Η πολύ πίστη βλάπτει σοβαρά την υγεία!

Προσοχή αυτές τις “άγιες” μέρες! Η σύγχρονη νευρολογία αποκαλύπτει ότι η πίστη σχετίζεται με μειωμένη δραστηριότητα στο δεξιό βρεγματικό λοβό του εγκεφάλου. Άτομα δηλαδή που πιστεύουν φανατικά σε θεούς και αγίους, σε ποδοσφαιρικές ομάδες και κόμματα, σε διάφορες «σέχτες», στις «νίκες» του Γιώργου που κατατρόπωσε τις αγορές και κατάφερε να μας βάλει στο ΔΝΤ και εν γένει άτομα που είναι φανατικοί της μιας και μοναδικής αλήθειας, παρουσιάζουν μειωμένη εγκεφαλική δραστηριότητα!

Τώρα που ανθίζει η άνοιξη..
Οι έρευνες στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι στις ΗΠΑ αποκαλύπτουν ότι άτομα με εγκεφαλική βλάβη στο δεξιό βρεγματικό λοβό παρουσίαζαν υψηλότερα επίπεδα υπερβατικών εμπειριών και μονολιθικών προσκολλήσεων. Εν ολίγοις δηλαδή, τα κοινώς λεγόμενα «κολλημένα» άτομα παρουσιάζουν κάποια βλάβη στο δεξιό βρεγματικό λοβό, ή τουλάχιστον μειωμένη εγκεφαλική δραστηριότητα! Θα μου πείτε σιγά το νέο! Και ποιος δεν ξέρει κάποιον «κολλημένο».. Εντάξει. Άλλο η προσωπική εμπειρία και άλλο να το λέει η επιστήμη.. (Η έρευνα στην Καθημερινή 22-12-08).
Εν τω μεταξύ άλλες μελέτες αποκαλύπτουν ότι η πίστη είναι «η οδός της μικρότερης αντίστασης», η οδός του εύκολου, ενώ η μη πίστη απαιτεί προσπάθεια. Τα παιδιά για παράδειγμα είναι γενικώς πιο ευκολόπιστα σε παραμύθια και υπερφυσικά χαρακτηριστικά. Το ίδιο και οι θρησκευόμενοι που επικεντρώνονται περισσότερο στις ηθικές διαστάσεις της πίστης τους και έτσι δε χρειάζεται να σκέφτονται. Το κλασικό δηλαδή «πίστευε και μη ερεύνα» είναι πανεύκολο και ενδείκνυται για βλάκες και  ανόητους γιατί δεν χρειάζεται ούτε ίχνος σκέψης. Αντιθέτως η μη πίστη θέλει αμφισβήτηση, εγρήγορση, διαρκή σκέψη, γνώση και προ παντός έρευνα. Πολύ δύσκολα πράγματα δηλαδή.. (Νew Scientist Μagazine, Reed Βusiness Ιnformation Ltd. © 2009)
«Ξεκολλήστε» λοιπόν για να βρείτε την υγειά σας! Άντε και καλή ανά(σ)ταση! Η πολύ «πίστη» βλάπτει σοβαρά την υγεία, θα πρόσθετα και την οικογένεια και τη σχέση.. Άλλωστε τώρα πού ανθίζει η άνοιξη και σκάει το καλοκαίρι, κρίμα δεν είναι να αφήνουμε τις ομορφιές της ζωής να περνάνε από δίπλα μας, να ανασταίνουν ακόμα και νεκρούς και εμείς να παραμένουμε «κολλημένοι»;
http://sofistis.wordpress.com/2010/03/31/310310/

Δημοσίευση: Μαρτίου 31, 2010