Σε μια στοιχειωδώς σοβαρή χώρα ο κ. Καμμένος θα είχε παραιτηθεί

Ας υποθέσουμε ότι ζείτε σε μια στοιχειωδώς σοβαρή χώρα-άρα, ας υποθέσουμε πως δεν ζείτε στην Ελλάδα και ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας.

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Με βάση αυτή, ο πρωθυπουργός της χώρας προγραμματίζει διμερή συνάντηση με έναν ηγέτη γείτονος χώρας, με την οποία εμπλεκόμαστε αμφίπλευρα σε ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα, το οποίο έχει σκαλώσει. Ο στόχος είναι να δούμε, τι μπορεί να γίνει, ώστε να υπάρξει απεμπλοκή. Λίγες μέρες πριν τη συνάντηση, βγαίνει ο υπουργός Άμυνας της χώρας, αποκαλεί τον ηγέτη που θα συναντήσει ο πρωθυπουργός του «στυγνό δικτάτορα» και παράλληλα λέει πως ξένες δυνάμεις έχουν αποφασίσει τη διαίρεση της χώρας του, με την προετοιμασία ενός νέου κράτους στα νοτιοδυτικά.

Ο υπουργός αυτός μετά από δύο ώρες δεν θα  μπορούσε να σταθεί και θα επεξεργαζόταν ήδη σχέδια παραίτησης.

Σε μια στοιχειωδώς ασόβαρη χώρα, λοιπόν, όπως είναι η Ελλάδα, η διπλωματία είναι αμπαχα μπουχα, να ‘χαμε να λέγαμε και άλλα τέτοια κομψά. Έτσι, ενώ ο κ. Τσίπρας αναμένεται να συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν για να δούμε τι θα γίνει με το Κυπριακό, ο κ. Καμμένος βγαίνει σε ένα ραδιόφωνο, τον αποκαλεί «στυγνό δικτάτορα» και λέει πως η Δύση έχει αποφασίσει τη δημιουργία κουρδικού κράτους στη νοτιοδυτική Τουρκία και δεν κουνιέται φύλλο.

Αλλά, βέβαια, εδώ ο κ. Καμμένος είναι κυβερνητικός εταίρος, είναι ιδιαίτερα βολικός στην ψηφοφορία για τα δημοσιονομικά μέτρα, συνεπώς παίρνει και αυτός τον ζωτικό του χώρο για να πουλήσει πατριωτισμό στο εκλογικό του ακροατήριο. Έτσι, η κυβέρνηση τον ανέχεται και του επιτρέπει διαρκώς να κλιμακώνει την ένταση.

Τις προάλλες, ο κ. Καμμένος ζήτησε να γίνει συνεδρίαση της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας στο Καστελόριζο. Ορθά, ορθότατα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων αρνήθηκαν να συμπράξουν σε αυτή την κακοστημένη παράτα. Αντίθετα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν ασμένως, όπως και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Η σημειολογία μιλά από μόνη της. Βέβαια, το Μαξίμου δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ‘σπουδαιολογήσει μια επίσκεψη της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας», όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος (αλήθεια, τι κομψός τρόπος να αποφύγεις την αλήθεια) και έτσι βγήκε ο τακτικός συνομιλητής του Μαξίμου, πολλάκις μετέχων στον πρωινό καφέ, αρθρογράφος της Αυγής Θανάσης Καρτερός και οι ξεχασμένοι 53+ να τα ψάλλουν στον κ. Καμμένο. Too little, too late, λέγεται αυτό στο χωριό μου, όταν είναι γνωστό το τι πρόκειται να γίνει εδώ και μέρες.

Επιστρέφω λοιπόν στα καινούργια καμώματα του κ. Καμμένου. Μπορούμε σε ένα καφενείο να λέμε ό,τι θέλουμε. Αλλά, όταν είσαι υπουργός Άμυνας και έχεις αυτή τη βαρύνουσα θεσμική ιδιότητα, δεν μπορείς να κάνεις κουβέντες καφενείου. Υπό κανονικές συνθήκες, ο κ. Τσίπρας θα είχε ζητήσει από τον κ. Καμμένο να τον διευκολύνει με την παραίτησή του και ο κ. Καμμένος θα έψαχνε μια βολική δικαιολογία. Διότι, είναι ανόητο να εξοργίζεσαι, όταν σε λέει ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης «γκιαούρη» και εσύ να απαντάς σε παρόμοιο τόνο. Η διπλωματία δεν ασκείται ούτε παιδιάστικα, ούτε εν θερμώ.

Προφανώς, αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει ούτε ο κ. Καμμένος, ούτε ο κ. Τσίπρας. Κι έτσι, οι κυβερνητικοί εταίροι πορεύονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, έχοντας συνάψει έναν «έντιμο συμβιβασμό», όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Τσίπρας: οι ΑΝΕΛ θα ψηφίζουν μονομπλόκ όλα τα μέτρα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μιλάει όταν οι ΑΝΕΛ καταψηφίζουν το σύμφωνο συμβίωσης και εκστομίζουν διάφορες υπερ-πατριωτικές κορώνες ενδεδυμένοι τον μανδύα της εθνικής εξωτερικής πολιτικής.

Σε αυτή την περίπτωση, δεν μου μένει παρά να συμφωνήσω με τον γραμματέα τον ΑΝΕΛ Γιάννη Μοίρα: ο Θεός να μας φυλάει!

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 14, 2016