Κα(ϋ)μμένη γη...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Ο ελληνισμός ζεί μεγάλες στιγμές.
Αυτό είναι κάτι που δεν το έχουμε αντιληφθεί όλοι καλά, και γι αυτό μας φαίνονται όλα μαύρα και άραχλα.

Μετά από τόσα και τόσα χρόνια ωχαδελφισμού και σταρχιδισμού, μετά από τόση ψευτοανάπτυξη και ψευτοκουλτούρα, μετά από τόση αγραμματοσύνη, κατιναριό, νεοπλουτισμό και κομματοκρατία, είμαστε απολύτως τυχεροί μ' αυτό που ζούμε.

Πρώτα απ' όλα έχουμε μνημόνια. Δεν έχουμε Πινοσέτ ούτε Κιμ Γιονκ Ούν.
Πράγμα που σημαίνει πως έχουμε έστω και μιά ελπίδα να απαλλαγούμε χωρίς να περιμένουμε
απαραίτητα τον θάνατο των υπεύθυνων.


Δεύτερον στα χρόνια των μνημονίων έχουμε πάει την κωμωδία σε άλλα επίπεδα.
Έχουμε δώσει άλλο νόημα στην έννοια "γελοίο".
Η όπερα μπούφα και οι μπούφοι έχουν κατακτήσει άλλα υψίπεδα. Ανώτερα. Ανώτατα.
Βγαίνει ο Πανούλης και λέει πως ''έχουμε υλοποιήσει ως το παραμικρό όσα είχαμε υποσχεθεί'', και λιποθυμάς απ' το γέλιο.
Λέει πως βγαίνουμε απ' τα μνημόνια πριν το Πάσχα και σου φυτρώνει δέκα κιλά καινούργιο συκώτι.

Ύστερα, να! Αυτό ακριβώς το παραπάνω είναι μιά τεράστια κατάκτηση του έλληνα, που οφείλεται στα μνημόνια:  Δεν θυμώνει πιά, δεν εξοργίζεται. Απλώς γελάει. Τί γελάει; Σπαρταράει στο γέλιο.
Και εκτός του ότι το γέλιο μακραίνει την ζωή αυτού που γελάει, συγχρόνως είναι επικίνδυνο έως θανατηφόρο γι αυτόν εναντίον του οποίου στρέφεται!

Και φαίνεται πως ναι μεν επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει, αλλά την ίδια δουλειά θα κάνει ο χαβαλές κι η πρόγκα.
Και φαίνεται ακόμα πως δεν είναι μακριά ο καιρός, που οι μπούφοι δωσίλογοι και οι γελοίοι προδότες, θα οδηγηθούν στην έξοδο με τον πλακατζίδικο τρόπο που μόνον οι έλληνες ξέρουν:

"Χαχά! Ρε τον μ@λάκα πώς τα λέει!".
Και φράπ! θα πέφτει η σφαλιάρα πάνω στην πλάκα και στον χαβαλέ.

"Ρε το άτιμο το βοϊδερό! Ρε τα λέει σοβαρά ρε! Ρε τον μ@λάκα!"
Και κουφ! θα πέφτουν οι κατακεφαλιές μέχρι το ελικόπτερο.

Έτσι, γελώντας και δέρνοντας θα απαλλαγούμε μεν από μνημόνια και απατεώνες, αλλά θα το μετανοιώσουμε πικρά.
Γιατί αναγκαστικά πιά θα σοβαρευτούμε βλέποντας την καμμένη γη που μας άφησαν πίσω τα διεθνή και ντόπια καθάρματα, μιά γη που θα πρέπει να την ξανακάνουμε κράτος και κοινωνία, πατρίδα και ψυχή.

Και θα είναι πολύ δύσκολο.
Ίσως δυσκολότερο απ' αυτά που περνάμε σήμερα.
Γιατί γι αυτά έχουμε εφησυχάσει πως φταίνε οι άλλοι, ενώ για το ξαναχτίσιμο θα έχουμε την ευθύνη εμείς!

Γι αυτό ας εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε τώρα και μας προσφέρει τόσο άφθονο γέλιο.
Τζάμπα δεν είναι.
Το ακριβοπληρώνουμε!
Αλλά τουλάχιστον γελάμε!...

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον" 

Δημοσίευση: Απριλίου 24, 2016