και που στο τέλος τρώνε τη μια ταπείνωση πάνω από την άλλη.

Όλα τα δεδομένα είναι ανοικτά, εκτός ίσως από μια ενδεχόμενη ρήξη και επανάληψη του σεναρίου του 2015 γιατί απλά θα τους πάρει ο κόσμος με τις πέτρες αν ξαναπαίξουν το παιχνιδάκι με τη δήθεν σύγκρουση, με δημοψηφίσματα και άλλες τέτοιες εγκληματικές πράξεις που έγιναν πριν δύο χρόνια και που μπορεί να οδηγήσουν σε Ειδικό Δικαστήριο.

Το πιο πιθανό σενάριο είναι μια μεσοβέζικη λύση με ορισμένα καλά λόγια για την Ελλάδα, μια ασαφής δήλωση για το χρέος που θα μετατεθεί για το Eurogroup του Νοεμβρίου και φυσικά η εκταμίευση της δόσης.

Πληρώνοντας τα ομόλογα του Ιουλίου η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο αφού μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι δεν έχει άλλες δύσκολες πληρωμές. Βεβαίως θα έχει εξευτελιστεί πλήρως ο Τσίπρας και ο Καμμένος, όμως, δεν θα είναι η πρώτη φορά. Η κυβέρνηση θα αποδεχθεί όποια λύση της προταθεί αυτή την ώρα για να πάρει παράταση ζωής, έστω κι αν ξέρει ότι ο κόσμος θα γελάει μαζί της και οι δημοσκοπήσεις θα δείξουν ακόμη μεγαλύτερη διαφορά.

Αν, λοιπόν, δεν υπάρξουν εκπλήξεις, δεν το κάνει... Κούγκι ο Τσίπρας και πάει σε κάλπες (δημοψήφισμα ή εκλογές) τότε θα πάει σε ανασχηματισμό αποσυμπίεσης, διώχνοντας τον παντελώς αποτυχημένο Τσακαλώτο.

Με νέο σχήμα θα επιδιώξει να βγάλει τη χρονιά και όταν θα αρχίσουν τα δύσκολα να σκεφτεί τα περαιτέρω. Με τη λήξη του υπάρχοντος προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018, θα ξεκινήσει η συζήτηση για «μνημόνιο χρέους». Συγκεκριμένες δεσμεύσεις δηλαδή που θα υποχρεώνουν την Ελλάδα να έχει υψηλά πλεονάσματα και ρυθμούς ανάπτυξης με αντάλλαγμα ελάφρυνση χρέους. Έχοντας δηλαδή του χρόνου μια καυτή συμφωνία που ξέρει από τώρα, θα προσπαθήσει να την αποφύγει κάνοντας εκλογές νωρίτερα, ξέροντας ότι θα τις χάσει, ρίχνοντας στον Κυριάκο την «καυτή» πατάτα και βάζοντας νέο ορόσημο τις Προεδρικές εκλογές του 2020, περίπου 1,5 χρόνο δηλαδή από του χρόνου το καλοκαίρι. Εκεί ο Τσίπρας θα μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση της ΝΔ η οποία θα έχει και 18 μήνες στην πλάτη της με σκληρές αποφάσεις και μέτρα, για τα οποία η ίδια δεν ευθύνεται. Θα πρέπει δηλαδή να διαχειριστεί την «καμένη γη» του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν ισχύσουν όλα αυτά ουσιαστικά η Ελλάδα μπαίνει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο, μια περίοδο παράλυσης της χώρας, με τον Τσίπρα να κάνει πως κυβερνά, την οικονομία να σέρνεται, κάποιες μικρές αναλαμπές (όπως το Ελληνικό ή άλλες αποκρατικοποιήσεις) να μην μπορούν να αντιστρέψουν το κλίμα.

Τελικά, ίσως η μόνη λύση για τη χώρα είναι να πάει το ταχύτερο σε εκλογές ώστε να μπορεί η επόμενη κυβέρνηση να εργαστεί για τη χώρα απρόσκοπτα και χωρίς άλλες εκλογικές αναμετρήσεις σύντομα. Όμως, όπως γνωρίζουμε καλά, ο Τσίπρας είναι και κυνικός και αριβίστας....

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουνίου 04, 2017