Η πίκρα και το φώς - επετειακό κατόπιν εορτής

Απο το ενα κλίκ στο άλλο διάβασα, στο Facebook κυρίως, πολλούς «γνωστούς» και αγνώστους «φίλους» που, με τα «ευφυή και προχωρημένα» πόστ τους, ανήμερα 28ηΟκτωβρίου, προσπάθησαν να μας ανοίξουν τα μάτια ημών των αφελών που ακόμα δακρύζουμε με τον αγώνα και τίς θυσίες των Ελλήνων στο Αλβανικό έπος. Πικραμένοι και αρνητικοί, στα όρια του μίσους για όλα, οι σκεπτόμενοι αυτοί παντογνώστες μηδενίζουν τα πάντα, την ίδια την ιστορία, τις μαρτυρίες, τις θυσίες, τους νεκρούς, το πολύ φώς, τον θρίαμβο της προσπάθειας ψυχών και σωμάτων να μην επιτρέψουν, όσο μπορούσαν, την επικράτηση του τέρατος.

Ανάμεσά τους και ο αγαπημένος μου Μάνος Χατζιδάκις του οποίου μια (κατα την γνώμη μου) ατυχέστατη στιγμή, έτρεξαν όλοι οι «προοδευτικοί» να ανασύρουν για να στηρίξουν τις πικραμένες τους μελαγχολικές απόψεις. Δεν ξέρω πως τα είπε και με τι κίνητρο ο Χατζιδάκις αυτά που η φαρμακωμένη ματιά των «προχωρημένων» ανέσυρε. Θα ήταν σίγουρα και εκείνος, πολύ δικαίως, πικραμένος τότε – απο τούς «Κουρήδες και τους Μιχαλόπουλους» που αναφέρει. Αλλά η πίκρα και η απογοήτευση δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος, ούτε για ανθρώπους φωτεινούς σαν τον Μάνο Χατζιδάκι – ούτε για όσους ανέσυραν αυτην την στιγμή του την 28η Οκτωβρίου του 2015.

Οσοι δεν είστε απελπισμένοι και φαρμακωμένοι σε βαθμό απόλυτης τύφλωσης, δείτε αυτό το βίντεο που το παίξανε και κάποια «συστημικά κανάλια» - και με έκαναν να το ψάξω. Δεν ήταν δύσκολο. Δόξα τω Θεώ, έλαμπε δυνατά.

Δείτε το. Και ας ευχηθούμε «και του χρόνου» με καρδιές πιό ανοιχτές – και λιγότερη πίκρα...

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 03, 2015