Πολική αρκούδα η Εκκλησία. Κοιμάται και δεν ξυπνά με τίποτε!

Πολλά ακούμε τώρα τελευταία για την εκκλησιαστική περιουσία, τους μισθούς των κληρικών και ότι κινείται γύρω από την Εκκλησία.

του Στρατή Μαζίδη

Έτσι συμβαίνει συνήθως με τις ιδέες. Πετάγονται, ζυμώνονται, ξαναπετάγονται, ξαναζυμώνονται ώστε κάποια στιγμή να υλοποιηθούν. Αλλά για μια στιγμή, τι γίνεται τελικά με την Εκκλησία, τη μισθοδοσία των ρασοφόρων, την περιουσία της και το διαχωρισμό της από το κράτος;

Τίποτε. Εκτός από θεωρητικές απειλές. Κάτι σαν το casus belli της Τουρκίας.

Οι σατανάδες που μας κυβερνούν ξέρουν πολύ καλά ότι ΔΕΝ τους συμφέρει να αγγίξουν την Εκκλησία και όταν λέμε Εκκλησία δεν εννοούμε τους κληρικούς στις γειτονιές και το ποίμνιο αλλά αυτό το κονκλάβιο με τις φροντισμένες γενειάδες, τις δεσποτικές κοιλιές, τα χρυσοποίκιλτα άμφια, τα ΙΧ του ΟΔΔΥ κοκ.

Αντίθετα τους εξυπηρετεί αφάνταστα να σηκώνουν σκόνη κάθε τόσο γύρω από τα ζητήματα αυτά ώστε να μη διανοηθούν καν να αρθρώσουν λόγο οι ιεράρχες. Ιεράρχες! Ποιοι ιεράρχες; Αυτοί τρομάζουν στη θέα της απώλειας των προνομίων και όχι των χριστιανών που διώκονται.

Ο Θεός να με συγχωρέσει αλλά οι ιεράρχες βρίσκονταν πάντα δίπλα στο λαό, με το λαό, για το λαό. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος δε δίσταζε να ασκεί σκληρό έλεγχο στην αυτοκράτειρα καταλήγοντας εξόριστος στην Αρμενία. Ο Μέγας Βασίλειος πούλησε τα πάντα και οικοδόμησε τη Βασιλειάδα, ο Μέγας Αντώνιος αρνήθηκε να πάει στην Κωνσταντινούπολη αρκεσθείς στη αιγυπτιακή έρημο. Για αυτό και κάποιοι έμειναν στην ιστορία ως “Μεγάλοι” ενώ άλλοι -όχι όλοι- παραμένουν απλά πολύ μικροί.

Σε γάιδαρο ο Χριστός, σε 150 άλογα ο δέσποτας.

Μαραγκός ο Χριστός, ψαράς ο Πέτρος, σκηνοποιός ο Παύλος, δέσποτας ο δέσποτας.

Ένα χιτώνα ο Χριστός, δεκάδες άμφια ο δέσποτας.

Στέφανο εξ ακανθών ο Χριστός, χρυσή κορώνα ο δέσποτας.

Τι κι αν είπε ο Παύλος «Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω» ή αν προέτρεπε τους τότε αφιερωμένους στον Ιησού να εργάζονται για να μη σκανδαλίζουν τους πιστούς… Άλλωστε και οι μοναχοί εργάζονται, σκληρά και αδιάκοπα. Η εργασία είναι αρετή έλεγε ο όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης υπενθυμίζοντας στους μοναχούς του πως ο Θεός εργάζεται διαρκώς για τη σωτηρία μας.

Η διοικούσα Εκκλησία χορτασμένη κοιμάται σαν άλλη πολική αρκούδα που έπεσε σε χειμερία νάρκη. Το ροχαλητό της όχι απλά ακούγεται αλλά σου τρυπάει τα αυτιά. Δεν απορώ βέβαια. Άλλωστε οι αρχιερείς της εποχής σταύρωσαν τον ίδιο το Θεό. Όπως θα έκαναν και οι σημερινοί και πολύ φοβάμαι κι εμείς μαζί τους.

Όρκισε την κυβέρνηση; Κι ας απαγορεύεται ρητά ο όρκος στο Ευαγγέλιο. Έχε καλώς. Τέλεσε τη δοξολογία κι ας μην έκανε κανείς το σταυρό του ή έπαιξαν μερικά μαντολίνα. Ξανά έχε καλώς.

Την ίδια ώρα…

…Βιβλία αγγλικών της Α’ Γυμνασίου που προμοτάρουν το τσιπάρισμα και την υποδούλωση, τρικαλινός αντιδήμαρχος που ζήλεψε τον αντίχριστο θέλοντας να χαράξει το προσωπικό, κάρτες του πολίτη και της παρακολούθησης, με το στανιό δωρητές οργάνων και…

…ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ, ΣΤΑΥΡΩΝΕΙ, ΦΡΑΓΓΕΛΩΝΕΙ, ΛΗΣΤΕΥΕΙ, ΕΜΠΑΙΖΕΙ, ΡΑΠΙΖΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟ ΛΑΟ…

απέναντι σε μια Εκκλησία ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΟΡΘΙΑ.

Ξυπνήστε μωρέ επιτέλους! Δεν ακούτε τα παιδιά που υποσιτίζονται; Δεν ακούτε το κροτάλισμα των δοντιών αυτών που τουρτουρίζουν έξω στο κρύο ένω μέχρι χθες είχαν σπίτι και δουλειά; Το λίπος έφτασε μέχρι τα αυτιά σας;

Αν θέλουμε να αποκτήσουμε πάλι Εκκλησία, τότε πρέπει αύριο το πρωί να αποσυνδεθεί από το κράτος, να μην πληρώνεται από αυτό, να χάσει ότι έχει. Τότε ίσως ταπεινωθεί, ίσως θυμηθεί ξανά το Θεό, ίσως εκεί στα χαμηλά να δει και τα πρόβατα που κάποτε ανέλαβε ποιμάνει από εκείνη τη μέρα που ο Ιησούς είπε στον Πέτρο “ποίμανε τα πρόβατά μου”.

Πάρτους τα όλα πίσω Κύριε. Δεν τα αξίζουν. Δεν τα δικαιούνται. Κάνουν το θέλημα των κοσμοκρατόρων του κόσμου τούτου.

Τότε ίσως πάλι μπορέσουμε να ελπίσουμε.

freepen.gr

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 10, 2013